Zoekresultaten voor:

Jaarlijst 2013: #20 – #16

16. Counter Intuits – Sheets Of Hits
Als Jared Phillips van Times New Viking een nieuwe band begint met Ron House (Ego Summit, Great Plains, Thomas Jefferson Slave Apartments, etc.) op “zang”, dan moet er bij post-punk liefhebbers de kwijl al uit de mond lopen. De kaalgestripte riffs zijn als een schuurmachine anno het eerste album van Royal Trux, terwijl Ron zich hardop afvraagt “of we iemand met een computer kennen”. Desalniettemin is dit ijzersterke garagepunk album er eentje uitgebracht in 2013; een onderhuidse moderniteit / complexiteit probeert te ontsnappen van de The Fall of Swell Maps-tijdsstempel die de uitvoering opgeplakt krijgt. Het maakt Sheets Of Hits dertien nummers interessant, mede omdat het duo geen enkel steekje laat vallen.

17. Bill Orcutt & Chris Corsano – The Raw And The Cooked
In mei omschreef ik deze plaat als “een helse chaos waar de energie met enorme vonken van af spat”. Daar blijkt zeven maanden later nog steeds niets van gelogen. Dat voormalig Harry Pussy-gitarist Bill Orcutt tijdens de Amerikaanse tour zijn instrument weer eens aansloot op het elektriciteitsnetwerk was een voorbode voor een furieuze serie concerten, waarvan The Raw And The Cooked de soundtrack moet zijn. Degene die het heeft opgenomen, is nu aan het werk bij Stormchasers; de blues proberen terug horen in deze wervelstorm van noise en improvisatie is namelijk iets voor extreme fanatiekelingen of compleet gestoorden. Meer lezen op mrbungle.nl en een stukje luisteren doe je hier.

18. Alan Licht – Four Years Older
De Amerikaanse muzikant Alan Licht haalt op dit album opnieuw zijn karakteristieke mengeling van pop, noise, improvisatie en minimalisme tevoorschijn. Het in twee stukken opgedeelde Four Years Older verwijst naar een compositie voor elektrisch gitaar dat hij de afgelopen vier jaar heeft lopen spelen. Gitaar zegt u? Soms weet hij op fascinerende wijze het instrument geheel anders te laten klinken. Ik noem een orgel als voorbeeld, maar er komt heel wat meer voorbij, met een ultieme drone als middenstuk. De plaat is niet sfeerbevorderend op familiefeestjes, des te meer tijdens een half uurtje alleen met de koptelefoon.

19. Desert Heat – Cat Mask At Huggie Temple
Voor een album is een half uur wel erg kort, maar dat is Steve Gunn, John Truscinski en Cian Nugent vergeven. Het trio dat eigenlijk per ongeluk met elkaar ging jammen kan sowieso wel wat potten breken hier, getuige ook de nummer tien van vorig jaar. Maar dat een samenwerking tussen twee qua stijl toch wel gelijke gitaristen zo goed zou kunnen uitpakken had ik niet durven dromen. Truscinski’s percussie stuurt het duo echter perfect aan om tot twee keer toe in een hypnotiserend jamfeestje te belanden met American Primitivism en blues als thema.

20. Jandek – Athens Saturday
Deze live opname uit 2012 is in vele opzichten een mijlpaal in de inmiddels belachelijk grote discografie van Jandek. Vooral de groep waarmee hij dit honderd minuten durende stuk Waiting To Die opvoert is er één die opvalt: met Bradford Cox (Deerhunter) op gitaar en John Fernandes op basklarinet en viool heeft Jandek (naast een drummer en cellist) een begeleiding waar je u tegen zegt. Toch weet hij zelf de meeste aandacht op te eisen: met spaarzaam, zwaarmoedig spel op de piano stuurt hij de band zonder einddoel door een bos van neo-klassiek, psychedelica, experiment en improvisatie, streng gefocust op minimalisme. Maar het is boven alles zijn stem die indruk maakt. Als een soort parodie op een poeziëvoordracht strooit hij met eigenzinnige zinconstructies en conversaties met zichzelf. Uniek, prachtig en continu boeiend.

Bill Orcutt & Chris Corsano – The Raw And The Cooked

Opeens was daar vanuit het niets The Raw And The Cooked, een samenwerking tussen gitarist Bill Orcutt en drummer Chris Corsano. Deze gedroomde combinatie liet vorig jaar op het podium het noordoostkust van de Verenigde Staten al kennismaken met hun agressieve kruisbestuiving van twee elementaire instrumenten. Met deze plaat op Orcutt’s label Palilalia kunnen vijfhonderd anderen dat nu ook.

