Maand: juni 2011

Woods – Sun And Shade

Tijd voor wat luchtigs. De vakantie komt er tenslotte aan en anders wel tijden van strand, barbecues en feestjes tot diep in de zwoele nachten. Eén plaat die dat onbevangen gevoel uitstekend muzikaal weet te vangen is Sun And Shade, de laatste in een regelmatige stroom van releases waar de naam Woods op staat.

Het uit Brooklyn afkomstige Woods heeft zich van een krakerig lo-fi project van Jarvis Taveniere en Jeremy Earl (tevens Woodsist labeleigenaar) ontwikkeld naar een alom gewaardeerde garagefolk band met psychedelische trekjes, bij voorkeur van veertig jaar geleden. En dat terwijl Jeremy’s kopstem ongetwijfeld bij sommigen ook afschuw oproept. Het is die ongeremde speelvreugde en vrolijkheid die de muziek van Woods zo geliefd maken; dat de productie wat stoffig overkomt, mag bijzaak heten. En zo heeft de band alweer het zevende album klaar – cassettes meegeteld – met diezelfde compacte en weinig gecompliceerde songs.

Op Sun And Shade zijn in ieder twee nummers te vinden die de kritiek op het gebrek aan verandering kunnen pareren. Out Of The Eye en Sol Y Sambra zijn beide instrumentaal, en nemen bovendien meer dan een derde van de albumduur voor hun rekening. Eerstgenoemde is een zich herhalende, hypnotiserende jam dat onmiskenbaar sixties klinkt, maar in ritme ook aan Neu! zou kunnen refereren. Het bijna tien minuten klokkende Sol Y Sambra laat in eenzelfde soort gejam Arabische invloeden doorschemeren, en schuift daarmee enige vooroordelen over gebrek aan creativiteit aan de kant.

Tijd voor wat luchtigs. Sun And Shade is na de geweldige albums Songs Of Shame en At Echo Lake wederom een klassieker in de discografie van Woods, en helemaal perfect voor de zomer. Regenachtig of niet.

“Pushing Onlys” – Woods

Julianna Barwick & Ikue Mori

White Columns is de oudste galerie in New York voor alternatieve kunst, gelegen aan de westkant van Manhattan. Dat de non-profitorganisatie ook de lokale muziekscene een warm hart toedraagt, blijkt wel uit het feit dat de galerie al jarenlang de experimentele ondergrond steunt. Dat gaat zelfs terug naar het Noise Fest in 1981, waar Sonic Youth debuteerde. Ook de huidige curator, Matthew Higgs, houdt wel van een beetje experiment en hij nodigde het label RVNG Intl. uit voor een “expositie”.

Tradities zijn er om hoog gehouden te worden, zo moet RVNG hebben gedacht. Zodoende werden er twee in New York residerende artiesten gevraagd, van twee verschillende generaties. Ikue Mori (1953) werd bekend als drummer bij de no-wave band DNA, later met haar gemodificeerde drumcomputers en geïmproviseerde laptopmuziek. De veel jongere Julianna Barwick staat nog maar net in de schijnwerpers, nu begin dit jaar haar album The Magic Place uitkwam bij Asthmatic Kitty. Zij creëert met haar engelachtige stem en diverse looppedalen een soms weirde maar vaak wonderschone combinatie van pop en elektronica.

Op papier al een intrigerende combinatie, maar RVNG maakte het nog iets bonter. Met spaanplaten werden er in de galerie hokjes gebouwd, zoals je die weleens in grote Amerikaanse kantoorgebouwen tegenkomt. De artiesten konden elkaar hierdoor niet zien, maar wel horen. Dat zorgt ervoor dat beide muzikanten op een bijzondere manier op elkaar reageren; speelser dan je zou verwachten, maar ook met verrassende structuren en geluiden. Ja, dat klopt, het resultaat werd ter plekke op vinyl geperst met behulp van een draagbare draaibank, en dat vormde de basis voor een echte release in de FRKWYS (Freakways) serie.

FRKWYS Vol. 6 bevat naast twee nummers van de oorspronkelijk opnames ook nog eens twee stukken van een tweede optreden drie weken later. Ditmaal zonder semiafgesloten ruimten, publiek, of andere factoren van buitenaf, maar met de ervaring van de vorige keer. Veel verschil is er niet te horen, een teken dat beide muzikanten elkaar blindelings aanvoelen. De 12” is – zoals het hoort – kunstig verpakt en bevat bovendien een zwart-wit boekje (pdf) met onder meer foto’s van de live samenwerking, waarbij videoartiest Erik Mika nog eens interactieve projecties verzorgde.

Behoorlijk arty-farty allemaal, misschien zelfs een beetje pretentieus, maar het is het resultaat dat telt. Het vinyl is een mooi document van twee hedendaagse artiesten die de grenzen opzoeken van elektronische instrumenten, experiment en improvisatie, en ondanks hun verschillende achtergrond samen het verbindende element proberen te vinden. En dat is ze aardig gelukt.