Tag archieven: Köhn

November 2012

Nee, ik heb deze maand geen snor laten groeien, maar kreeg wel een sik van alle nieuwe muziek die deze maand weer uit de luidsprekers knalde. Dat doe ik mezelf aan natuurlijk, dus ik moet niet lopen zeuren. Beter zou ik nog eens terugblikken op de meest essentiële releases van de op één na laatste maand van het jaar. Met Sheldon Siegel, Pelt en Al Doum & The Faryds is november een maand geweest met een aantal geweldige albums. In iets mindere mate waren de eerder besproken Mind Over Mirrors en Cut Hands ook zeker de moeite van het horen waard. En dan hebben we het alleen nog maar over het vinyl dat is langsgekomen.

Steeds vaker duikt er namelijk uitstekende muziek op dat exclusief verkrijgbaar is op de aloude cassette. Ik noem als meest aansprekende voorbeeld de recent uitgekomen tape Because Time Is Too Short van één van mijn favoriete Vlaamse muzikanten van de laatste paar jaar: Ignatz. Kapotte minimalistische blues en exotische folkmuziek, nog steeds heerlijk lo-fi, aangekleed met loops van rommelige tapes en met een stemgeluid dat is vervormd tot die van een oude bluesheld in de laatste fase van z’n leven. Because Time Is Too Short verschijnt bij Taping Policies.

De walkman draait dus overuren, ook met een nieuw stapeltje uit Wenen, van Feathered Coyote Records. Desmadrados Soldados De Ventura doet in ongecompliceerd rocken, resulterend in een psychedelische mastertrip waar de onbesuisde riffs je om te oren vliegen. Het duo González & Steenkiste brengt stonede harmoniumakkoorden en een jankende viool; het beste wat Vlaanderen te bieden heeft op dronegebied. Köhn uit diezelfde regio doet ook een duit in het zakje op het gebied van meditatieve muziek met de cassette Reflexionen. Het is echter niet per sé de oude synthesizer klanken die hier een meerwaarde vormen, maar de handgemaakte en -getekende hoes van het sympathieke Almost Halloween Time Records.

Over sympathieke labels gesproken, New Vague Records was hard op weg was hard op weg om er één te worden totdat oprichter Joel Nickelson werd getroffen door een beroerte en kwam te overlijden. Gelukkig laat hij in ieder geval nog een dubbele lp van Majutsu No Niwa (Frontera reissue) en Old Sun van Le Son De L’Os na. Laatstgenoemde Japanse trio maakt licht akoestische improvisatiemuziek met behalve gitaar ook fluit, piano, belletjes, een bas met één snaar en dromerige, woordloze zang. De kalme acid folk die hier uit ontstaat is heerlijk bevreemdend en is bovendien dermate zacht opgenomen dat luisteren naar deze lp een bijzondere en intieme ervaring wordt.

Op het gebied van improvisatiemuziek mag een nieuwe plaat van de legendarische groep Smegma niet ontbreken. Ever And Anon is opnieuw een weirde mix van freejazz, noise en duivelse surfmuziek. Ze maken het type avant-garde muziek waar verder alleen de jostiband mee weg komt, dus sla je slag met deze lp. Het internationale trio 300 Basses is minstens zo vreemd, al was het alleen maar door de instrumentatie: drie accordeons. Op Sei Ritornelli wordt volop geëxperimenteerd en geïmproviseerd zodat nergens een accordeon is te herkennen, maar misschien wel een bas of twee. Een andere tip op dit gebied is van uitvinder, onderzoeker, schrijver en artiest Jacques Brodier. Hij improviseerde al met elektronica in de jaren zeventig, maar Filtre De Réalité is pas zijn eerste album. Het kostte blijkbaar tijd zijn eigen machine te bouwen, die hij gebruikt voor zijn musique concrète in de stijl van vroege elektronische composities.

Nog niet genoeg gehad? Probeer dan Unrock The House, een live registratie van het concert dat Alan Bishop en Sir Richard Bishop van Sun City Girls gaven in Krefeld, 2011. Het is een mooie verzameling op dubbele lp, maar je moet wel tegen het (humoristische) geouwehoer ertussendoor kunnen. Voor meer ongecompliceerd beukwerk kun je bij Aluk Todolo (instrumentale black metal / stoner / kraut / noise / drone) of Verma (hypnotiserende psychrock) terecht.

