Tag archieven: art

KRAAK @IncubateTilburg

Toch maar even een snelle vooruitblik op Incubate, dat volgende week maandag in Tilburg losbarst, en misschien wel het leukste festival in Nederland genoemd mag worden. Die dag ga ik uiteraard The War On Drugs (recensie van het laatste album hier) bekijken, maar er is in die hele week zoveel meer te beleven dat ik mij voor dit stukje tekst op de zaterdag zal concentreren.

Op die bewuste 17 september zal het Belgische KRAAK de line-up van NS16 complex cureren. Afgezien van Gerard Herman (hier mijn mening over zijn debuutplaat Fêta Justice) allesbehalve een promoshow voor het label, eerder een boeiende en onverwachte selectie van onontdekte en onvoorspelbare artiesten.

Ook van Gerard Herman weet niemand wat we kunnen gaan verwachten. Het zou zomaar eens kunnen ontaarden in een enorme bak noise, lekker zo vlak voor etenstijd. Of in zelfverzonnen geluiden, al dan niet gemaakt met behulp van zijn fietswiel. Hoe dan ook zijn we dan als het goed is al opgewarmd door Terracota Gate. Weinig is bekend van dit soloproject, maar volgens de website moeten we rekenen op een combinatie van casiosamples, ambient en eighties filmmuziek, afgespeeld alsof we in een slow motion delirium zijn aanbeland. Spannend!

The Joyous Cosmology is next, een veelzijdig & langharig collectief from outer space (ofwel Antwerpen) dat de term “freaken” graag hoog houdt wanneer er instrumenten in het spel zijn. Door de drums, synthesizers, saxofoon, gitaar en divers ander speelgoed de vrije loop te laten tilt men de improvisatie naar een hoger niveau, evenals de geest van de toeschouwer.

Diezelfde toeschouwer heeft een half uur om neer te dalen voordat Girlseeker aan de set begint. De coolste band uit Kopenhagen van dit moment is opgericht met maar één doel: tjiks scoren. Na een mislukte poging een Alan Vega-coverband te zijn, concentreert Girlseeker zich nu op gitaarpop ondersteunt door debiele riedeltjes op keyboards en monotone zang, alsof alle nerds uit Havo3 een bandje zijn begonnen. De drummer hebben ze volgens een interview in Ruis Magazine de groep uitgegooid “omdat hij constant kwaad was”, dus dames: Girlseeker is een vrolijke band! Inderdaad, als we de mierzoete 7” Love Fuel op Insula Music opzetten, verschijnt er als vanzelf een glimlach op onze gezichten.

Een warm klimaat, dat is na deze zomer zonder meer welkom. Vanaf een uur of acht gaat het er heet aan toe in de NS16, wanneer Seth Kasselman (L.A.) zijn project Warm Climate opstart, voor het eerst live in Europa. Warm Climate mixt psychedelica, drones, dub, pop, jazz en zelfs glamrock tot een broeierige cocktail van improvisatiemuziek, waarin de bijzondere stem en het spel op de klarinet afkomstig van de frontman niet zelden een hoofdrol opeist.

De afsluiting van Kraak in Residence is behoorlijk cineastisch, met de vertoning van een film van de jonge Japanner Makino Takashi. Maar ook Floris Vanhoof – met minstens zo’n exotisch geboorteland – kan overweg met film, zo zagen we al op het KRAAK festival eerder dit jaar. De Gentenaar is met zijn freestyle gebouwde synthesizers en hergebruikte instrumenten al net zo onvoorspelbaar als de eerder genoemde artiesten. Iets met “be there or be square” dan maar?

Julianna Barwick & Ikue Mori

White Columns is de oudste galerie in New York voor alternatieve kunst, gelegen aan de westkant van Manhattan. Dat de non-profitorganisatie ook de lokale muziekscene een warm hart toedraagt, blijkt wel uit het feit dat de galerie al jarenlang de experimentele ondergrond steunt. Dat gaat zelfs terug naar het Noise Fest in 1981, waar Sonic Youth debuteerde. Ook de huidige curator, Matthew Higgs, houdt wel van een beetje experiment en hij nodigde het label RVNG Intl. uit voor een “expositie”.

Tradities zijn er om hoog gehouden te worden, zo moet RVNG hebben gedacht. Zodoende werden er twee in New York residerende artiesten gevraagd, van twee verschillende generaties. Ikue Mori (1953) werd bekend als drummer bij de no-wave band DNA, later met haar gemodificeerde drumcomputers en geïmproviseerde laptopmuziek. De veel jongere Julianna Barwick staat nog maar net in de schijnwerpers, nu begin dit jaar haar album The Magic Place uitkwam bij Asthmatic Kitty. Zij creëert met haar engelachtige stem en diverse looppedalen een soms weirde maar vaak wonderschone combinatie van pop en elektronica.

Op papier al een intrigerende combinatie, maar RVNG maakte het nog iets bonter. Met spaanplaten werden er in de galerie hokjes gebouwd, zoals je die weleens in grote Amerikaanse kantoorgebouwen tegenkomt. De artiesten konden elkaar hierdoor niet zien, maar wel horen. Dat zorgt ervoor dat beide muzikanten op een bijzondere manier op elkaar reageren; speelser dan je zou verwachten, maar ook met verrassende structuren en geluiden. Ja, dat klopt, het resultaat werd ter plekke op vinyl geperst met behulp van een draagbare draaibank, en dat vormde de basis voor een echte release in de FRKWYS (Freakways) serie.

FRKWYS Vol. 6 bevat naast twee nummers van de oorspronkelijk opnames ook nog eens twee stukken van een tweede optreden drie weken later. Ditmaal zonder semiafgesloten ruimten, publiek, of andere factoren van buitenaf, maar met de ervaring van de vorige keer. Veel verschil is er niet te horen, een teken dat beide muzikanten elkaar blindelings aanvoelen. De 12” is – zoals het hoort – kunstig verpakt en bevat bovendien een zwart-wit boekje (pdf) met onder meer foto’s van de live samenwerking, waarbij videoartiest Erik Mika nog eens interactieve projecties verzorgde.

Behoorlijk arty-farty allemaal, misschien zelfs een beetje pretentieus, maar het is het resultaat dat telt. Het vinyl is een mooi document van twee hedendaagse artiesten die de grenzen opzoeken van elektronische instrumenten, experiment en improvisatie, en ondanks hun verschillende achtergrond samen het verbindende element proberen te vinden. En dat is ze aardig gelukt.