Bowerbirds optreden in De Spin

Donderdagmiddag 15:00 in een kleine muziekwinkel net buiten het centrum van Middelburg. Niet bepaald een plek en/of tijdstip waarop je een optreden zou verwachten van één van de meest bejubelde folk acts van 2008, Bowerbirds uit North Carolina. Toch heeft eigenaar Bart van De Spin, m’n favoriete winkel voor mijn muziekverslaving, dit trio weten te strikken voor een kort optreden alvorens ze naar Antwerpen reizen voor de volgende.

Ondanks het tijdstip en locatie hebben genoeg muziekliefhebbers zich in de winkel verzameld om de winkel geheel te vullen, een teken dat dit soort muziek qua populariteit ook in Middelburg aan het groeien is. Ik weet zeker dat deze muziekwinkel en zijn enthousiaste eigenaar hier menigeen een duwtje in de goede richting heeft gegeven. De winkel staat vol met nieuwsgierige liefhebbers, wellicht ook nog geïnteresseerd geraakt door een levendig artikel in de lokale krant, de PZC.

Het drietal vraagt om stilte en begint hun intieme set zoals hun muziek hoort te klinken: akoestisch en zonder versterking dus. Phil Moore hanteert de Spaanse gitaar en een zuivere zang, Beth Tacular speelt afwisselend de accordeon en bassdrum en Mark Paulson bedient bij de meeste nummers eveneens de bassdrum, maar kan ook met de viool overweg. Zo nu en dan klinkt er samenzang. Met deze minimale opstelling maken ze ook op hun debuutalbum, “Hymns For A Dark Horse”, zachte nieuwerwetse folkmuziek. Een uitgeklede versie van Beirut dekt de lading niet helemaal, maar de aanwezigheid van de accordeon doet zeker zo’n belletje rinkelen. Bowerbirds roept ook herinneringen op aan The Decemberists, maar ook hierbij geldt de term “uitgekleed”. De breekbare, uitgesponnen nummers hebben sporadisch een ritmische opleving. De twee nieuwe nummers die worden gespeeld lijken op de wat meer up-tempo passages van het album en zijn daardoor aan te merken als muzikaler. Dat zet aan tot voetje bewegen, maar de eerste impressie is toch dat er wat intimiteit en dynamiek gaat verloren.

Na een uurtje is het optreden voorbij. De meeste mensen zijn flink onder de indruk en beseffen wel degelijk dat dit optreden iets speciaals is geweest. Vooral het intieme aspect zal je in een zaal als Paradiso missen. Zanger / gitarist Phil bevestigt dit. Het probleem echter met dit soort muziek is dat het vooral luistermuziek is. Op het podium gebeurt op zich niet zo veel, en dat maakt mensen al snel aan het vervelen. Die moeten eens goed naar de teksten gaan luisteren, want die zijn op z’n minst fascinerend te noemen. Zeker als je bedenkt dat de bandleden eigenlijk een soort milieuhippies zijn, in de beste folktraditie. Ze schijnen in een camper te wonen in een bos en helemaal op te gaan in de natuur. En daar gaan, met een beetje fantasie, de teksten ook over. En dan vooral de (slechte) relatie van de mens met deze natuur. Nu benaderd dit allesbehalve mijn eigen filosofie over het leven, doch luister ik liever hiernaar dan naar Femke Halsema. Overigens zond ook TV Walcheren een kort stukje uit over het optreden (uitzending 19 september).

Check hier en hier enkele Youtube filmpjes.

Een echte Italiaanse pastasaus

Na de Franse keuken moet de Italiaanse toch wel een van de lekkerste zijn. Natuurlijk zullen er weer een paar heikneuters het niet met mij eens zijn, maar die moeten onderstaand recept maar eens proberen. Wat in beperkt denkend Nederland bolognese saus genoemd wordt, heet in Italië ragù. En dan mag je best wat tijd en geld in steken. Op lekker eten en drinken moet je immers nooit besparen. Italianen eten meestal pasta als voorgerecht, en dit heb je nodig voor een portie of 8, afhankelijk van hoeveel je gebruikt (pas de hoeveelheid naar rato aan):

Ragu Bolognese1 kilo rundergehakt;
250 gram kippenlever;
250 gram pancettaspek;
2 uien;
halve bol knoflook;
1 winterwortel;
1 bleekselderij;
1 rode paprika;
1 liter rode wijn;
250 ml melk;
1 liter runderbouillon;
800 gram gepelde tomaten;
1 blikje tomatenpuree;
2 laurierblaadjes;
2 el gedroogde oregano;
1 bosje basilicum;
paar takjes rozemarijn;
paar takjes tijm;
geraspte pecorino kaas;
klontje boter;
olijfolie;
spaghetti;
en ga nooit de keuken in zonder zout en peper.

Snij om te beginnen de uien, knoflook, wortels en 2 stengels bleekselderij fijn. Bak dit in een beetje olijfolie aan in een grote pan (want er komt nog meer bij). Hak ondertussen de pancetta in reepjes of blokjes, en voeg die dan met het gehakt en een laurierblaadje toe aan de pan op het vuur. Tijdens het aanbakken van het vlees kun je de kippenlevertjes in stukjes hakken; maak kleine stukjes want zo’n brok ziet er niet alleen uit als hondenvoer, het heeft ook nog eens een sterke smaak. Voeg de gehakte levertjes vervolgens toe aan de pan en laat dit nog even 5 minuutjes sudderen. Nu mag de wijn erbij, waarbij het vuur mag worden opgeschroefd. Hierdoor kookt de wijn in en wordt de smaak sterker. Indien nodig, hak je de kruiden en paprika fijn, afgezien van de basilicum. 

Zodra de wijn ietwat is ingekookt, gooi je de overige ingrediënten er zonder een volgorde aan te houden erbij, maar bewaar de basilicum, kaas en boter nog voor het einde (en uiteraard de pasta). Draai het vuur laag en laat het vocht nu langzaam inkoken. Gezien de hoeveelheid kan dit gerust een uurtje of 4 duren. Hoe langer, hoe sterker de smaak, maar het is belangrijk dat het vocht is verdampt (en blijf af en toe proeven). Is de saus stevig geworden, dan snij je de basilicum fijn en voeg je deze toe met zout & peper en laat je er nog een klontje boter op smelten. Serveer de gekookte pasta met de saus en strooi er de geraspte kaas over. Drink er een stevige Italiaanse wijn bij, bijvoorbeeld een Argiolas Cannonau di Sardegna “Costera” uit Sardinië.

Het lijkt een lange middag werk, maar de saus is makkelijk in te vriezen en dus kun je wat porties van te voren maken. Bovendien kan je er ook aardig mee variëren; gebruik ‘m bijvoorbeeld eens als vulling voor de lasagne. En ga me nou niet vertellen dat je wat beters hebt te doen.

Rosé aan de Dam

Gisteren hield de op één na leukste winkel van Middelburg Wijnkoperij Van Leerzem weer eens een proeverij. Dit keer betrof het vanwege de zomer alleen rosé wijnen, en als locatie was Hotel aan de Dam gekozen. Een prima keuze, en ondergetekende kon het dan ook niet laten om wederom verslag te doen van dit festijn. Vanwege de uitgebreide beschrijving van het gebeuren en de wijnen, is het verslag hier in pdf te downloaden.