Tag archieven: Mexican Summer

New Surf

Het lijkt zo makkelijk, de ontspannen sfeer van de zomervakantie, zon en strand te vangen in muziek. Maar met een vlindernetje kom je niet ver. Behalve warmte moet de muziek ook vrijheid, nonchalance en een beetje romantiek uitstralen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de bands in het voor de gelegenheid verzonnen genre new surf zich doorgaans bedienen van rommelige lo-fi punk of wave, vrolijke melodieën, soepele refreintjes en teksten opgetekend uit hitsige tienersmoeltjes.

De band waar ik in de lente van 2009 al over schreefWavves – komt op het juiste moment met zijn derde plaat. Deze draagt de naam King Of The Beach. Zonder ook maar één noot gehoord te hebben kun je voorbarige conclusies trekken over de sfeer die hier uitgedragen gaat worden. Strakke punkriffs met een laagje ruis zorgen voor een springerig gevoel en de alsmaar terugkerende simpele zanglijnen van Nathan Williams doet de rest. De plaat is echter geen herhaaloefening van de voorgaande twee (genaamd Wavves en Wavvves). De productie is meer gestroomlijnd, voor zover dat kan bij rommelpunk, het geluid helderder en minder gruizig. Het levert een ideale zomerhit op, Post Acid:

Ook op de cover van Best Coast’s debuutalbum Crazy For You staat een kat afgebeeld. Het is Snacks, het lievelingshuisdier van Bethany Cosentino (misschien bekend van Pocahaunted). De charismatische frontvrouw doet de temperaturen als vanzelf stijgen met haar lieflijke zang. Zo Californisch als het zijn kan wordt hier de romantiek bezongen van de langzaam aan zich voorbijtrekkende hete dagen en zwoele nachten op de stranden grenzend aan de Grote Oceaan. Neem het nostalgische geluid van de band Girls, dat vorig jaar de alternatieve hitlijsten bestormde, maar dan zonder de neerslachtigheid. De geniale single When I’m With You is de bonustrack van het album dat eind juli in de winkels moet liggen.

Maar er is meer. Zo kunnen we Dum Dum Girls, Beach Fossils en de van de oostkust afkomstige Vivian Girls en Real Estate gemakkelijk aan het rijtje toevoegen. Ook leuk is Blackout Summer van Christmas Island, een album voor een spetterende dag in het zand. Het pad van Best Coast verder volgend, komen we op hetzelfde Mexican Summer platenlabel Pearl Harbor tegen, twee hoogblonde jongedames uit – waar anders – Californië. De muziek wordt nu wat dromeriger, volmaakt geschikt voor lange lome avonden aan de cocktailbar op het strand. Op het vergelijkbare en ongetwijfeld uitstekende debuutalbum van Tamaryn moeten we wachten tot september, wellicht nog net op tijd voor een warme nazomer.

En ondanks de nieuwe muziek kan ik het niet helpen dat ik iedere zomer weer terugpak naar Locals Only van de Surf Punks.

Washed Out – Life Of Leisure

Het kostte mij redelijk wat geld en moeite, een origineel exemplaar van de 12” Life Of Leisure van Washed Out te bemachtigen. Hopeloos uitverkocht, het bewijs dat ik regelmatig achter de feiten aanloop. Een recentelijk failliet verklaarde vinylwinkel, ergens in de States, bracht uitkomst. Ik had de dollars er graag voor over, en dat voor nog geen achttien minuten muziek. De reden? Life Of Leisure bestaat uit louter juweeltjes, in een genre waar nog nauwelijks een naam voor is verzonnen.

Benamingen verzinnen voor genres is een vermakelijke bezigheid, waar alleen omhooggevallen muziekjournalisten voor betaald krijgen. Voor de muziek van Washed Out waaien echter in de amateurblogosphere al diverse termen zoals chillwave, iets wat zijn oorsprong vermoedelijk vindt in het zweverige, ontspannen synthpop geluid en het “80s-throwback feel” dat de songs ademen.

Glow-fi is zo’n andere uitdrukking dat speciaal lijkt gemaakt voor Washed Out en gelijkende acts. De spaarzame productie met veel ruis en uit het geluid wegvallende synths wanneer er percussie wordt aangeslagen is typisch iets voor het in 2009 veel gehoorde en bejubelde lo-fi, of no-fi. Vervormde klanken die aandoen alsof je ernaar luistert met een oude walkman waarvan de batterijen bijna leeg zijn. Cassettes luisteren van Washed Out is trouwens heel goed mogelijk, want het label Mirror Universe Tapes bracht vorig jaar september de EP High Times exclusief op dit medium uit, gelimiteerd tot honderd exemplaren.

Wie is Washed Out eigenlijk? Het is het soloproject van Ernest Greene, een jongeman die met zijn ouders ergens in Georgia woont. Op deze plek is zo weinig te doen, dat muziek maken en kantklossen de enige twee bezigheden zijn waarmee men zich vermaken kan. Ik ben blij dat Greene niet voor dat laatste heeft gekozen. Na wat instrumentale hiphop en dancegeörienteerde tracks gemaakt te hebben, pikte Greene het geluid op van zijn vriend Chaz Bundick, die onder de naam Toro Y Moi diezelfde psychedelische shoewave neerzet. En dat in een paar maanden tijd.

De eerder genoemde cassette klinkt nog wat gruiziger, meer spacy dan het Life Of Leisure vinyl. Daarop verenigt Washed Out de psychedelische elektronica nog meer met synthpop van een aantal decennia geleden. Ergens zwemmend tussen dance, pop, disco, electro en r&b laat Greene zijn zachte en kalmerende stem – niet zelden onverstaanbaar – als een zacht zonnetje over zijn vertragende muziek schijnen. Ultiem relaxed en verwarmend, alsof je op vakantie bent op een tropisch eiland. Is dit de nieuwe lounge?