Tag archieven: Deux Filles

Deux Filles – Space & Time

Deux Filles

Meer dan dertig jaar geleden was daar het tragische verhaal van het Franse meisjesduo van Gemini Forque en Claudine Coule, die op vakantie naar Lourdes op de meest vreemde manieren hun ouders verloren en toen maar hun gedeelde verdriet omzetten in twee prachtige albums. Kort daarna leken ze van de aardbodem verdwenen. De wildste geruchten over ontvoeringen in Noord-Afrika en spontane zelfontbranding deden de ronde, wat de mystiek waarmee Deux Filles inmiddels was omringd, alleen maar groter maakte.

Goedgelovig als de gemiddelde Nederlandse kiezer hadden we ondanks de hoekige kaaklijnen en de baardgroei van de hoofdpersonen op de albumcovers natuurlijk nooit kunnen vermoeden dat achter Deux Filles componist Simon Fisher Turner en producer Colin Lloyd Tucker schuilgingen. Qua marketing waren ze de tijd ver vooruit. Hun ware identiteit kennen houdt geen teleurstelling in voor laatkomer Space & Time; drie decennia later weet de verkleedpartij haar charme en mystiek volledig te behouden.

De plaat is verdeeld in korte stukken – een erfenis van het componeren van muziek voor films wellicht – die op het eerste gehoor alle connectie met elkaar missen. In iets meer dan drie kwartier schieten we van melancholische neo-klassiek, solo piano en dromerige ambient naar fluisterende slaapliedjes, Spaanse gitaar, spoken word, field recordings en een enkel nummer met ritmische exotica. Als omschrijving mag dat een chaos heten, tijdens het luisteren grijpt de stijl constant terug naar de twee eerdere platen: met een soort vrouwelijke sierlijkheid, kinderlijke speelsheid en bescheiden humor beweegt Deux Filles zich in het mistige grensgebied van soundtracks, lieflijke chansons en non-muziek.

De karakters Gemini Forque en Claudine Coule blijken na deze plaat nog springlevend. Het 24e nummer (met 9 minuten als enige de duur van een single overstijgend) draagt de sarcastische titel Happy Ending met zich mee, maar dit donkere nummer voelt niet als een definitief afscheid. Na wat ze allemaal hebben meegemaakt, verwacht ik dat het duo nog wel een aantal rocksterren zal overleven.

Space & Time is uitgebracht door Les Disques du Crépuscule op CD en LP. Het van origine Brusselse label met een aardige reputatie heeft ook nog de dubbel CD met de eerste twee albums op voorraad, een uitgave die in 2012 op mrbungle.nl in het het lijstje van beste heruitgaven belandde.

Jaarlijst 2012: archief, compilaties & heruitgaven

1. Franco Falsini – Cold Nose (Spectrum Spools)
Het brein achter de Italiaanse progband Sensations’ Fix bracht in 1975 deze soundtrack uit, voor een film die nooit verscheen. Solo komen de spacy gitaren en synths nog duidelijker naar voren dan in de band, resulterend in een magische ambient trip die niet lang genoeg kan duren. Spectrum Spools heeft het allemaal in de gaten gehad en deze onderbelichte klassieker opnieuw uitgebracht. In april schreef ik al eens een korte recensie over de beste heruitgave van dit jaar. Die is hier terug te lezen.

2. Archaïa – Archaïa (Papaaver)
Papaaver Records is een nieuw Belgisch label initiatief, mede opgezet door Bart de Paepe van Sloow Tapes. Het concentreert zich op heruitgaven op vinyl van vergeten klassiekers uit het psychedelica en avant-garde genre. De eerste en enige lp van het Franse Archaïa uit 1976 vormt de aftrap. De plaat stond op de befaamde Nurse With Wound-list maar toen al behoorde Archaïa tot de categorie “onvindbaar”. Nu kunnen in ieder geval weer 500 liefhebbers genieten van deze absoluut weirde prog jams, vermengd met duistere analoge synthesizers en voordrachten die uit de Middeleeuwen lijken te komen. Denk aan Can, Amon Duul en Magma, al grijpt het minder naar zeuhl (drums ontbreken bijvoorbeeld) dan je zou vermoeden. Het is met recht een klassieker en men mag dan ook blij zijn dat deze weer voor een normale prijs op vinyl verkrijgbaar is.

