Tag archieven: Saudade

Steve Gunn & Mike Cooper – FRKWYS Vol. 11: Cantos de Lisboa

In het bericht vorige week op mrbungle.nl ging het al over Portugal, vandaag doen we dat nog eens dunnetjes over. Het is dan ook een land dat bij uitstek past bij een ontspannen zomerstemming met zijn aangename temperaturen, lage leeftempo en kleurrijke taferelen. Zouden we dit jaar aan hetzelfde gevoel een album moeten hangen, dat is dat zeer waarschijnlijk de samenwerking tussen Steve Gunn en Mike Cooper, het elfde deel in de FRKWYS serie van het RVNG Intl. label.

Hoewel de vaart in het uitgeven van deze FRKWYS serie de laatste tijd aanzienlijk lager ligt dan in de beginperiode, heeft het concept – waarin verschillende generaties muzikanten aan elkaar worden gekoppeld – vandaag de dag niets aan kracht ingeboet. Sterker nog, sinds dat deel negen (recensie hier) in Jamaica werd opgenomen, heeft het steeds meer een mondiaal karakter gekregen. FRKWYS is daardoor niet alleen meer een combinatie van oud & nieuw, maar is ook een mengelmoes van culturen geworden. Op deel elf proberen twee iconen uit de gitaarimprovisatie – één relevant in het heden, één in het verleden én in het heden – de sfeer van Portugese traditie te vangen op Cantos de Lisboa.

Mike Cooper en Steve Gunn gaan van start met daar waar ze goed in zijn: eigenzinnig gepluk aan de snaren van de akoestisch gitaar in een geïmproviseerde mix van folk en blues. Het lijkt ze daarnaast geen enkele moeite te kosten om op Saudade Do Santos-o-Vehlo de melancholiek van de Fado in hun muziek op te nemen. In het daaropvolgende Pena Panorama tilt de cello van Helena Espvall, samen met Gunn’s neerslachtige zang, deze emotie nog eens naar een hoger niveau. Voor de liefhebbers van vooral het oudere werk van Cooper, al actief als muzikant sinds eind jaren zestig, is er onder andere het nummer Pony Blues: deze tamelijk opzwepende bewerking van het Charley Patton-nummer mag je gerust kwalificeren als onvervalste countryblues, al zorgen drones op de achtergrond voor een onorthodox randje.

Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan, en de twee heren kunnen hun liefde voor experiment niet lang verbergen. Mike Cooper laat weliswaar zijn befaamde field recordings en Hawaïaanse melodieën achterwege, maar Song For Charlie kun je met zijn langgerekte gongklanken en krakende elektronica geen blues meer noemen. Ook op Lampedusa 2013 worden de gitaarsnaren onrustig overstemd met effecten die weinig met traditionele folkmuziek van doen hebben. Toch weet het duo de mellow sfeer en de visuele uitwerking ervan vast te houden. Je kunt je inderdaad afvragen wat dit nog met Portugal te maken heeft; feit blijft dat in dit land Steve Gunn en Mike Cooper elkaar als muzikale zielsverwanten helemaal hebben gevonden.

Een paar jaar geleden was ik zelf in Portugal. Met dit album zoemend in mijn achterhoofd krijg ik spontaan zin om daar weer naar terug te keren. Al is het met de huidige zomer en Cantos de Lisboa op de draaitafel ook geen enkel probleem je in eigen land in het Middeleeuwse Alfama te wanen, waar het levenslied weerklinkt in het doolhof van smalle straatjes.

Meer Steve Gunn op mrbungle.nl:
Jaarlijst 2013: #3
Gunn-Truscinski Duo – Ocean Parkway

Meer Mike Cooper op mrbungle.nl:
Jaarlijst 2013: #4