Zoekresultaten voor:

Augustus 2012

Drukke maand. Naast Djin Aquarian & Plastic Crimewave Sound, drie lp’s met Timo van Luijk, Nils Rostad, Diamond Terrifier en Goat was het aanbod deze maand bijna niet te overzien. Een paar releases staken boven het maaiveld uit. In 2010 riep ik Before Today van Ariel Pink’s Haunted Graffiti uit tot plaat van het jaar, en na enige doordringtijd blijkt opvolger Mature Themes net zo vermakelijk. Volwassen kun je de psychedelische retropop nog steeds niet noemen, al zijn er tekstueel wel stappen gemaakt die de mondhoeken verder richting oren doen krullen. Het titelnummer en Symphony Of The Nymph zijn onweerstaanbare hits, maar ook onderstaande videoclip geeft goed aan waar het album om draait.

Als liefhebber van het werk dat Ben Chasny uitbrengt onder de naam Six Organs Of Admittance, heb ik uitgekeken naar Ascent op Drag City. Toch is het even schrikken als je psychedelisch en folky fingerpicking verwacht. Comets On Fire fungeert op dit album namelijk als backing band en dat is te merken. Ascent heeft bij vlagen meer weg van Sleepy Sun of zelfs een stonerrockband dan van een Robbie Basho. Gelukkig duiken er voor de variatie ook nog wat fraaie akoestische nummers op. Een verfrissend album. Voor diegenen die toch liever rust zoeken in dit genre: Daniel Bachman met Oh Be Joyful is een aanrader.

Met een concert van Fushitsusha in het vooruitzicht is er bij mij hernieuwde interesse ontstaan in het Japanse PSF label. Het album 3rd van de gitarist Atsushi Reizen, van eerder dit jaar, is er eentje om in te lijsten. Prachtige, subtiele gitaarambient als een langzaam voorbijtrekkend landschap. Meer recent vonden oude opnames van Satoshi Sonoda en Hisato Higushi de weg naar een release op PSF. De compilatie Mimi-Nuki van eerstgenoemde brengt een weird overzicht van de experimenteerdrift tijdens de jaren 80, waarbij ook Merzbow nog even in een gastrol voorbij komt. Early Works van Higushi is samengesteld uit enkele liveopnames uit halverwege jaren 90, toen zijn fragiele, welhaast androgyne stemgeluid en miniem gitaargetokkel op z’n best was. Een goede reden om Bara Bara Na Bamen, uitgebracht in februari door Apollolaan Recordings, ook nog eens op te zetten.

Meer nieuws uit Japan komt van Peter Brötzmann, Masahiko Satoh & Takeo Moriyama. Of eigenlijk uit Polen, want Yatagarasu is opgenomen in Krakau. Gewapend met alt- en tenorsax, klarinet en taragot gaat de Duitser in gevecht met de twee Japanners op piano en drums, waarbij een intens en veeleisend freejazz stuk ontstaat. Nog niet genoeg energie opgezogen? Dan is misschien – in een heel ander genre – Wild Beyond Belief van Satan’s Satyrs iets: meedogenloze en vuile rock ’n’ roll dat bij vlagen metal en hardcore trekjes lijkt te hebben. Daarbij vergeleken is het gratis te downloaden album Pus Mortem van Black Pus bijna vriendelijk en aangenaam te noemen. Achter deze noiserock act gaat Lightning Bolt drummer Brian Chippendale schuil, dus je bent gewaarschuwd.

Echt rustig worden we pas van de Feedback Works van Eliane Radigue. Deze niet eerder uitgebrachte werken, verpakt in een dikke dubbel lp, omvatten geluidsinstallaties uit de periode 1969-1970. Het is nog steeds ongeëvenaard wat  de Française met minuscule verandering in klank en toon weet voort te brengen. Zeker bij nacht, wanneer er geen enkele afleiding aanwezig is, brengt haar ARP 2500 synthesizer je in vervoering. Voor ontspanning kunnen we ook altijd bij Sloow Tapes terecht. Met het recente Kali van Bul-Bul Tarang Gang haal je Indiase ragas in huis, maar vooral A Minor Prince van Innercity is werkelijk geweldig. In iets meer dan een uur wordt je opgeslokt in een grandioze space trip van lo-fi elektronica, new age en minimale kraut. Om in september weer wakker te worden.

Preview: Graag Traag festival

Zaterdag 22 oktober wordt er weer een nieuw hoogtepunt aan het festivalseizoen van 2011 toegevoegd: Graag Traag #2. Dit bijzonder kunstzinnig en avontuurlijke feestje wordt samengesteld door Bart de Paepe van het Belgische cassettelabel Sloow Tapes en vindt plaats in Hasselt. We schakelen even een versnelling lager en duiken in de fascinerende line-up van psychedelica, acidfolk, drones, improvisatie en andere al dan niet minimale experimentele muziek.