3. Eliane Radigue – Feedback Works (Alga Marghen)
Zelfs voor verstokte Radigue verzamelaars moet deze dubbel lp een verplichte aanschaf zijn. Niet alleen vanwege het nooit eerder verschenen materiaal, maar ook om de prachtige gatefold verpakking, inclusief 16 pagina’s met foto’s, verhalen en een interview over deze Feedback Works. Het verzamelt een drietal geluidsinstallaties uit de periode 1969-1970. Hoewel gecreëerd met primitieve middelen (de gemanipuleerde feedback van de ARP 2500 synthesizer) verschillen de drie wel degelijk van elkaar. Van brommende tonen naar een artificieel koor, of vertraagde ultrasone geluiden: Radigue’s werk klinkt nog steeds uniek en brengt een maximaal effect teweeg. De tweede lp brengt ook nog onuitgebrachte alternatieve mixen van het Vice Versa album met zich mee.

4. Sensations’ Fix – Music Is Painting In The Air 1974-1977 (RVNG Intl.)
Franco Falsini (zie ook #1) rakelde oude analoge tapes weer op om ze opnieuw te mixen en in chronologische volgorde te plaatsen voor deze compilatie. De psychedelica van Sensation’s Fix weet vandaag de dag nog steeds te boeien, vooral dankzij Falsini’s indertijd vooruitstrevende technieken. De band schuift van typische rock uit die tijd naar experimentele prog ondersteund met bevreemdende spacy keyboardpartijen, waarbij de softe zang dikwijls een ondergeschikte rol vervuld. Voor verzamelaars misschien weinig nieuws onder de zon, maar een must-have voor bij wie er nog wat in de collectie ontbreekt.

5. Robbie Basho – Twilight Peaks (Smeraldina-Rima)
Bijna dertig jaar geleden zat akoestisch gitaarvirtuoos Robbie Basho financieel en mentaal aan de grond. Hij was zelfs genoodzaakt om zijn laatste en misschien wel meest overdachte album Twilight Peaks uit te brengen op cassette bij een winkel gespecialiseerd in new age producten. Die hadden toen niet door dat de fingerpickingragafolk van Basho een minder beperkt publiek verdiende, en gooide een hoop onnodige echo en effecten bovenop zijn prachtige, gevoelige spel. Vriend Glenn Jones had gelukkig de originele master tapes nog, waarop zijn talent veel beter tot zijn recht komt. Het is jammer dat Basho deze heruitgave op vinyl – met prachtig artwork door Wouter Vanhaelemeesch –  zelf niet meer kan vasthouden. Hij overleed in 1986 na een ongeluk bij de chiropractor.

6. Suzuki Junzo – Ode To A Blue Ghost (Utech)
Beter nog dan zijn nieuwe album Eight-Sided Infinity is deze versie van de cdr Ode To A Blue Ghost uit 2009. Behalve de professionelere verpakking is er weinig veranderd, maar dat maakt de noodzaak van deze heruitgave er niet minder om. Met pikzwarte, repeterende bluesakkoorden en snoeiharde psychedelica met een Japans randje zijn de kenmerkende elementen van zijn muziek volop aanwezig, sterker nog dan op zijn andere releases. Een eerdere recensie van Suzuki Junzo’s beste album is hier terug te lezen.

