Tag archieven: Abduction

Alan & Richard Bishop anno 2014

Nadat drummer Charles Gocher in 2007 overleed, kwam er een einde aan een ruim kwart eeuw Sun City Girls. De twee overgebleven leden van de exotische band, de gebroeders Alan en Richard Bishop, zijn echter tot vandaag de dag actief gebleven in de muziekwereld. Eerstgenoemde schopte het met zijn Baroque Primitiva nog tot nummer drie in mijn jaarlijst van 2011 (waar dat wellicht nummer één had moeten zijn) en hij is medeoprichter van het Sublime Frequencies label, gespecialiseerd in esoterische wereldmuziek. Vorig jaar schreef ik nog over zijn Egyptische band, The Invisible Hands. Richard Bishop sloeg zichzelf tot ridder en treedt als artiest meer in de spotlights, met een tiental solo releases sindsdien. Ook is hij actief in de “supergroep” Rangda. Dit voorjaar is het feest voor de liefhebbers van hun muziek. Niet alleen liet Sir Richard Bishop zijn gezicht zien op podia in Europa (oude klassiekers van Sun City Girls live niet schuwend), er verscheen op Records Store Day een split release van de broers en daarnaast van beide heren solo albums.

If You Don’t Like It… DON’T is de titel van de lp met op iedere zijde een andere Bishop. Het duidt direct hun al dan niet geveinsde onverschillige houding aan, vaak ook kenmerkend voor de muziek. Zeker bij Alvarius B, het alter ego van Alan; zijn bruuske speelstijl is alles behalve mooi en zijn techniek niet bepaald verfijnd. De negen korte instrumentale uitbarstingen zijn bijna aanstotelijk ruw, woest ritmische slagen makend als een gefrustreerde bluesheld die zijn gitaar maar niet gestemd krijgt. Toch, een nummer als Dwarf Awareness is dan weer behoorlijk zachtmoedig en laat zijn talent voor mooie melodieën duidelijk horen. Kant B met Sir Richard Bishop is minder agressief, focussend op warme akkoorden en elegante toonladders, zich manoeuvrerend tussen John Fahey-achtige folkblues, Oosterse muziek en spirituele ragas. Alle tracks op deze lp zijn overigens kakelvers, opgenomen eind 2013.

Dat laatste kunnen we niet zeggen van het album What One Man Can Do with an Acoustic Guitar, Surely Another Can Do with His Hands Around the Neck of God. Met deze mond vol haalt Alvarius B. materiaal uit de periode 1990-1999 van stal, prime time voor de Sun City Girls. De zestien “songs about strangling people” laten verwrongen en ongefilterde, doch zeker niet wereldvreemde blues horen, rechtstreeks opgenomen op cassette. Voor schoonheid of subtiliteit moet je ver langs het onrustige lo-fi getokkel en gepluk heen kunnen kijken, maar zijn methode levert wel een unieke sound op. Hoewel ik zijn sarcastische gebral wel enigszins mis (alles is instrumentaal), vormt deze lp samen met Fuck You And The Horse You Rode On van vorig jaar een mooi retrospectief overzicht van de Alan Bishop in vroeger tijden. De afsluiter Nasty Plumage verscheen overigens al eens op het eerbetoon aan Jack Rose.

Het is evident dat zijn broer Richard de gitarist was van de Sun City Girls, toen al spelend met een eclectische stijl die hij solo verder heeft uitgebouwd. Hij weet in compositie en complexiteit grote klasse te tonen en Solo Acoustic Vol. 8, uit de prachtige serie van Vin Du Select Qualitite, is daarop geen uitzondering. De door allerhande exotica geïnfecteerde Amerikaanse folk krijgt een hierop wederom een Oosters tintje mee. Het in drie stukken opgedeelde Hypostasis biedt misschien weinig verrassingen, maar behoort desalniettemin tot zijn beste werken.

Sir Richard Bishop kwam rond Record Store Day ook nog met een andere release op de proppen: de 10” Road To Siam op het Duitse label Unrock. Zoals de naam al aanduidt, gaat hij op deze korte EP op reis naar Thailand langs de Mekong, de rivier waarna het eerste nummer is vernoemd. Hij neemt hierop elf minuten lang een traditioneel Thais instrument ter hand, de phin, en bespeelt deze soort banjo zonder akkoorden, resulterend in melodieus gepluk aan de snaren. De drie nummers op de andere zijde verschenen eerder vorig jaar op enkel digitaal uitgebrachte albums, en passen wellicht in eenzelfde vat: die van Aziatisch geïnspireerde virtuoze folkmuziek op de zessnarige akoestische gitaar.

Overdaad schaadt weer eens niet, en dat deed het nooit eigenlijk bij de Sun City Girls. De heren Bishop houden de erfenis meer dan ooit in leven.