Tijd om de jaarlijstjes uit te zoeken, me dunkt!

Juli 2012

Zomerstop? Niet bepaald. Ik genoot eerder deze maand al van The Black Twig Pickers, Jaap Blonk & Machinefabriek en van drie nieuwe releases waarbij Pat Murano bij betrokken is (met als hoogtepunt de LP van Raajmahal). Ook dook ik in de nog prille discografie van Eiderdown Records, met onder andere Ernesto Gonzalez en Glen Steenkiste van Sylvester Anfang II-faam op cassette.

Dat brengt mij meteen bij de volgende release die de moeite van het horen waard is. Het is al een druk jaar voor de mannen van Sylvester Anfang II met twee albums, maar ook bij de diverse soloprojecten is het eind nog niet in zicht. Steenkiste’s Hellvete kwam in juli met ’t Orgelorkest aanzetten, een cassette op het Japanse Crooked Tapes. Prachtig artwork, en voor wie van dromerige als ook hypnotiserende orgeldrones houdt zeker een aanrader.

Herinnert u nog het optreden van Hermann Nitsch op het Incubate festival in 2009? De vier minimalistische stukken op het orgel van de Pauluskerk in Tilburg zijn sinds kort vereeuwigd op een dubbele LP, uitgebracht op Dead Mind Records (en reeds uitverkocht). De Oostenrijkse kunstenaar gaat subtiel van zacht naar hard, van minimalisme naar bombast en van rustgevend naar bezeten. Met een hoes verwijzend naar zijn controversiële Aktion performance op hetzelfde festival.

Mijn meest geluisterde LP van afgelopen maand is ongetwijfeld So Higher van het Amerikaanse drietal Koi Pond. Deze verschijnt op het label van Justin Wright, bekend van Expo ’70, waardoor het geen verrassing is dat de band in de psychedelica opereert. Orgels en synths ondersteunen groovende en noisy stonerriffs met eentonige ritmes die je bijna buiten bewustzijn brengen. Vooral de B-kant is een dreunend genot.

De releases van Köhn zijn voor mij nog nooit een teleurstelling geweest, en Soulastalgia is daarop geen uitzondering. Hij brengt hier enkele recente liveopnames bijeen, en komt dan ergens uit tussen de spacende synth van We Need More Space In The Cosmos en de minimalistische geïmproviseerde orgelklanken van het vorig jaar uitgebrachte Random Patterns. Door het ontbreken van livegeluiden kun je deze plaat gerust zien als een volwaardige release, dat in kwaliteit niet onder doet voor zijn studioalbums. Het album komt uit bij Deep Distance, een offshoot van het Great Pop Supplement label, geïnspireerd door de zelf uitgegeven lp’s van Conrad Schnitzler in de jaren 70.

Juli was ook een maand met enkele prachtige heruitgaven. Om te beginnen twee van de legendarische Egisto Macchi, die onterecht vaak in de schaduw heeft gestaan van zijn landgenoot Ennio Morricone, waarmee hij samen in Gruppo D’Improvvisazione Nuova Consonanza zat. Op I Futuribili worden modulaire synthesizers afgewisseld met strijkarrangementen en gitaar, beelden oproepend aan spannende passages van Italiaanse films uit de jaren zeventig. Voix is net zo’n meesterwerk, doch gericht op klassieke composities voor zang, ondersteund door musique concrète en duistere, soms bombastische soundscapes. Beide lp’s verschijnen bij The Roundtable.

De Franse avant-garde muzikant Ghédalia Tazartès is minstens zo ongrijpbaar. Voyage À L’Ombre werd in 1997 op cd uitgebracht, maar krijgt dankzij Hot Releases ook een uitgave op vinyl. Zijn bizarre transities in zijn stem zorgen voor een excentrieke mix van folk, klassiek, punk en electro-akoestische muziek. Experiment, maar ook gepolijste ethnopop vinden we terug op de re-release door Blackest Ever Black van Flaming Tunes, het enige album dat Gareth Williams maakte buiten This Heat om, samen met Mary Currie. En nu we toch met heruitgaven bezig zijn: probeer The Tropics van Masato Minami (acid folkrock op Klimt Records) eens, of het postume Raining van Rolf Julius (weergaloos mooie field recordings temidden van een regenbui, op Western Vinyl).

