Tag archieven: Hidden Landscapes

Maart 2012

Teruglezen naar begin maart doet mij beseffen dat mrbungle.nl beter de domeinextensie .be had kunnen hebben. Eerst was daar het altijd geweldige KRAAK festival in Aalst (lees de erg vermakelijke recensie van makker Stefan hier en bekijk zeker de fantastische foto’s van Krysztoff Dorion op Flickr). Net bekomen typte ik recensies van Dolphins Into The Future, Kris Vanderstraeten, Sylvester Anfang II en Kiss The Anus Of A Black Cat, allen uit Vlaanderen. Als je ook nog eens bedenkt dat het best bekeken tv-programma in mijn geboorteland de naam Ik Hou Van Holland draagt, is de keuze snel gemaakt.

Gelukkig hoef ik nog niet volledig op Duvel over te stappen. Wat te denken van het eerder deze maand besproken Mirrorring? Ik noemde daarin al het setje cdr’s dat Grouper, onderdeel van dit duo, uitbracht. Het is absoluut één van de hoogtepunten van deze vroege lente, samen met het Gunn-Truscinski Duo en Pretty Lightning.

Niet besproken, wel gewaardeerd werd de in traditioneel kleine oplage verschenen cdr Beyond The Veil van Natural Snow Buildings, speciaal uitgebracht voor de toernee door Groot-Brittannië. Je kunt kritiek leveren op dit Franse duo dat ze steeds dezelfde dromerige en folky soundscapes uitbrengen, maar ik schaar deze release bij het mooiste werk van de afgelopen twee jaar. Marisa Anderson, die met haar album The Golden Hour nog mijn jaarlijst van 2011 haalde, is eveneens aan een reeks optredens begonnen.  Daarbij reist ze ook naar Europa. Ze maakt van de gelegenheid gebruik om recente opnames voor niets weg te geven op Bandcamp. En wie laat er nu gratis depressieve deltablues liggen?

Voor de liefhebbers van de wat kleinere releases tip ik een drietal zeven inches. Ten eerste Body/Head, een noise project van Kim Gordon (Sonic Youth) en Bill Nace, dat uitkomt via Ultra Eczema. Snerpende gitaren, gekreun, gegil en een hoop feedback. Banana Head’s Goon House is van een heel ander kaliber. Zully Adler (Goaty Tapes) gaat hier aan de slag met poppy lo-fi psychedelica. De 7” is verkrijgbaar bij Lexi Disques. Dé danstrack van de maand is The Driver van onze favoriete electro tijdmachine Xander Harris. Het Moon Glyph label brengt dit nummer uit op een split single met Dylan Ettinger. Ik beloof dat ik laatstgenoemde in april in het zonnetje zal zetten.

De compilatie Hidden Landscapes was vorig jaar een voltreffer. Nu komt Audio Gourmet met deel twee, opnieuw een prachtige verzameling verstilde ambient, minimale elektronica, zachte neo-klassiek en ritselende field recordings. Het label heeft meer nog dan op het eerste deel onbekende artiesten met kwaliteit weten bijeen te rapen, dus er valt een hoop te ontdekken. Twee nieuwe releases van Aguirre Records (uit België, inderdaad) vallen min of meer in hetzelfde genre. Zowel Panabrite met Sub-Aquatic Meditation als Pulse Emitter’s Aeons grossieren in warme, meditatieve synth klanken. Waar de één de diepte van de oceaan in duikt, stijgt de ander op naar kosmische hoogten. Ik kan beide goed hebben.

Even het hoofd leegmaken voordat april aanvangt. De in maart verschenen Frying On This Rock van White Hills helpt daar prima bij: spacende seventies rock, met eindeloos dreunende monotone drums en riffs, allerlei effecten en een productie afkomstig van Martin Bisi, wiens discografie menig mond zal doen openvallen. Of de vierde maand van het jaar weer een special wordt over mijn Zuiderburen? Ik sluit bij voorbaat niets uit…

Januari 2011

De eerste maand van het jaar zit er weer op. Januari is doorgaans niet de meest blije maand van het jaar, maar toch hebben er een aantal releases het daglicht gezien die mij aardig wisten op te vrolijken. Naast het experimentele geneuzel van Ignatz en Richard Youngs (zie voorgaande berichten) kwamen bijvoorbeeld The Decemberists met een terugkeer naar de “roots” op het album The King Is Dead. Schijnbaar beïnvloed door het bluegrass zij-project Black Prairie en de achteraf matige ontvangst van de overdreven rockopera The Hazards Of Love spelen country en roots nu weer een grote rol. Zo hoor ik ze toch liever.

Iemand die zich steeds meer van zijn roots verwijderd is Iron & Wine, het pseudoniem voor de singer-songwriter Sam Beam. Waren de liedjes vroeger van zijn eerdere albums kaal, klein van productie en neerslachtig in sfeer, op Kiss Each Other Clean maakt hij er een kleurrijke en feestelijke luisterervaring van. Onder andere saxofoon, koortjes en funky baslijnen zijn aan de instrumentatie toegevoegd. Ook een liefhebber van zijn oudere werk als ik kan deze nieuwe plaat uitstekend waarderen. De draagkracht van de gevoelige stem van Sam Beam is nog steeds groots, wat van Kiss Each Other Clean een logisch en welkom vervolg op zijn eerdere albums maakt.

Verrassing in januari was toch wel de kwaliteit waarmee Destroyer aan kwam zetten op zijn negende plaat Kaputt. De Canadese Dan Bejar stond bekend als een lo-fi slaapkamerfolk solobandje, geëvolueerd door aanwezigheid in bands als The New Pornographers en Swan Lake. Nu kan hij zo op de radio met zijn softpop van het ergste soort. Zwoele melodieën, geile duetjes, vloeiende deuntjes vanaf de saxofoon, het is allemaal aanwezig. Maar het klinkt allemaal zo verdomd lekker.

Nog meer lekkers komt onder andere van Ducktails, Jürgen Paape en de verzamelaar Hidden Landscapes. Eerstgenoemde doet dat met het derde album III: Arcade Dynamics, dat bol staat van Hawaiiaans getokkel en tropische sferen, verpakt in lo-fi psychedelica. Bij mede-oprichter van het Keulse label Kompakt, Jürgen Paape, werd het weleens tijd dat er een album uitkwam. Kompilation verzamelt tien jaar productiewerk in de minimal house-stal van dat label, wat dit album direct tot een klassieker maakt. Hidden Landscapes is een verzamelaar van het Audio Gourmet netlabel dat voor de verandering van een fysieke release wordt voorzien. Ambient en elektronica geïnspireerd door de winter doch verwarmend door de mooie klanken. M. Ostermeijer, Nicola Ratti, Martin Herterich en het Nederlandse Machinefabriek bevinden zich onder de bijdragen.

De leukste ontdekking van januari was Boy Friend, een duo dat wordt gevormd door de twee dames Christa Palazzolo en Sarah Brown, die eerder bij Sleep∞Over waren te horen. Ik wacht met smart op ander werk van Memoryhouse, één van mijn favoriete chillwave acts. Met deze digitale ep Boy Friend moet ik die tijd wel kunnen overbruggen: heerlijke dromerig, volgepropt met echoënde keyboards en lieflijk hypnotiserende zang. Luister hieronder.