7. Can – The Lost Tapes (Spoon)
Hoewel de vijf (!) lp’s van deze Lost Tapes wat mij betreft ook terug gebracht kunnen worden tot een stuk of twee, is dit lijvige werk van Can zonder meer indrukwekkend te noemen. Toetsenist Irmin Schmidt haalde uit dertig uur opnames, afkomstig van de periode 1968-1977, zowel waardeloze vulling als onontdekte pareltjes. En dat laatste moet voor de fans van de avantgardistische en nog steeds experimentele krautrock voldoende zijn om de portemonnee te trekken.

8. Deux Filles – Silence & Wisdom / Double Happiness (LTM)
In 1982 en 1983 namen Simon Fisher Turner en Colin Lloyd Tucker twee albums op, zich voordoend als twee Franse meisjes met een tragische achtergrond. Deze obscure lp’s,  die iedereen alweer is vergeten, worden nu door LTM opnieuw uitgebracht. Toch, als je zit te wachten op psychedelische dreampop, aangedikt met spookachtige elektronica, folk, drone en kosmische effecten dan zijn er sindsdien weinig betere albums gemaakt. Jammer genoeg verschijnt deze dubbelaar alleen op cd.

9. Folke Rabe – What?? (Important)
De Zweed Folke Rabe is van dezelfde generatie als Eliane Radigue (zie #3) en de muziekstijl verschilt ook niet veel van elkaar. Dit album uit 1967 is eigenlijk één lange drone, een harmonisch stuk vroege elektronica, zoemend in de ruimte en op het eerste gehoor nauwelijks in beweging. Iets minder dan een half uur lijken we alleen lichte vibraties te horen in de tonen, maar dat kan ook komen omdat we de oren een andere richting op bewegen. What?? (of eigenlijk Was??) is daarmee een grondlegger van het minimalisme en een hoogtepunt in de monotone composities. Bijna de ultieme drone, en dan krijgen we ook nog de versie op halve snelheid (en dus vijftig minuten lang) voorgeschoteld. Compleet hypnotiserend.

10. Patrick Conrad pp – Gelukkig Als In Het Bijzijn Van Een Vrouw (Kraak)
Patrick Conrad was één van de stichters van de Pink Poets, een dichtersgenootschap die in begin jaren zeventig Antwerpen onveilig maakte. Met behulp van wat muzikanten met gevoel voor psychedelica uit de buurt maakte hij deze plaat in 1973, vandaag de dag een veel gezocht collectors-item op Vlaamse rommelmarkten en discogs.com. Zijn bizarre poëzie (“echo’s van scheurende schaamlippen”) over het vrouwelijk geslacht en alles wat hem weerhoudt ervan te proeven zal nog steeds niet veel indruk maken in de discotheek, maar des te meer op een katerige, lome zondagmiddag. Alle replica’s op het Gentse KRAAK label zijn voorzien van een handtekening van de man zelf.

11. Various – Eight Trails, One Path (Three Lobed)
12. Various – Lunar Jams For Tom Carter (Feathered Coyote)
13. Rodriguez – Searching For Sugar Man (Light In The Attic)
14. Suzanne Ciani – Lixiviation (Finders Keepers)
15. Harry Pussy – One Plus One (Palilalia)
16. Various – Bed Of Pain (Mississippi)
17. Francis Bebey – African Electronic Music 1975-1982 (Born Bad)
18. Various – Sticks Over My Shoulder (Mississippi)
19. Various – Aimer Et Perdre: To Love & To Lose Songs 1917-1934 (Tompkins Square)
20. Various – Time To Go: The Southern Psychedelic Moment 1981-1986 (Flying Nun)
21. Zs – Score: The Complete Sextet Works 2002-2007 (Northern Spy)
22. Gareth Williams & Mary Currie – Flaming Tunes (Blackest Ever Black)
23. William Parker – Centering: Unreleased Early Recordings 1976-1987 (NoBusiness)
24. Rolf Julius – Raining (Western Vinyl)
25. Daphne Oram – The Oram Tapes Volume One (Young Americans)