Zoekresultaten voor:

Beyt Al Tapes – Desenrascar

Niels Latomme schuimt al een tijdje rond in de Belgische muziekwereld. Na eerst bij Netwerk – het centrum voor hedendaagse kunst in Aalst – werkzaam te zijn geweest nam hij nog niet zo lang geleden het stokje over als verantwoordelijke voor het door mij altijd maar bejubelde KRAAK label. Onderdeel van zijn frisse wind is onder andere de radioshow De Neus Van God op Radio Panik, dat iedere keer weer een onorthodoxe selectie biedt van muziek van nu en vroeger, interviews en hilarisch interessante gesprekken. Ik heb inmiddels ook al wat cassettes van Niels’ eigen label Beyt Al Tapes in de kast staan, een naam waaronder hij ook optredens organiseert en zijn eigen muziek uitbrengt. Het wordt dus zo onderhand tijd dat er op mrbungle.nl eens aandacht wordt besteed aan zijn werk.

(Foto: Mark Rietveld)

Het recente Desenrascar is zover ik weet het eerste wapenfeit van Beyt Al Tapes dat op een ander label uit komt. Pauwel de Buck – nog al zo’n muzikant uit België die we in de gaten moeten blijven houden – heeft met deze tape de eerste release van zijn label Meat Based Leftovers in handen. Het verhaal erachter is dat Beyt Al gedurende in trip in het relaxte Portugal – waar hij deze opnames maakte – terugkeerde tot een  bewustzijn als dat van een kind; een staat van vrijheid als ook die van nutteloosheid. Alle gedachten blijven onbestemd, zoals hij in de notities die bij deze tape worden geleverd beschrijft.

Al snel wordt duidelijk dat dit geen cassette is waarvan er dertien in een dozijn gaan. Met een niet zelden verhoogd stemmetje horen we verknipte teksten, bizarre poëzie dat als puzzelstukjes uiteen ligt. Op verontrustende en getroebleerde wijze geven de opduikende woorden en halve zinnen een gevoel van onbalans, en toch weten gemanipuleerde field recordings en lo-fi tape collages de ogenschijnlijk scherpe bochten die er genomen worden een ontspannen natuurlijke draai te geven. Gebiologeerd door het gezegde en de zonderlinge geluiden waarmee het gepaard gaat, blijf ik een half uur aan het cassettedeck gekluisterd.

Desenrascar biedt een kijkje in de excentrieke gedachtenwereld van de maker, en is daarmee wellicht een zeer persoonlijk document. Toch blijkt maar weer eens dat juist dit soort zeer individuele uitgaven mij het meest kunnen bekoren. Het is immers uniek, bijzonder en op een bepaalde manier openhartig. De vlezige restjes van Beyt Al Tapes zijn daarom alleszins voedzaam. Hij bewijst hiermee wederom zijn creativiteit en doet mij meteen uitkijken naar de volgende release, een split tape tussen Beyt Al en Simon Marius van Maan!

Elektrisch

De belofte van enige tijd geleden dat er na alle elektronische muziek weer wat meer folk op de website zou verschijnen, ben ik niet geheel nagekomen. Of geheel niet, dat mag u zelf invullen. In mijn onvoorspelbare muzikale belevingswereld spelen de laatste tijd heel voorspelbaar opnieuw albums af, die sterk gerelateerd zijn aan elektronische muziek. Of het ís gewoon elektronische muziek, dat mag u zelf invullen.

Warp (ja, die weer) pakt groots uit met het debuut van Brian Eno op het label. Zijn pionierende ambient albums alsMusic For Airports en Apollo: Atmospheres and Soundtracks staan nog steeds fier te pronken in mijn kast, maar die verbleken bij de drie verschillende en sommige zeer uitgebreide edities van Small Craft On A Milk Sea. Pionier kun je Brian Eno vandaag de dag niet meer noemen. En toch, voor een kerel van boven de zestig gaat hij nog aardig met zijn tijd mee. Small Craft On A Milk Sea klinkt als een modern album dan zeker niet tijdloos is. Gitaren kwamen wel vaker terug in zijn muziek, ook wat de ambient albums betreft. Op zijn nieuwe album neemt het instrument – na een paar opwarmertjes – echter een dermate grote rol op zich dat ik de vergelijking met een ander geniaal shoegaze-dance album van dit jaar niet meer uit de weg kan gaan. Trentemøller deed dat met zijn Into The Great Wide Yonder al. Dat doet niets af aan de kwaliteit van Brian Eno’s kunstje.

Piiptsjilling’s Wurdskrieme is van een hele andere orde. De muziek is weliswaar elektronisch van aard, maar is tevens erg organisch. Piiptsjilling is het project van een viertal zeer getalenteerde muzikanten en kunstenaars uit verschillende delen van Nederland. Het zijn de Friese broers Jan en Romke Kleefstra die een stempel op het geluid drukken, daar waar de klanken van Rutger Zuydervelt aka Machinefabriek er omheen improviseren. Mariska Baars behoort ook tot collectief, waarin zij met haar stem en gitaar volledig is geïntegreerd. Op electro-akoestische wijze worden dromerige soundscapes gecreëerd, waarin de natuur centraal staat. De gedichten in Friese taal van Jan Kleefstra, somber en schijnbaar misantropisch voorgedragen, versterken dit. De taal geeft Wurdskrieme zeker iets bijzonders mee. Het meeste luisterplezier wordt echter bereikt door muziek en poëzie als geheel te zien, want ze zijn op deze plaat om ingenieuze wijze met elkaar verweven.

Naar bovenstaande releases luisterde ik met enige vooroordelen. Brian Eno en Machinefabriek hebben bij mij gewoon een naam, en worden daarom bij voorbaat al subjectief benaderd. Datzelfde gebeurt bij De Tuinen, maar dan om een andere reden. Koen van Bommel woont weliswaar niet meer in Middelburg, maar is er nog regelmatig te vinden, al dan niet als dj Sir Winston Churchill. Met zijn botanische project maakt hij kosmische ambient die mij doet denken aan het oudere werk van Raison D’être gecombineerd met krautklanken. Zijn albums zijn gewoon gratis verkrijgbaar; het luisteren ervan is een uitstekende voorbereiding voor het optreden eind november op het Avonduren festival.