Zoekresultaten voor:

Middle Brother

Niet dat ik Deer Tick al beu was, maar ik ben toch wel erg blij met het debuutalbum van Middle Brother. Een allstar band met behalve de frontman van de eerder genoemde – John McCauley III – ook Taylor Goldsmith van Dawes en Matthew Vasquez van Delta Spirit in de gelederen. Een beetje vreemde combinatie, aangezien de laatste twee in Californië wonen en McCauley aan de andere kant van Amerika resideert. De muziek eindigt qua stijl misschien wel daarom ergens in het midden ervan.

De drie vrienden hadden hun eerste onvoorbereide optreden op SXSW in 2010, en zijn in de periode erna gaan werken aan het gelijknamige debuutalbum dat in februari uitgebracht is door Partisan Records, tevens het thuis van Deer Tick. De muziek is wel enigszins vergelijkbaar, maar Middle Brother is behalve country en folk nog meer gericht op de Americana van Neil Young, Bruce Springsteen en Tom Petty. Muziek die je alleen luistert met een houthakkershemd aan. Een mooie afwisseling tussen swingende barsongs en gevoelige ballads maken van Middle Brother een plaat die staat als een huis, ergens midden in Tornado Alley.

La La Blues

Na drie albums wordt het misschien wel eens tijd dat Pokey Lafarge en zijn band de grote oversteek vanuit St. Louis gaan wagen en Europa kennis laten maken met hun swingende en überaanstekelijke muziek. En verdomd, het gaat nog gebeuren ook! Op 11 juni 2011 speelt de band zelfs om de hoek, in De Piek in Vlissingen. De mix van country, folk, bluegrass en blues zal erin gaan als koek. Nog eentje dan maar?

Slim Cessna’s Auto Club

Als ik op dit moment één countryband zou moeten aanbevelen, dan is het wel Slim Cessna’s Auto Club uit Denver, Colorado. Hoewel, country? Slim Cessna en zijn band zijn een ware carrousel van muziekstijlen, waarbij punk, gothic, folk, americana, rockabilly, surf, gospel en het eerder genoemde country in voorbij komen. Volgens cultfiguur en eigenaar van het platenlabel waarop het zestal huist, Jello Biafra, is Slim Cessna’s Auto Club “the country band that plays the bar at the end of the world.”

Eind maart zag een nieuwe plaat het daglicht, Buried Behind The Barn. Het woord “nieuw” lijkt in de eerste instantie een verkooptruc, aangezien dit album nummers bevat die ruim tien jaar uit zijn en slechts zijn verschenen op obscure cdr’s en in andere versies op oudere releases. Totdat je de muziek hoort. Ik dacht dat het vorige album Cipher niet te overtreffen zou zijn, maar deze tracks zijn misschien nog wel sterker. Ieder van de acht is enorm aanstekelijk, zit technisch knap in elkaar en geeft een klap energie, vooral afgespeeld op hard volume.

Maar het kan nog beter. Live is de band niet minder dan magistraal. Met de producer van Woven Hand’s aankomende plaat op pedal steel en keyboard, wordt de dubbele zang verder strak begeleid met banjo’s, een dubbele gitaar en een begaafd drummer. De symboliek met veel beweging bezongen door Slim en zijn compagnon Munly maakt van een liveoptreden een onvergetelijke ervaring. Of je nu wordt gezegend door Slim of naar de hel verbannen door Munly, je blijft in verbazing en geluk achter. Dat kunstje deed Slim Cessna’s Auto Club vorig jaar al in Middelburg, maar afgelopen vrijdag deden ze dat nog een dunnetjes over. Lees hier mijn tweede verslag voor 3voor12/Zeeland en ga morgen dat album aanschaffen.