Ode aan diarree

Zeven keer per dag naar het watercloset om je kringspier te laten baden in een golf van semi-verteerd voedsel. Sommige mensen voelen enige schaamte wanneer ze over het eindproduct van een lekkere maaltijd moeten praten. Toch zou dit de gewoonste zaak van de wereld moeten zijn. De meest gehouden dieren in Nederland, kippen en varkens, vreten zelfs hun eigen uitwerpselen op. En aangezien een overgroot gedeelte van de mensheid op zwijnen lijkt, moet het toch geen probleem zijn om een vorm van waardering uit te dragen voor zoiets als een beetje faeces.

Hoezeer sommige personages ook kunnen genieten van een goede partij op de wc, een buikloop oftewel diarree is vermoedelijk voor niemand een pretje. Behalve het feit dat het gepaard gaat met misselijkheid en een opgezette en pijnlijke pens, beginnen ze op het werk na drie keer toiletbezoek in één uur mij steeds verbaasder aan te kijken. Door de inspanning is m’n overhemd inmiddels doorweekt. Wikipedia vertelt dat men vaak slapjes en verzwakt voelt door een te groot voedsel- en vochtverlies. “Ook voelt men zich vaak emotioneel minder goed”. Nu zijn de half-dove stemmen in m’n hoofd nooit echt vrolijk, maar tijdens een periode van diarree hoor je ze helemaal klagen. Zeker wanneer er een flinke slijmklodder in je reethaar blijft hangen en een harde klont vormt zodat je alleen nog lekker op een zacht kussen zit. Over de diverse functies van reethaar zal overigens later nog een opstel volgen.

Het personeel bij Edet draait een grotere productie. Vooral de vochtige doekjes zijn populair. Als m’n anus een gezicht zou hebben, dan zou hij een grote glimlach opzetten als hij die zachte met geurige bloemen geïmpregneerde waterige lap op zich ziet afkomen. Ook al ben ik hetero, vind ik dat zelfs dat soort lichaamsdelen soms eens verwend moeten worden. Maar het lachen zal hem snel vergaan. Ondanks het feit dat de erwtensoep er gemakkelijk lijkt uit te glijden, is het hard werken voor het achterste van de romp . Het rectum, reeds regelmatig bezongen in grindcore orkestjes, maakt meer overuren dan de gemiddelde manager en lijkt er alles aan te doen om te voorkomen dat de broek plotseling volloopt. Op zich een prettig idee. Op het moment dat het er wel uit moet, laat de endeldarm het evenwel afweten. In ben er van overtuigd dat persen iets is wat is uitgevonden voor zwangere vrouwen. Defecatie is een erg mooi woord, mits het werkt. Op het moment dat het dan eindelijk naar buiten komt, is het alsof de anus een gedaanteverwisseling ondergaat en opeens het uiteinde van Mount Saint Helens tijdens een uitbarsting probeert voor te stellen. Proctalgia Fugax In Extremus…

Het drijfvermogen van de uitwerpselen schijnt veel te zeggen over je gezondheid en ingenomen voedsel. Zinken betekent veel vezels, drijven betekent dat een veeltal mineralen zijn opgenomen. Over zweven kan ik desalniettemin niets vinden. Datgene wat zich heeft gescheiden van mijn lichaam, lijkt wel het hoofd van Jort Kelder te vormen, maar die vond ik toch altijd al een kakker. De geluiden die erbij zijn vrijgekomen, kunnen met gemak gesampled worden voor een tekenfilm waarin een huis instort. Bij Philips hebben ze tegenwoordig Ambilight, maar bewaar de aanschaf nog even tot de televisie ook geuren gaat afgeven. Het ruikt niet meer eens naar stront, maar naar een beschimmelde citroen. De kleur is niet meer wat het geweest is. De afgedankte rode bloedlichaampjes die de karakteristieke kleur maken, lijken op dit moment carnaval te vieren, getuige het groen-paarse palet dat in de pot is neergedaald. Echter, constipatie is ook niet alles. Daarom een ode aan diarree.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *