Zoekresultaten voor: razen

Januari 2013

De eerste maand van het jaar staat zoals gewoonlijk voornamelijk in het teken van releases uit het voorgaande jaar, die laat verschenen of op één of andere manier niet eerder aan mijn draaitafel verschenen. Het op mrbungle.nl beschreven Body/Head daar een voorbeeld van. Hoewel het aantal updates daarna misschien anders doet lijken, had ik het nog behoorlijk druk in januari.

Dat kwam mede dankzij de weergaloze Zebulon Residency van Matt Valentine en Erika Elder, kortweg MV & EE. Deze prachtige handgemaakte box, gelimiteerd tot 99 exemplaren, bevat maar liefst zeven cdr’s, opgenomen in de nu gesloten Zebulon (Brooklyn) in januari 2012, en opgedeeld in de categorieën akoestisch, elektronisch en “beyond”. Zoals gewoonlijk zijn de liveregistraties van MV & EE heerlijke ongedwongen psychedelische jams met diverse gastmuzikanten. Er verschijnen wel vaker al dan niet gigantische verzamelwerken van hun live “lunar ragas”, maar dit is tot nu toe de mooiste.

Te laat om in de jaarlijst vermeld te worden – dat had wel verdiend geweest – is Incidents Of Travel van Call Back The Giants. Doe-het-zelf elektronica, soms erg minimalistisch, vaak onheilspellend. Tim Goss gebruikt op deze 12” meer dan ooit zijn stem met dat onmiskenbare accent, om je door de jungle te geleiden, of om je juist te laten verdwalen. Diezelfde Tim Goss behoorde tot het invloedrijke The Shadow Ring, waarvan een tijdje geleden Remains Unchanged verscheen. De dubbele lp met archief opnames van 1993 tot 2003 (het jaar dat de groep werd ontbonden) hoort gewoon naast die andere lp’s van de bevreemdende act in de kast.

Aan de andere kant van het muzikale spectrum baarde de 69-jarige saxofonist Arthur Doyle opzien met twee nieuwe releases op 8mm Records. In Solo is overduidelijk Doyle zonder restricties van andere muzikanten: ruwe freejazz dat hortend en stotend, bijna bezeten naar het einde van zijde A rolt. Er zitten ook subtiele stukken in, maar hoe hij al brabbelend op zijde B nog een kwartier kan volmaken is de meeste mensen te vreemd vermoed ik. Beter behapbaar is Five Poems For The Swamp Ghost, met nog drie andere muzikanten op percussie en elektronica. Vooral de tambura geluiden in het midden van de enige kant van de lp geven rust tussen de diepe en lange uithalen van Doyle op de sax. Je zou er bijna ontspannen van raken.

Waren er dan helemaal geen releases de moeite waard die daadwerkelijk in januari werden uitgebracht? Natuurlijk wel. Ik noemde in ieder geval al Razen, zo halverwege de maand. Er verschenen ook een aantal mooie tapes. Brave Mysteries bracht een live registratie van een optreden van het fantastische Pelt uit op cassette, op  hypnotiserende wijze het unieke geluid van de band vangend. Eén van de leden van Pelt, Mike Gangloff, trad vorig jaar ook met het trio Meitheal op. Met een dubbele fiddle, harmonium, shruti box en afwisselende lead vocalen zitten ze niet ver van het Pelt geluid vandaan, maar focussen ze nog meer op traditie en geschiedenis.

Het altijd goede Decimus van Pat Murano verraste met een tape op het NNA label, vol met spookachtige elektronica, haperende drones en hier en daar vreemd geplaatste beats. Maar mijn favoriete cassettes van januari waren toch wel die van Eiderdown Records: Datashock en Planets Around The Sun. Mystieke rituele drones versus trippy pyschedelische jams; er is maar één keuze en dat is ze allebei aanschaffen!

Jaarlijst 2012: Live

1. Bill Orcutt, Incubate festival, Tilburg, 12 september 2012
Op het festival met zo’n beetje de leukste sfeer van Nederland kan je ook zomaar op een woensdag in september getuige zijn van één van de beste optredens van het jaar. Voormalig Harry Pussy-gitarist Bill Orcutt loopt vanwege een foutje met zijn koffer al vier dagen in hetzelfde kloffie rond. Dat doet hem alleen maar meer inleven in zijn rol van avant-gardistisch bluesmuzikant. Zijn ingewikkelde en onnavolgbare composities op de akoestisch gitaar, geworteld in de Amerikaanse traditie, komen daardoor nog beter uit de verf. Dat krakende en primitieve geluid hoort erbij. Ook fijn van Incubate: de show is opgenomen en hier terug te luisteren.

2. Alkerdeel, Les Ateliers Claus, Brussel, 18 mei 2012
Op dit naar eigen zeggen pre-apocalyptische feestje van Gonzo (circus) – vanwege het twintig jarig bestaan van het blad – kwam maar bar weinig publiek op af. Of we konden het niet zien, want tijdens het optreden van de Vlaamse black metal band Alkerdeel was het dermate mistig in de zaal dat je niet meer eens kon vertellen of je nog bier vasthield. Alkerdeel heeft ook geen flitsende lichtshow nodig om indruk te maken, in hun typische boerse en oldskool stijl. Ook in de langere en langzamere stukken weet de band de ogen van het publiek de goede kant uit te sturen, die wanhopig proberen wat van de schimmen op het podium te maken.

3. Girlseeker, Kraak festival, Aalst, 3 maart 2012
Het was halverwege de middag op het altijd gemoedelijke Kraak festival. Nog geen tijd voor dronkemanstoeren zou je zeggen. Op het podium, voor de onwetende toeschouwer, een aantal nerds uit Denemarken die nog veel moeten oefenen. Hun grootste hit is dan nog niet eens op  plaat verschenen. De werkelijkheid is anders. Het volgende citaat uit Stefan’s verslag geeft de idiote sfeer tijdens dit optreden uitstekend weer: “Er zijn niet veel bewust slappe new wave bands die een paar honderd zwalkende figuren trashend en fistpumpend achterlaten.”

4. Urpf Lanze, Nest, Gent, 8 december 2012
Het laatste concertbezoek van het jaar, en ondanks dat hij er zelfs niet blij mee was, een zeer indrukwekkend optreden. Denk aan de kapotte blues van Bill Orcutt (zie #1) op z’n Vlaams, doch minder melodieus en agressiever. Mocht je nog twijfelen aan dat laatste: het boze gegrom in de microfoon neemt naarmate het optreden vordert in volume toe en het woest weggooien van zijn toch al ontstemde akoestische gitaar aan het einde laat het publiek enigszins overdonderd achter. Het eerste album, Procession of Talking Mirrors, verschijnt in januari.

(foto: Peter Verdee)

5. Maan, Les Ateliers Claus, Brussel, 11 oktober 2012
Misschien niet zozeer vanwege het fenomenale optreden van dit Gentse duo, maar vanwege de frisheid waarmee ze de Vlaamse improvisatiescene veroverden, afgelopen jaar. Hun mix van gitaarjams, folkloristische instrumenten, noisy elektronica, percussie en zelfs black metal-achtige zang is al even creatief als spontaan. Het debuutalbum is een kwestie van tijd; hopelijk laat die eenzelfde indruk achter.

Sheldon Siegel & Gerard Herman

De heren van Sheldon Siegel (Erik Heestermans, Gerard Herman en Gino Coomans) waren in september en oktober 2011 in residentie bij het kunstencentrum Scheld’apen aan de D’Herbouvillekaai in Antwerpen. Daar werd niet alleen maar geleuterd, getuige de dubbele langspeelplaat Grève Totale, die gedurende deze periode integraal werd opgenomen. Het is een voorlopig hoogtepunt geworden in de discografie, met alle respect voor de diverse cdr’s en de split lp met Razen die de band eerder uitbracht.

Sheldon Siegel is misschien wel het meest avontuurlijke trio dat de Belgische improvisatiescene kent. Met cello, saxofoon, drums en tapes openen ze een succesvolle aanval op bestaande conventies om die vervolgens opnieuw op te bouwen. Ze gaan subtiel te werk, voorzichtig de mogelijkheden aftastend, om uit de komen bij een soort freejazz. De saxofoon is in tegenstelling tot veel andere freejazz trio’s niet te prominent aanwezig; er wordt voorzichtig geprobeerd wat er kan zonder een ander instrument te overstemmen.

In vergelijking met het vorige werk zijn de composities minder wild, alsof het drietal van te voren een structuur heeft uitgedacht als basis voor het improviseren. Je kunt spreken van een spanningsopbouw, zeker bij de drie stukken die in de hangar zijn ingespeeld. Afsluiter Gedeelde Smart is opgenomen tijdens het live optreden aan het einde van hun residentie, en is vanzelfsprekend wat levendiger. Al was het alleen maar omdat Ultra Eczema-coryfee Cassis Cornuta alias Daniël De Wereldvermaarde Botanicus acte de présence geeft als gastmuzikant met brommende elektronica. Het concludeert wat ongetwijfeld een inspirerende logeerpartij bij Scheld’apen is geweest, en een evenzo begeesterend album.

Bandlid van het eerste uur Gerard Herman is misschien wel de meest creatieve van het drietal, getuige zijn solo opnames die regelmatig opduiken. Terloops Plaatje is – zoals de titel aanduidt – een lp met spontane loops samengesteld in Audacity. Het instrumentarium is weer behoorlijk inventief te noemen: een autodeur, balk, cassettedeck, claxon, gestolen klassieke muziek, glasplaat, hamer, hark, ijskar, meetlat, saxofoon, Spaanse gitaar, speeksel, stem, stoel, treinfluit, vibrator en een synthesizer worden genoemd. Direct herkenbaar zijn ze niet allemaal, in de twintig nummers die elk anderhalve minuut duren. De zich herhalende geluiden hebben meer weg van geëxperimenteer met sample-elektronica en bot knip-en-plakwerk. Vermakelijk is het echter wel; een prima tussendoortje dus van deze kunstenaar sans gêne.

Grève Totale van Sheldon Siegel is uitgebracht in een gelimiteerde oplage van 250 stuks, met drie verschillende hoezen in een handgemaakte stijl, en is te verkrijgen via de band: sheldonsiegel.music@gmail.com. Of er nog exemplaren van Terloops Plaatje (“opgedragen aan burenlawaai en overlast”) te krijgen zijn kun je het beste even checken bij Gerard Herman zelf.