Tag archieven: Silvester Anfang

Sylvester Anfang II

We blijven nog even in België. Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik op mrbungle.nl in de muziek van Silvester Anfang ben gedoken. Van het Vlaamse collectief is ondertussen de samenstelling enigszins gewijzigd, en is ook de naam – à la Amon Düül – geëvolueerd tot Sylvester Anfang II. Twee nieuwe platen in amper een maand tijd is een goede reden om mij weer eens te laten meeslepen door muziek dat ooit ter wereld kwam als “funeral folk”.

Perzische Tapijten is het nieuwste album van Sylvester Anfang II, op het moment van opname bestaande uit Glen (Hellvete), Tommy (KRAAK label), Ernesto (Bear Bones, Lay Low), Bart Sloow (Sloow Tapes), Erik en Willem. Hoewel de psychedelische dronejams uit den beginne zijn gebleven, is het instrumenten arsenaal in de loop der jaren wel wat aangepast. De valse fluiten hebben plaatsgemaakt voor een synth en een Indiaas harmonium; rammelende pannen zijn vervangen door exotische drums en als ik de hoes moet geloven kunnen we ook een sitar verwachten.

Sylvester Anfang II heeft de laatste paar jaar een behoorlijke inhaalslag gemaakt qua professionaliteit. Het album mag dan in één keer en zonder overdubs zijn opgenomen op een boerderij in Sint-Pauwels, openingstrack Buikdans vergelijken met ouder werk is als komkommers en bloemkolen naast elkaar leggen. Gitaar, bas, orgel, drums en spacende synthesizer zijn mooi in balans én te horen. We kunnen nog steeds spreken van “jams”, doch met meer van te voren uitgedachte ideeën. Eén van die ideeën is ongetwijfeld het later horen van meer exotische (met name West-Aziatische en Midden-Oosten) invloeden. Dat is goed gelukt, en niet alleen dankzij de titel Perzische Tapijten. Het album ademt zes nummers lang een mysterieuze, zwevende sfeer die je alleen toedicht aan de donkerste kamers van groteske paleizen uit de tijd voor Christus.

Enkele weken eerder verscheen er een lp zonder titel bij Southern Records, onderdeel van de Latitudes serie. De serie kenmerkt zich door een bijzondere tweedelige hoes, dit keer verder aangekleed door Stephen O’Malley. Het materiaal op dit vinyl bestaat uit vijf nummers, geselecteerd uit een drie uur durende jamsessie, opgenomen in november 2010.

Het plan bij deze sessie was vooral geen plan te hebben, en de diverse muzikanten in de band (hier was ook Bram Devens, bekend als Ignatz, aanwezig) compleet vrij te laten in doen en laten. De grenzen van het Sylvester Anfang II-geluid werden verkend, resulterend in langzame psychedelische improvisatie stukken, trippy baslijnen, verdwaalde bluesakkoorden en hypnotiserende percussie. De plaat is overwegend bedwelmend rustig, totdat Jam 5 wordt ingezet en we bijna van kraut-’n-roll kunnen spreken. Een nummer dat niet zou misstaan als afsluiter op een uit de hand gelopen experimenteel hippiefeest in de jaren zeventig, maar zeker ook niet te missen is op de hedendaagse platenspeler.

De heren van Bear Bones, Lay Low en Hellvete timmeren ook solo behoorlijk aan de weg. Een recent wapenfeit is een cassette op het Duitse SicSic Tapes, waarop beiden een zijde vullen. Op de A-kant maakt Ernesto er een onheilspellend circus van, gevuld met langzaam kruipende synths als roofdieren, en tribale drums om ze in toom te houden. Op de B-kant kiest Glen voor een wat subtielere benadering; langzaam vervormende en aanzwellende orgelachtige drones maken hier de stemming, herinneringen oproepend aan oude meesters in het genre. Overigens zit er van deze twee nog meer aan te komen: een nieuw project genaamd Gonzales & Steenkiste (harmonium / viool droneduo) en een split tussen A Story Of Rats en Hellvete, allebei op cassette bij Eiderdown Records. Bear Bones, Lay Low zal binnenkort zijn tweede plaat El Telonero op het KRAAK label uitbrengen.

Veel van de eerder gepubliceerde werken van Sylvester Anfang (II) en aanverwanten hebben op één of andere manier een legendarische status gekregen. Misschien is dat vanwege de kleine oplages waarin de releases doorgaans zijn verschenen. Of plausibeler: er zijn meer mensen die de kwaliteit van de muziek kunnen waarderen. Haast u dus niet naar uw dichtstbijzijnde platenboer voor een investering (met veel rendement) maar gewoon om iets geweldigs op de draaitafel te kunnen leggen.

