Dag: 1 januari 2011

Jaarlijst 2010: #7

De op klassieke opera getrainde Nika Roza Danilova heeft met haar Stridulum ep (en uitgave 2 met drie bonustracks) een ware aardbeving veroorzaakt in de hedendaagse gothicmuziek. Door haar fabuleuze stemgeluid ontstaat er iets unieks, aangevuld met een dark wave sound helemaal volgepropt met synthesizers dat erg aan de jaren tachtig doet denken. Gooi daar nog wat monsterlijke basdrums tegenaan en je hebt het kwaliteitsgeluid van Zola Jesus. Bij gothic hoort natuurlijk een duistere, misantropische sfeer; dat wordt feilloos ingepast. Op haar vorige releases wist ze vaak niet boven de stoffige productie uit te komen, maar het heldere geluid van vandaag maakt dat Zola Jesus vooruit stormt in reputatie. Minpuntje is wel de tweede (Europese) editie van deze ep. De drie extra nummers smaken toch minder lekker dan de oorspronkelijke eerste zes. Als kliekjes. De weer later uitgebrachte ep Valusia doet het wat dat betreft beter; er staat in ieder geval één nummer op dat zich kan meten met de kwaliteit op de eerste uitgave van Stridulum.

#07. Zola Jesus – Stridulum II
#08. Beach House – Teen Dream
#09. Peter Broderick – How They Are
#10. Deerhunter – Halcyon Digest

Jaarlijst 2010: #8

In december zijn er traditioneel al een aantal albums op het internet te vinden, die pas in het navolgende jaar een fysieke release kennen. In 2009 was Teen Dream van Beach House één van die albums. Om vervolgens toch nog in de jaarlijst te belanden, is vanzelfsprekend een lange adem nodig. Teen Dream is – ondanks het zomerse gevoel – een album gebleken voor alle jaargetijden, erg toegankelijk en toch met een beetje eigenaardigheid. Dat laatste komt natuurlijk vooral door de donkere en toch zwoele stem van Victoria LeGrand, iets wat het kenmerk is geworden voor de muziek van Beach House. Wat we niet eerder hoorden is het volle geluid, de dynamiek en details in de nummers, de lo-fi thema’s overboord gooiend. Nooit hoorden we Beach House zo overweldigend, zo gelukzalig, en toch zo bescheiden. Een tegenstelling? Het lijkt er op dat het duo met Teen Dream markten heeft aangeboord die groter zijn dan zijzelf. Een terechte doorbraak, mijns inziens.

#08. Beach House – Teen Dream
#09. Peter Broderick – How They Are
#10. Deerhunter – Halcyon Digest

Jaarlijst 2010: #9

Peter Broderick heb ik al een tijdje in het vizier. Ik ben vooral benieuwd naar de opvolger van Home, een echt singer-songwriter album, maar ook tussendoor verandert alles wat hij aanraakt in goud. In die zin zou ik zijn “tussendoortjes” weleens wat meer respect mogen geven, dan was ik wellicht minder verbaasd dat How They Are uiteindelijk op nummer negen in mijn jaarlijst belandde. Bij deze dan. Toch is How They Are een echt tussendoortje geweest. Peter Broderick maakte het album thuis, toen hij met een knieblessure weinig anders kon. Eenvoudig, zonder bewerkingen in de studio, en met nog geen handvol instrumenten (piano, viool, gitaar, banjo, dan houdt het wel op). Gezien zijn multi-instrumentalisme is dat ook wonderlijk. Het resulteert in een hele pure plaat (natuurlijk) waar zijn droevige emoties alle ruimte krijgen. Het pianospel is niet eens zo heel erg technisch, maar de spaarzame klanken die hij aanslaat weten precies het juiste gevoel over te brengen. Het was niet nodig geweest om mij bij het schitterende optreden bij Avonduren nogmaals te overtuigen.

#09. Peter Broderick – How They Are
#10. Deerhunter – Halcyon Digest