Maand: december 2011

Hieroglyphic Being & White Out

Het in Gent gevestigde label audioMER. is sinds 2008 actief op het gebied van vinyl releases, gericht op experimentele muziek met bijzonder artwork van hedendaagse visuele artiesten. Vorige maand zagen twee releases het levenslicht: Hieroglyphic Being en White Out. Dat dit nummer zeven en acht betreft in de discografie van het label, geeft aan dat het hier niet gaat om kwantiteit, maar om uitgaven die de luisteraar voor langere tijd blijven boeien. Ik neem graag de proef op de som.

Hieroglyphic Being is Jamal R. Moss, een dj en producer afkomstig uit de elektronica en house scene van Chicago. De laatste paar jaar heeft hij een enorme discografie opgebouwd van veelal kleine releases, iets wat niet vreemd is in de genres waarin hij opereert. Toch mag je Jamal R. Moss gerust een buitenbeentje noemen. Als Sun Ra liefhebber mengt hij door zijn toch al experimentele elektronische stukken invloeden uit de new age, noise, psychedelica en free jazz. De term “house” is in ieder geval ver te zoeken.

De plaat Le Jardin des Chemins Bifurquants bevat een heus concept. Als planten een religie zouden hebben, hoe zou dan hun cultus latriae er uit zien? Kleurrijk, als we het hoesontwerp van Robert Beatty (bekend van de band Hair Police) moeten geloven. Muzikaal heeft Moss zijn ideeën hierover opgedeeld in twee lange stukken die minstens zo’n bevreemdende indruk geven. De A-kant heeft een doffe laag new age synths als ondergrond, waarboven futuristische beats een gevecht aangaan. De andere kant van het vinyl is verwijst nog veel meer naar oude kraut en electro, waarbij een opdoemende gitaardrone en de bizarre ritmes Hieroglyphic Being wederom buiten een hoekje plaatsten. Verfrissend!

White Out bestaat reeds een jaar of vijftien, gevormd door Lin Culbertson en Tom Surgal. Hun creativiteit is in die jaren niet onopgemerkt gebleven, samenwerkingen met Thurston Moore, Jim O’Rourke en Carlos Giffoni onder andere, tot gevolg. Asphalt And Delay is eigenlijk het eerste album van het duo waarop ze zonder muzikanten van buiten opereren.

Asphalt And Delay is een indrukwekkend samenspel tussen de percussie van Surgal en de diverse instrumenten en effecten van Culbertson, waarbij ook wordt geschermd met de tegenstellingen tussen elektronisch en akoestisch. Incidenteel duikt het gefilterde stemgeluid van Culbertson op, doch alleen wanneer dit past in het palet van free jazz en elektro-psychedelica. De vijf composities zijn uitdagend, avontuurlijk, veelal druk, op sommige momenten rustgevend, maar nergens voorspelbaar. De samensmelting van al die elementen wordt gelukkig niet tot het uiterste gedreven, zodat dit album een prachtig gesmeed geheel genoemd mag worden. Een dikke aanrader dus voor diegenen die van geïmproviseerde elektroakoestische muziek houden.

November 2011

Veel zinnigs heb ik niet getypt in de afgelopen maand, mede door tijdgebrek en/of omdat ik niet genoeg tekst kon verzinnen voor een afzonderlijke release. Dus, je kunt gerust stellen dat de wel besproken nieuwe (France & Orfanado) hoogtepunten waren in november. Het is toch al een rustige periode, omdat labels nu veelal geen of weinig albums meer uitbrengen uit angst dat deze de jaarlijsten niet meer halen. Maar de hele maand niets, daar kan natuurlijk geen sprake van zijn.

Sommige platen hebben door het artwork echt een meerwaarde. Zo ook de 12” The Prime Revealer van Jonas Reinhardt: beide zijden van het vinyl zijn op kunstige wijze gegraveerd. Doordat de ene kant op 33 toeren wordt afgespeeld en de andere op 45 toeren is het draaien ervan een plezante bezigheid. Ook qua sound trouwens, want de Amerikaanse band trekt gerust de lijn door van het eerder besproken en tamelijk geniale Music For The Tactile Dome: spacy vintage synthesizer werk (denk aan Jarre, Schulze) met kraut drones. Enige nadeel: deze duurt bij elkaar maar elf minuten.

Gelukkig zijn er in hetzelfde genre nog wat meer minuten mee te pakken. Een mooi voorbeeld is Fictions van Le Révélateur, waar een voormalig gitarist van Godspeed You! Black Emperor en Fly Pan Am achter schuilgaat. New age composities vermengen zich langzaam met ambient en dikke synthtapijten. Fictions is uitgebracht op het label van Steve Hauschildt (Emeralds), die zelf ook met een aardige soloplaat aan kwam zetten. Op Tragedy & Geometry, verwijzend naar Griekse mythologie, combineert hij veelal abstracte klanken uit de ambient, elektronica en kosmische  kraut. Aangenaam betoverend.

Wie vorig jaar voor heel wat betovering zorgde, was Brian Pyle (o.a. Starving Weirdos) met zijn soloproject Ensemble Economique. Psychical op het Not Not Fun label klonk als een futuristisch voodoo ritueel en had ik achteraf gezien doodleuk in m’n top 10 geplaatst van 2010. De nieuwe plaat heet Crossing The Pass, By Torchlight. Duidelijk minder overweldigend en agressief dan de voorganger, maar zeker niet minder goed. Pikzwarte synthesizers en rituele percussie vullen deze lp.

Over Maria Minerva typte ik in augustus al, toen om haar album Cabaret Cixous aan te prijzen. Nu heeft ze alweer een vervolg klaar in de vorm van een half uur durende ep: Sacred & Profane Love. Nog romantischer en vooral nog meer gericht op beats duikt de excentrieke Estse producer wederom in de wereld van cheesy ‘90s muziek, met house, disco en rave in de hoofdrol. Het levert alweer de derde bijzonder frisse release dit jaar op die haar naam draagt.

Wat ik ook nog het vermelden waard vind is Replica van Oneohtrix Point Never (knappe elektronische collages) en Chris Watson met zijn El Tren Fantasma (ambient met field recordings van zijn avontuurlijke treinreis door Mexico). Toch was november er vooral om nog ongehoorde albums van eerder dit jaar eens uitvoerig te beluisteren. Die laat ik hier achterwege. Terugblikken op het gehele jaar 2011 doen we immers in december.