Muziek

Jaarlijst 2014: #8

part wild horses mane on both sides

8. Part Wild Horses Mane On Both Sides – Aulos’ Second Reed
Een plaat die keurig aansluit op de nummer negen in dit jaaroverzicht, is Aulos’ Second Reed van het Britse duo met de lange naam. Tradities en rituelen krijgen ook op dit album veel aandacht, waarbij het vooral de richting van oude folk, gamelan en gagaku op lijkt te gaan. Part Wild Horses Mane On Both Sides laat echter ook merken dat ze in het heden leven, met genuanceerde elektronische effecten, modern minimalisme en field recordings. Uiteindelijk resulteert dit in een meditatieve collage van oud en nieuw, waar elke keer weer iets nieuws in is te ontdekken. Maar dat schreef ik natuurlijk in mei al eens.

Jaarlijst 2014: #9

datashock

9. Datashock – Keine Oase In Sicht
Het al lang meelopende Duitse neo-hippie folk collectief Datashock maakt met Keine Oase In Sicht een tripje naar de woestijn, waarbij hun sjamanistische krautrock een Arabisch tintje meekrijgt. De live opgenomen improvisatiesessies lijden daar allerminst onder. In ruim tachtig minuten weet Datashock een prachtige balans te vinden tussen drones, traditionele muziek, psychrock, freejazz en een kosmische synthsound; tussen subtiliteit, spanning en explosiviteit. Amon Düül, Sylvester Anfang II en het eerste album van Agitation Free is vergelijkingsmateriaal, en de kenners rennen dan al naar de winkel om deze dubbele gatefold lp binnen te halen. De band is overigens ook terug te vinden in de lijst met beste concerten van 2014.

Jaarlijst 2014: #10

stine janvin motland

10. Stine Janvin Motland – In Labour
Dat deze lp van de voor mij tot voor kort onbekende Noorse artiest Stine Janvin Motland op het label van noiseveteraan Lasse Marhaug verschijnt, zou natuurlijk al enige achterdocht moeten wekken. De twee gingen vorig jaar op jacht naar field recordings van Stine’s eigen stem op verschillende locaties, en dat levert bijzondere taferelen op. Stine is geen zangeres in de pure zin van het woord, maar maakt de meest bizarre geluiden waarbij de ademhaling een belangrijk element vormt. Ze klikt, tikt, hijgt, piept, schreeuwt, gromt, ruist, neuriet, fluit, blaast, kwaakt, hyperventileert en alles op een onherkenbare en onorthodoxe manier. Alleen op The Foehn wordt ze enigszins overstemt door een ventilator. Vooral in die opnames die buiten of op publieke locaties hebben plaatsgevonden – en dus waar een “storende” factor aanwezig is – is haar focus en concentratie absoluut overweldigend. Stine’s debuut soloalbum In Labour is daarom een fantastisch document van een uniek stemkunstenaar waar we hopelijk in de toekomst nog veel meer van gaan horen.