Muziek

Jaarlijst 2013: #5

Antti_Tolvi-Pianoketo

5. Antti Tolvi – Pianoketo
De uit Finland afkomstige Antti Tolvi schakelt op Pianoketo – zoals de naam al aangeeft – over van blaasinstrumenten naar de piano van zijn oma. De microfoons bevestigde hij aan zijn oren, zodat de bewegingen van het hoofd het geluid mede beïnvloeden. Verder bespeelde hij het instrument als zijn vorige, een saxofoon: met slechts elf noten, die in elkaar blijven overvloeien. Pianoketo is een continue improvisatiespel zonder effecten dat liefst tachtig minuten duurt, maar het resultaat is verbluffend. Als een slaapliedje zonder einde, rustgevend en tijdloos, doch voldoende prikkelend om je wakker te houden. Prachtig!

Jaarlijst 2013: #6

ideafirecompany

6. Idea Fire Company – Postcards
Stiekem een heruitgave op vinyl van een cassette uit 2011, van origine uitgegeven in een editie van 93 exemplaren. Het duo Karla Borecky en Scott Foust – al ruim kwart eeuw actief – heeft het materiaal echter opnieuw bewerkt, ingespeeld en opgenomen, dus een plekje in deze lijst is gerechtvaardigd. Hoewel ik de originele tape niet heb kunnen beluisteren, kan ik hier alleen maar spreken van een verrijking van wat ik eerder heb gehoord in hun minimalistische sound. Postcards bestaat uit negen denkbeeldige, impressionistische portretten van steden waar ze nooit zijn geweest, vertaald in instrumentale melancholieke musique concrète met synthesizer, piano, harp, gitaar en trombone. Spelend met stiltes en repetitie zorgen ze voor een gefocust geluid – een stuk minder ritmisch dan sommige vorige releases – dat niet minder dan fantastisch klinkt.

Jaarlijst 2013: #7

ignatz_canigohomenow_cd-record

7. Ignatz – Can I Go Home Now?
Het is Bram Devens dit jaar opnieuw gelukt een geweldig album te maken in zijn karakteristieke stijl. Hoewel meer liedjes en toegankelijkheid dan ooit, is Can I Go Home Now? onmiskenbaar Ignatz, met al zijn betoverende onderhuidse schoonheid. Pre-war blues met een avantgardistische tik is de stempel die het meestal opgeplakt krijgt, maar meer dan op zijn eerdere albums klinken nu ook exotische, vooral Oosterse invloeden door in zijn nummers, alsmede country en folk. Gevarieerd doch nog steeds minimalistisch en lo-fi worstelt de Vlaamse bluesman zich door twaalf korte nummers, toch met ogenschijnlijk veel gemak en au naturel. Het is een genot om naar te luisteren. Van mij mag deze held gerust nog wel even doorgaan met het maken van muziek, grote kans dat we hem dan hier weer terugzien. Mijn eerdere recensie is hier terug te lezen.