Kerstmuziek

Je wilt toch een beetje sfeer maken. Welke muziek zullen we dit jaar met kerst draaien? Toch maar weer de meezingers van Sufjan? De kerst-cd van Rosie Thomas erachteraan? Pis Nicht van Marco Borsatan? Of de afgekloven skyradio hits van Wham! en Mariah Carey eindeloos herhalen? Nee, niets van dat al. In Maldegem – of all places – is er een collectief dat zowel voor de eerste als de tweede kerstdag een perfect passend muziekje hebben gemaakt. Ik heb het natuurlijk over Silvester Anfang.

Eerst maar even een korte introductie van deze uit de stront van het Belgische platteland getrokken groep. De heren Hellvete, Per en Edgar worden bijgestaan door onder meer PI666 en Ignatius Van Kempenhof (ook bekend als Ignatz), of naar gelang wie er beschikbaar is voor opnamen of optreden. Onder de vlag van Funeral Folk brengen Silvester Anfang en hun leden obscure cassettebandjes uit en de discografie groeit gestaag. Narmate ook de reputatie van de liveoptredens groeit, ontgroeid Silvester Anfang de obscuriteit van de andere acts op Funeral Folk, waaronder Chainsaw Gutsfuck, Jesus Balls, Blodklod en Geitevuyst. Het gevolg is dat hun releases ook door andere labels worden opgepikt, waaronder Kraak.

De hierboven genoemde namen doen bij de kenner een belletje rinkelen. Silvester Anfang is de naam van een mooi liedje van de Noorse black metal band Mayhem, voor het eerst te horen op het Deathcrush album. Andere namen doen reeds vermoeden dat het hier niet om een kerkkoortje gaat. Titels op hun inmiddels vele releases verwijzen ook vaak naar het satanisme, maar vergeten de humor niet. Wat dacht u van Echte Vlaamse Geiten? Mijn vader was een wolf en mijn moeder een hoer? Satanische Vrede? Of Verkracht door demonen? Altijd leuk bij de popquiz. Voor verdere hilarische morbide songtitels adviseer ik op zoek te gaan naar hun releases.

Ondanks dat de oorsprong en wellicht ook inspiratie uit de black metal scene komt, speelt Silvester Anfang geen metal. De naam Funeral Folk dekt de lading ook niet helemaal. Zelf noemen ze het postsatanische krautfolk. Kun je er iets bij voorstellen? Denk aan lange uitgesponnen nummers van door elkaar suizende gitaren, aangevuld met gestamp op en met pannen en deksels, af en toe een valse blokfluit, bellen, rammelaars, hier en daar in de verte demonisch gekrijs en dat allemaal über-lo-fi met één enkele microfoon en op een 4-track opgenomen. Het meeste materiaal klinkt als een rituele orgie van demonen on acid.

Dat klinkt misschien als een hoop ongein, maar de anti-muziek van Silvester Anfang heeft ook wel enige ernst in zich. Bovenal zijn ze uniek te noemen. Ter plekke improviseren met muziekinstrumenten die toevallig in de buurt liggen, met mensen die toevallig in de buurt zijn, en dan toch nog een samenhangende muzikale exploratie weten voort te brengen. Althans, de luisteraar zou het ook kunnen classificeren als een Medieval Mongoloid Bigband, zoals één van hun songs luidt. Zelfreflectie siert de mens.

Op de 1e kerst draaien we uiteraard Voor Kerstdag Wil Ik Enkel Jou, Boubou. Dit nummer uit 2007 komt van de cassette Spontane Opnames I: Anti-Metal Politie-Interventie. Hoor ik daar een accordeon? Onduidelijk. Het begint met een hoop verknipte geluiden, die misschien ooit wel een liedje vormden. Willekeurige percussie hakt erin. De noisy drones houden aan. Het is alsof het chimpanseeverblijf in Blijdorp een lawaaidemonstratie houdt omdat de bananen op zijn. Het wordt beter. Ik hoor een melodie. Gorgelend gekrijs. Een fluit. Een goedkoop keyboard. Iemand is hier cimbalen aan het mishandelen. Het eindigt in een nog grotere chaos, na bijna 25 minuten. Toch weten de muzikanten hier de sfeer van het duistere en occulte het gehele nummer vast te houden. En dat is iets wat Bryan Adams nooit is gelukt.

Voor 2e kerst pakken we een cassette uit 2004 uit de kast, genaamd Damnation On Tweede Kerstdag. Deze klokt ruim elf minuten en klinkt wat minder rommelig dan het plaatje van de dag ervoor. Dit is wat meer gebaseerd op drones en rustig, onvoorspelbaar getokkel op de gitaar. Sporadisch klinkt er een vervormde blokfluit op de achtergrond, alsof het instrument een week in de vriezer heeft gelegen. Vermoedelijk wat beter luisterbaar en daarom perfect om de kater en de brandende anus van de 1e kerst te verwerken.

Paddo’s zijn dan nu wel verboden in Nederland, in Vlaanderen hebben ze nog gewoon Silvester Anfang. Goed voor een langdurige hallucinerende trip op kerstmis.