Het Graag Traag festival draait dit jaar om de veelzijdige artiest Angus MacLise, niet alleen de eerste drummer van The Velvet Underground, maar tevens muzikant, dichter, beeldend kunstenaar en allround avant-gardist. MacLise overleed in 1979 in Nepal, maar zijn invloed op de hedendaagse kunst en muziek wordt vandaag de dag steeds meer erkend. De retrospectieve tentoonstelling Dreamweapon: The Art and Life of Angus MacLise (1938-1979) opent dat weekend voor het eerst in Europa zijn deuren. Het biedt de bezoekers een blik op zijn werk en leven, waarbij unieke documenten, foto’s, tekeningen, tijdschriften, gedichten en tapes van Angus MacLise – geschonken door zijn vrouw Hetty – te zien en te horen zullen zijn. De muziek op het festival zal op één of andere manier gelieerd, geïnspireerd of beïnvloed zijn door MacLise.

Het funeral folk collectief Sylvester Anfang II verzorgt de opening van het festival in het Kunstencentrum België, en wel op gepaste wijze. De groep waarvan de bezetting altijd weer een verrassing is, zal met psychedelische jams de korte film The Invasion Of Thunderbolt Pagoda van een nieuwe soundtrack voorzien. De oorspronkelijke versie van die soundtrack staat op naam van MacLise, en hij speelde ook een rolletje in deze film uit 1968, net als onder meer Fluxus adepten Henry Flynt en Tony Conrad. Met deze trip zal menig bezoeker alvast goed in de stemming komen voor de rest van de dag.

De productieve en in vele bands actieve Japanse gitarist/vocalist Junzo Suzuki is de volgende die de bezoekers van Graag Traag #2 vertwijfeld zal doen achterlaten met zijn kaalgestripte blues en onvoorspelbare uitbarstingen op de gitaar. Snel daarna zal het de beurt zijn aan Steve Gunn, die samen met drummer John Truscinski zijn combinatie van Appalachain folk, Indiase ragas en blues uit de John Fahey-stal live ten gehore zal brengen.

Steve Gunn & John Truscinski – Taksim II

Het festival verplaatst zich vervolgens naar de expositieruimte CIAP, in de voormalige gelatinefabriek. Onder toeziend oog van MacLise’s werk zullen in deze ruimte vier soloartiesten ook muzikaal voor een avant-garde sfeer zorgen. Manuel Padding uit Den Haag, bekend van het cassettelabel Silver Ghosts, zal als City Hands alledaagse geluiden middels elektronica omvormen tot meditatieve, verlichtende huis-, tuin- en keukendrones. Louise Landes Levi, waarvan recentelijk nog een tape uitkwam op het Sloow label, was in de jaren zestig actief in The Floating Lotus Magic Opera Company, waar ook Angus MacLise onderdeel van uitmaakte. Op de sarangi wikkelt ze haar zweverige gedichten in een deken van Oosterse klanken. Next up: Head of Wantastiquet, het project van Paul Labrecque (The Beautiful Band, Sunburned Hand Of The Man). Ook hij heeft een alternatieve soundtrack voor The Invasion Of Thunderbolt Pagoda op zijn naam staan. Solo maakt hij dronefolk op gitaar en banjo, dat inderdaad als een film langzaam voorbij trekt. De uit Ierland afkomstige Cian Nugent, één van mijn favoriete jonge gitaristen van dit moment, tapt uit het vaatje van minimale folk, vermengd met Takomablues. Hij sluit aan het begin van de avond het gedeelte in CIAP af.

De meute keert daarna weer terug naar het Kunstencentrum voor één van de hoogtepunten: een optreden van Tony Conrad en Charlemagne Palestine. Beiden waren goed bevriend met MacLise en bij elkaar opgeteld zitten ze al 75 jaar in de (minimale) muziek. Conrad experimenteert vooral met langgerekte vioolklanken die een soort trance moeten oproepen bij de luisteraar. Palestine weet met zijn rituele piano- en klaviercomposities een intense beleving teweeg te brengen, mede veroorzaakt door zijn expressieve performance. In het verleden liet hij zich op het podium regelmatig omringen met knuffelbeesten; of hij deze avond genoeg heeft aan Tony Conrad zullen we spoedig weten.

Het is de moeite waard om de rest van de avond ook uit te zitten; er volgen nog eens vier shows, waarvan Ralph White de eerste is. Eenzame free folk met gitaar, banjo, viool, accordeon, kalimba en zijn stem, en bovendien diep geworteld in de aloude Americana- en bluegrasstraditie. Nogal een overgang naar het navolgende Tonton Macoute. Als dit Franse trio live net zo klinkt als op de debuutplaat Mureedil dan zal dit een uitstekende wake up call zijn: intense noisy drones, weirde elektronica en vuige gitaarjams zijn hier de sleutelwoorden. Over Gangalai & Gourabai kan ik vooralsnog weinig vertellen. Blijkbaar gaat het hier om Benjamin Franklin en Christophe Piette, beide eerder actief in de Belgische band R.O.T. Ergens heb ik al gelezen dat dit ongeveer klinkt als een rehearsal uit de moeilijke beginjaren van de Pet Shop Boys. Dat belooft wat.

Het optreden waar ik het meest naar uitkijk, is de afsluitende van Charalambides. Even geleden sprak ik al mijn bewondering uit over het nieuwe album Exile (hier om precies te zijn). Als Christina en Tom Carter live de magie van dat album (of één van de vele voorgaande) weten over te brengen dan zien we het concert van het jaar. Er is in 2011 geen band dat met verstilde pracht zoveel gevoel kan overbrengen.

Maar we gaan natuurlijk ook naar Hasselt voor de überrelaxte sfeer. Het heet niet voor niets “Graag Traag”…