Ook in augustus staan er weer een hoop mooie releases op stapel, waarvan ik uiteraard verslag zal doen, voor zover de tijd dat toelaat.

Mei 2012

Opdat ik ook zelf niets vergeet te luisteren, een terugblik op de maand mei. Deze maand kwam het KRAAK label met twee nieuwe releases, waarmee de twee meest recente berichten op mrbungle.nl, recensies van Bear Bones, Lay Low en Floris Vanhoof, meteen zijn genoemd. Verder hebben ik nog lopen spelen met het demonenmasker dat geleverd werd bij de lp van Charlemagne Palestine en Janek Schaefer, en luisterde ik aandachtig naar Cut van drummer Chris Corsano. Verder kwam ook het Charles Gayle Trio nog aan bod deze maand, hoewel dat album eigenlijk al in februari uitkwam.

Zoals gewoonlijk heb ik daarnaast nog wat nieuwe releases tot mij genomen, die ik nog niet genoemd heb. Led Er Est met The Diver is er daar één van. Het is een reis terug in de tijd, toen opgefokte darkwave en synthpop de scepter zwaaiden. Na het openingsnummer Animal Smear gaat het bergafwaarts, maar het dalingspercentage is te verwaarlozen. Een stuk rustiger gaat het eraan toe op Space Homestead van MV & EE, het duo gevormd door Matt Valentine en Erika Elder. Appalachen folk met composities in Indiase ragastijl en voorzien van psychedelische experimenten. Muziek om bij te blowen in een hangmat; dat ik geen wietpas noch een hangmat heb laten we hier even buiten beschouwing.

Als Zeeuw staat mijn blik veelvuldig op België gericht, ook qua muziek. Daarin was de maand mei geen uitzondering. Ik bewaar er nog een paar om er in juni nog wat uitgebreider over te hebben, maar welke ik zeker nog even wil noemen is de gratis te downloaden samenwerking tussen Dirk Wachtelaer en Köhn (Jürgen de Blonde). Een improvisatiesessie met drums en laptop, dat zonder bewerking op het internet is verschenen. Ook de moeite waard zijn de eerste drie cassettes van het nieuwe Belgische label Sad Coven. Met Urpf Lanze en de Kosmische Keuterboeren hebben ze al de crème de la crème van de Vlaamse underground te pakken, en daar komt Zashiki Warashi nog eens bij.

Iets naar het oosten vinden we Frankfurt, de geboortestad van Uwe Schmidt. Onder de naam Atom™ brengt Sahko Recordings enkele van zijn opnames uit 1994 voor het eerst uit en haalt meteen goede herinneringen naar boven. Aphex Twin (Ambient Works), Klaus Schulze en Brian Eno zijn alom vertegenwoordigd. Deze ambient doorstaat de tand des tijds met gemak. Gelukkig maar, want deze dubbele cd kwam eigenlijk al in januari uit. Ook redelijk tijdloos is de 7” Ethio Covers van Amen Dunes. Drie nummers van onbekend gebleven tapes met popmuziek uit Ethiopië, door de welbekende vertraagde en wazige filter van de New Yorker.

Als we ook nog even het continent Azië meepakken, dan is Hikari to Nazukeyo van Fushitsusha een aanrader. Deze band rondom Keiji Haino heeft inmiddels een behoorlijke cultstatus, en als je de geflipte noiserock met invloeden uit de kraut en psychedelica hoort dan weet je waarom. De naam Padang Food Tigers is dermate vreemd dat deze ook zo uit Japan zou kunnen komen. Toch komt dit duo uit het zuiden van Engeland, en ademt de muziek de lange folktraditie die ze in de land kennen. Daar moet wel bij verteld worden dat de instrumentale nummers op Ready Country Nimbus worden aangekleed met rustgevende ambient en dito field recordings. Erg mooi.

Het is elke maand weer een lastige opgave de nieuwe platen die er toe doen uit te pikken,  en dit op de draaitafel af te wisselen met klassiekers die al wat langer meegaan. Ik geloof dat het weer aardig is gelukt, al zeg ik het zelf. Volgende maand hoop ik op eenzelfde resultaat. Kunnen we meteen een voorzichtige balans opmaken van het eerste half jaar.