Tag archieven: Overhang Party

Februari 2013

Het winterweer wil nog niet echt plaatsmaken voor wat aangenamere temperaturen. Op een offensief van de voor mij interessante platenlabels moet ik ook nog even wachten, zo voelt de terugblik op afgelopen maand. Er is echter geen reden tot vervelen. De voorpret van het KRAAK festival, aanstaande zaterdag, bood eigenlijk al genoeg muzikale adrenaline. Daarnaast mocht ik nog prachtige releases in ontvangt nemen van The Garbage & The Flowers, J.D. Emmanuel en MV & EE.

De 4-way split single Realistic Pillow op KRAAK komt precies op tijd om mijn muzikale obsessie voor Australië/Nieuw-Zeeland en die voor het Belgische label te bevredigen. Vier verschillende acts dus, die ieder op hun eigen(wijze) manier prettig gestoorde popmuziek aan de man proberen te brengen. Bij Mad Nanna uit Melbourne lijkt te term “pop” een beetje per ongeluk in de muziek te zijn binnengeslopen. Luie rock met nog luiere zang en opnamekwaliteit. Een depressieve piano ballade van het iets bekendere Pumice maakt kant A vol. Kraus gooit gelukkig het tempo weer omhoog met een heerlijk irritant twee-tonig nummer op gitaar en orgel. Slug Guts is nummer vier, die met het lelijke en rauwe pubrock nummer Creepin’ Out hun plaat op het Sacred Bones label nog een vervolg geven.

Dichtbij het KRAAK label opereert Sylvester Anfang II, die nog geen maand geleden Van Stekene Tot Zomergem uitbracht bij SicSic op cassette. De 110 exemplaren waren snel weg, en ik zie ze nu al te koop staan voor een belachelijke $60. Vlaamse kosmische jams zijn blijkbaar enorm populair. SAII-lid Ernesto González maakt met Bear Bones, Lay Low psychedelische en minimalistische synth tracks, die op de split tape met Gnod op Full Of Nothing net iets abstracter en minder speels klinken dan zijn laatste album El Telonero. Gnod stopt hun stonede boodschap in een 21 minuten durend experiment aangedreven door instrumentale kosmische jams, opvallend lichtzinnig in vergelijking met eerder werk. Er bereikten mij ook drie nieuwe tapes van de Vlaamse new age-ambassadeur Dolphins Into The Future. Rustgevende natuurklanken en creatief minimalisme zijn termen die bij de muziek van Lieven Martens van toepassing zijn.

Een oppepper vinden we bij het Japanse Overhang Party. Ze behoort tot de belangrijkste bands uit de ondergrondse psychedelische en experimentele rock scene uit dat land, sinds de oprichting in 1991. Important Records brengt nu alle drie de albums samen in deze mooi vormgegeven boxset, samen met de laatste, niet eerder verschenen studio opnames. Van de zweverige en wazige gitaargolven van het eerst album tot de melodieuze, bijna proggy pianorock van het derde, deze cd’s zijn de volledige vier uur de moeite waard. Zo ook de onuitgebrachte nummers, die laat horen dat subtiliteit net zo bij de band past als vette riffs en rokende luidsprekers. Nadat Overhang Party werd in 2008 opgeheven, vormde zanger/gitarist Rinji Fukuoka het overigens ook uitstekende Majutsu No Niwa.

Mrbungle.nl is van alle markten thuis, en zo belandde de gelijknamige compilatie van de Indiase klassieke zangeres Kesarbai Kerkar op Mississippi Records op de verlanglijst. Deze prachtige ragas uit de periode 1947-1953 zijn niet te missen voor fans van bijvoorbeeld Abdul Karim Khan. We schakelen evengoed net zo snel weer over op de muziek van Prurient – Dominick Fernow weer, ook bekend van Vatican Shadow – met zijn nieuwste album Through The Window. Doom techno wordt het genoemd, en bij die omschrijving sluit ik mij graag aan. We sluiten de maand af met de ep van Cyclopean, een samenwerking tussen de twee oprichters van het legendarische Can (Jaki Liebeziet en Irmin Schmidt), Burnt Friedman en Jono Podmore. Niet direct kraut te noemen, maar wel met inventieve ritmes en mysterieuze melodieën.

Majutsu No Niwa – Volume V

Iedere zichzelf respecterende platenzaak zou een aparte afdeling moeten hebben voor Japanse psychrock, met in de verkoopbakken in ieder geval alle releases van Overhang Party en – na het overlijden van de act in 2007 – reïncarnatie Majutsu No Niwa. Van leegstand kan dan in ieder geval geen sprake zijn, want de band waarvan de naam zoiets betekent als “magische tuin” is inmiddels alweer aan het vijfde album toe. Een dubbelluik nog wel, uitgebracht op twee afzonderlijke cd’s.

De heren Rinji Fukuoka, Wataru Kawai en Shigeki Morohashi hebben de reputatie één van de hardste rockbands van Japan te vormen. Vooral live schijnen de muren van gitaarfeedback garant te staan voor een gehoorbeschadiging. Die energie werd al eens vastgelegd op het album Sylvania 7027 Live, van vorig jaar. Volume V, het resultaat van zorgvuldige studio opnames, neemt duidelijk een andere weg.

Op Part I: The Visionaries’ Sand Zone zijn de melodieuze en melancholische riffs duidelijk in de spotlight gezet. Die slepende stukken worden slechts mondjesmaat afgewisseld met de stijl waar Majutsu No Niwa meer bekend om staat: metershoge gitaarmuren doordrenkt met distortion, die je met een bovenmodaal volume gemakkelijk omverwerpen. De heldere productie laat juist horen dat de muziek van dit Japanse drietal op punk is geschoeid, waar Fukuoka met zijn dreinende zang er dikwijls een acid ballad van maakt. Daardoor kan ik niet anders de conclusie trekken dat – afgezien van het stompende Falling – Majutsu No Niwa hier een stuk minder gewelddadig klinkt dan op vorige releases.

Met Part II: With à qui avec Gabriel gaat de band nog een stap verder. À qui avec Gabriel is een jonge Japanse accordeonspeelster en zangeres, wiens debuutalbum werd uitgebracht op John Zorn’s Tzadik label. Met dromerige, romantische klanken duwt zij dit tweede deel nog meer richting melancholie en rust. Het tempo ligt laag en de gitaar heeft verre van een hoofdrol te vertolken. Het zijn vooral de huilende zang en accordeon die er een folk plaat van maken. Maar het komt natuurlijk wel uit Japan. De geografische oorsprong maakt dat deze release ook gewoon weer tussen de psychedelica hoort te staan, naast allerlei andere bevreemdende uitgaven.

Het is even wennen het talent van Majutsu No Niwa om uitstekende liedjes te schrijven zo duidelijk op de voorgrond te horen. Uiteindelijk blijkt dat allerminst een slecht gegeven te zijn. De band doet concessies op het gebied van pure kracht en lawaai, en weet dit ruim te compenseren met hun eigenzinnige sound. Volume V is daardoor opnieuw een gedenkwaardig moment in de discografie van de Japanners.

Volume V wordt gezamenlijk uitgebracht door There en Musik Atlach.