Ten einde het furieuze slagwerk van freestyle drummer Corsano gewicht te kunnen bieden, wijkt Orcutt enigszins af van zijn solowerken die hij de laatste paar jaar heeft uitgebracht. De inmiddels herkenbare akoestische gitaar, waarvan altijd bewust een paar snaren ontbraken, is ingewisseld voor een elektrische. Dat maakt dat de door mij zeer geliefde bluesy doorstart van zijn carrière – na halverwege jaren negentig menigeen de stuipen op het lijf te hebben gejaagd als lid van noiserock act Harry Pussy – een sprong achterwaarts maakt, angstaanjagend dichtbij het geluid van zijn oude band.

Gelukkig zijn de onderdelen die Orcutt en Corsano zo hoog in mijn jaarlijstje van 2012 deden belanden, nog steeds aanwezig: het duo blinkt uit op hun eigen instrument wat betreft intensiteit en improvisatievermogen. De complexiteit lijkt op het eerste gehoor erger dan het is. In feite doen de heren meer met minder, want zeg nu zelf, wie anders weet er met slechts een gitaar en een drumstel een dermate ongenadig geluid neer te zetten?

Het is overigens niet alleen maar gebrul; er zijn sporadische rustpuntjes waarop niet alleen de artiesten even gas terug nemen om spanning op te bouwen, ook de luisteraar heeft een even de tijd om het gehoor te laten rusten, afhankelijk van de tijd die men neemt om de plaat om te draaien. Toch ontaard ook kant B uiteindelijk in een helse chaos waar de energie met enorme vonken van af spat.

Als The Raw And The Cooked een kookboek was, dan wellicht eentje gelieerd aan één van de beste restaurants ter wereld. Een fusion van twee Amerikaanse meesterkoks, die beide kwaliteit en creativiteit nimmer uit het oog verliezen. Ik zou het dan ook zonder meer terecht vinden wanneer Bill Orcutt en Chris Corsano een vermelding kregen tussen het meest smakelijke van het jaar 2013.

Urpf Lanze – Procession Of Talking Mirrors

Toen ik halverwege het jaar 2011 voor het eerst kennis maakte met het geluid van Urpf Lanze, via het nummer The Wandering Sick op een compilatie van Morc, hoorde ik in de ontstemde outsiderfolk vooral willekeur. Nu het debuut album Procession Of Talking Mirrors in de winkels ligt, kan daarvan geen sprake meer zijn. Urpf Lanze vestigt zich ermee definitief in de nog steeds uitdijende gemeenschap van kwalitatief hoge experimentele muziek uit België.

Voor wie het nog niet weet: Urpf Lanze is Wouter Vanhaelemeesch, wiens bizarre tekenstijl menigeen zal herkennen van platenhoezen van onder andere Jozef van Wissem, Robbie Basho, Jack Rose en Cian Nugent. Ook het typische artwork van zijn eigen lp is voorzien van Middeleeuwse dan wel surrealistische taferelen van de Apocalyps en zonderlinge creaturen. Dit in samenwerking met Jeroen Wille, waarmee Wouter ook nog het audioMER label runt. De hoes voorspelt de eigenzinnige luisterervaring waarmee ik weldra geconfronteerd word, wanneer ik de plaat opzet.

Wouter bespeelt zijn akoestische gitaar doorgaans terwijl deze op zijn schoot ligt. Of dat van grote invloed is op zijn geluid weet ik niet; de open en lage stemming van het instrument is dat in ieder geval wel. De term “akoestische black metal” is vanwege dit feit niet eens zo gek verzonnen. Verder doet het woordloze gegrom – dat niet zelden overgaat in een getormenteerd gekrijs – hier een duit in het zakje, al blijft de stem vooral op de achtergrond.

De zes nummers doen denken aan de ruwe, kapotte blues van Bill Orcutt, doch vergelijkingen zijn niet gepast. Urpf Lanze weet z’n eigen stijl te vinden in het beroeren van de snaren, en brengt hierin ook voldoende afwisseling in aan. Techniek en traditie achter zich latend weet hij een authentiek gevoel over te brengen. Soms met melodie en repetitie, anders met intens en bruusk vingerspel. Zonder meer brengt het de luisteraar iets onheilspellends, dat in geen vak te plaatsen valt. Een knappe prestatie.

Vorig jaar veroverde de naam Urpf Lanze een plekje bij de hoogtepunten op livegebied. Er is een goede kans dat hij dit jaar tussen mijn favoriete albums belandt. Procession Of Talking Mirrors is verkrijgbaar bij audioMER en de goede distro’s, zolang de voorraad van 350 stuks strekt.