Tag archieven: new age

Dolphins Into The Future – Canto Arquipélago

Het moet een inspirerende omgeving zijn, archipel de Azoren. Grillig gevormde vulkanische eilanden, doorlopend geteisterd door de woest beukende golven van de Atlantische oceaan, en bedekt met wilde natuur. Een geïsoleerde plek, waar het omringende water zowel vriend als vijand is. Schoonheid en drama gaan hier hand in hand. Iemand die het kan weten is Lieven Martens, die recent een aantal maanden verbleef op de vulkanische kegel Pico. Als Dolphins Into The Future brengt hij met het zijn nieuwste album Canto Arquipélago een heus eerbetoon aan de eilandengroep.

Door middel van field recordings ademt het album al direct in de openingstrack Jardim Dos Tufãos het klimaat van de Azoren. We horen hoe de oceaan meedogenloos op de kust slaat, de briesende wind en regen, maar verderop ook hoe de kleurrijke natuur (vogels, krekels) tevens rustgevend kan zijn. Het versterkt de new age elementen waarmee deze plaat doorspekt is. De elektronische effecten die schijnbaar spontaan uit de synthesizer komen borrelen en vanaf het begin het geluid van Dolphins Into The Future kenmerken en van een uniek geluid voorzien, zijn alom aanwezig. Ze zorgen onherroepelijk voor een meditatieve staat, of in ieder geval een heerlijk slaperig gevoel waarbij je jezelf op een exotisch eiland waant.

In vergelijking met eerder werk van Dolphins Into The Future, wordt er op Canto Arquipélago meer gebruik gemaakt van percussie. Niet zozeer om een ritme aan te duiden als wel om een gevoel van traditie over te brengen. Het nummer Verde gaat hierin nog iets verder dan het eerder genoemde openingsnummer. De omgevingsgeluiden nemen eveneens een prominentere plek in dan voorheen en we horen zelfs een soort vertraagde zang voorbij komen. Of dit een bewust pad is dat Lieven Martens heeft gekozen, zal de toekomst uitwijzen. Het helpt hem hier wel te slagen in dit eerbetoon aan de Azoren.

Na het beluisteren van Canto Arquipélago vraag je jezelf af waarom niet meer muzikanten verlichting zoeken op deze eilanden. Het licht lekker centraal in de Atlantische oceaan en je kunt er gewoon met euro’s betalen. De fenomenale natuur en de afgezonderde ligging doen je ongetwijfeld nadenken over het nietige bestaan van de mens, doch ook hoe volhardend men kan zijn in overleven. Bij mrbungle.nl staat in ieder geval een bezoekje aan de Azoren direct bovenaan de verlanglijst. Tot dan, droom ik lekker weg met deze lp op Underwater Peoples Records.

Jürgen Müller

Het is algemeen bekend dat het geluid van kalm stromend water een rustgevende werking op de menselijke geest heeft. Dat heeft waarschijnlijk te maken met onze oerinstincten, die ons vertellen dat we niet zonder water kunnen. Horen we water, dan voelen we ons veilig en vertrouwd en kunnen we ons innerlijk als vanzelf overgeven aan een meditatieve staat van ontspanning. Of iedereen dat ook heeft bij new age muziek valt te betwijfelen, hoewel het genre vaak hand in hand gaat met waterige (natuur)geluiden. Een mooi voorbeeld is de recentelijk verschenen lp Science Of The Sea van Jürgen Müller.

Achter deze release gaat een hele geschiedenis schuil. Jürgen Müller (1948, Hamburg) was een Duitse student oceanografie die eind jaren zeventig wat keyboards installeerde op zijn woonboot in Heikendorf. Ongeoefend maar geïnspireerd geraakt door onder meer zijn onderzoek op de Noordzee wist hij zijn fascinatie voor de raadsels en romantiek van de grote zeeën om te zetten in geluid. Honderd exemplaren van zijn eerste en enige album – uitgebracht in 1982 – vonden hun weg naar familie en vrienden, en bereikten nooit de juiste mensen om zijn muziekcarrière de juiste richting op te duwen. Zodoende stierf deze een stille dood. De originele tapes kwamen kort geleden in handen van Digitalis Recordings, zodat deze plaat toch nog de waardering kan ontvangen die ze verdient. Een biografie om van te smullen, of misschien zelfs in twijfel te trekken. Een zoektocht op Google sluit het ene noch het andere uit.

Zonder het waarschijnlijk zelf te weten, heeft Jürgen Müller ruim dertig jaar geleden de essentie van new age en kosmische musik te pakken gekregen. Langzaam golvende keyboardtapijten en effecten als borrelende luchtbelletjes, drijvend op een klankpalet die het beste van Hans-Joachim Rödelius en andere avant-garde muzikanten uit die tijd weer naar boven haalt. En dat voor iemand die zonder ervaring en kennis aan de slag is gegaan met geleende en tweedehands instrumenten. Goed, hier en daar druppelt er wat amateurisme doorheen en het geluid is aan de ondiepe kant, maar dat komt de charme van dit album alleen maar ten goede.

Als ik op dit moment naar mijn persoonlijke hitparade kijk, concludeer ik dat new age steeds vaker als inspiratiebron dient voor nieuwerwetse al dan niet experimentele muziek. New age en synthesizers zijn weer cool, en is niet langer gedoemd om alleen bij stoffige reformwinkels in de schappen te liggen. Deze “heruitgave” van Science Of The Sea komt dus allerminst ongelegen. Helaas is deze recensie alweer te laat om het vinyl aan te prijzen; de vijfhonderd exemplaren zijn reeds overal uitverkocht. Gelukkig zijn de digitale bestanden ongelimiteerd verkrijgbaar.

Niggas with Guitars

Bij een naam als Niggas With Guitars denk je in de eerste instantie misschien aan een gelegenheidsbandje bestaande uit de vriendenclub van 50 cent die (geïnspireerd door 20.000 uur Guitar Hero spelen) de cross-over rap / rock weer nieuw leven in wilt blazen. Helemaal uitsluiten kunnen we dat niet, want wie er achter Niggas With Guitars schuilgaat, blijft vooralsnog een mysterie. Maar met rap of rock heeft het in ieder geval weinig te maken, afgaande op het debuutalbum Ethnic Frenzy op Digitalis. Dit is de overtreffende trap van hypnagogische muziek: bedwelmend, vertragend en dromerig. We stellen ons voor dat het witch house genre in een strijd is gewikkeld met new age en andere afgekloven synthklanken, hier en daar versiert met een druppende Roland 808. Alsof één nummer van vier minuten is opgerekt tot iets meer dan een half uur. Donker is de muziek ook, maar dat heeft niets met huidskleur te maken. De naar beneden gepitchte vocalen in Ethiopia Control bijvoorbeeld, brengen de nachtmerrie wel erg dichtbij. De vervaarlijke drones vormen de rest van het drama, in gedachten gevisualiseerd met een klassieke Italiaanse horrorfilm. Grote kans dat er ook in de platenzaak zich een horrorfilm zal afspelen: er zijn slechts tweehonderd exemplaren van het vinyl in omloop. Dat is het deze trip wel waard.

Niggas With Guitars – E.F.O.