Tag archieven: Manafon

Died in the wool

Het laatste album van David SylvianManafon – is sinds ik mijn bevindingen op deze site ventileerde alleen maar gegroeid. Een hoogtepunt in zijn al lange carrière misschien wel, dat uitblinkt in minimalisme. Antimuziek, dat desondanks overeind blijft vanwege Sylvian’s unieke voordracht en ingenieuze speldenprikken in de achtergrond. Een vervolg heeft zodoende te maken met hooggespannen verwachtingen.

Maar mag Died In The Wool wel een echte opvolger heten? Het bevat voornamelijk variaties op nummers van Manafon, plus een aantal nieuwe stukken die voortborduren op hetzelfde thema, hierbij geholpen door componist Dai Fujikura. Deze jonge musicus kwamen we al tegen op de vorig jaar uitgebrachte verzamelaar Sleepwalkers, ook al een “bijeengeraapte” serie samenwerkingen. Toegegeven, Sleepwalkers beviel uitstekend, zoals hier is te lezen. Dus wellicht is dit veredelde remixalbum ook wel goed te pruimen.

Het eerste dat opvalt – naast de prachtige verpakking – zijn uiteraard de nummers die ook al op Manafon aanwezig waren. Tegen de verwachting in zijn deze van rijke arrangementen voorzien. Op Manafon werd de aanwezigheid van de diverse muzikanten uit de improvisatiehoek nogal eens ondergesneeuwd door de hoofdrol die Sylvian’s stem opeiste, nu lijkt Fujikura zich op dezelfde lijn als Sylvian te nestelen. Zonder het kale en soms kille minimalisme is Died In The Wool een stuk beter te behappen dan zijn prequel. Natuurlijk blijft het kenmerkende aspect van Sylvian’s latere werk – geen duidelijke structuur of opbouw – wel gehandhaafd.

Hongerig als ik ben naar nieuwe muziek, zijn de andere zes – ongehoorde – nummers in de eerste instantie het meest interessant. Hier wordt Sylvian onder andere geholpen door elektronica artiesten Jan Bang, Erik Honoré (oprichter van het Punkt festival) en Christian Fennesz, allen reeds door de wol geverfd, ook in collaboraties met elkander. Vooral I Should Not Dare springt eruit, met zijn prachtig gitaareffecten en knisperende glitch, nog eens aangevuld door Ståle Storløkken (Supersilent) op keyboard. Zowaar lijkt dit voor het eerst sinds lange tijd weer eens op een echt liedje en komen de vervlogen romantische tijden in Sylvian’s loopbaan bovendrijven. Een goed teken? Ja en nee. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat hij minder geïnspireerd en creatief klinkt dan voorheen. Van Sylvian verwacht ik progressie, geen terugkeer. Ook de teksten baseren op gedichten van Emily Dickinson zouden kunnen worden uitgelegd als “gemakzuchtig”.

I Should Not Dare by Samadhisound

Misschien ben ik te kritisch, te begerig naar vooruitgang en verwacht ik te veel. Sylvian maakte met The Good Son vs. The Only Daughter immers ook een vervolg op Blemish en toen hoorde je mij ook niet klagen. Bovendien bevat de box van Died In The Wool ook nog eens een extra cd, met daarop de audio van de installatie When We Return You Won’t Recognise Us. Opnieuw in de beste traditie van Manafon spelen onder leiding van Fujikura muzikanten uit de hoogste laag van de improvisatiescene samen: John Butcher, Arve Henriksen, Günter Müller, Toshimaru Nakamura en Eddie Prévost. Alleen al op papier een veelbelovend sextet. Ik leg me er daarom maar bij neer dat deze uitgave zonder meer de moeite van het aanschaffen waard is.