1e helft 2012

Wat zijn de beste platen tot nu toe, is wat ik mij ieder moment van de dag afvraag. Iedere keer komt er weer iets anders uit, wat een teken kan zijn van beginnende dementie. Of is er gewoon geen simpel antwoord mogelijk? De spoeling in 2012 is dun wat betreft écht fantastische platen (een resultaat van mijn kritisch gehoor) en er zijn geen albums die er echt uitspringen. Of misschien dan toch deze:

Floris Vanhoof – Cycles Of Confusion
Twee prikkelende composities met analoge synthesizers en home-made instrumenten, aangevuld met geluidseffecten afkomstig van voorwerpen die je nooit zou verwachten. Wederom een bewijs dat Floris Vanhoof één van de meest creatieve figuren in de Vlaamse muziek is. Een uitgebreide recensie is hier terug te lezen.

Gunn-Truscinski Duo – Ocean Parkway
“Het beste van American Primitivism, blues, ragas, improvisatie en expressief percussiewerk worden op dit tweede album van het duo Steve Gunn en John Truscinski verzameld.” Dat typte ik in maart al, en mijn mening is wat dat betreft niet gewijzigd.

Sun Araw, M. Geddes Gengras & The Congos – FRKWYS Vol.9
Een unieke combinatie tussen jong en oud, dat met elkaar samenwerkt alsof ze nooit iets anders hebben gedaan: de FRKWYS serie van het label RVNG International bereikt met deel negen een voorlopig hoogtepunt. Het historische dub geluid van The Congos vermengd met de moderne lo-fi elektronica van Sun Araw en M. Geddes Gengras levert een sound op dat nergens mee te vergelijken is. Teruglezen doe je hier.

Sylvester Anfang II – Untitled (Latitudes)
Ongebreideld jammen, dat is wat er op dit titelloze album van het Vlaams collectief Sylvester Anfang II gebeurt; precies ook, waar deze band voor staat. Niettemin, ontstaat hieruit een psychedelisch drone/folk/kraut/rock-feestje om je vingers bij af te likken. En dan bedoel ik niet alleen Jam 5, als genoemd in mijn eerdere recensie, maar héél de plaat.

Blackest Rainbow Psychedelica

Het Engelse Blackest Rainbow staat eigenlijk altijd wel garant voor albums van hoge kwaliteit. Dit ondanks het feit dat het label met enige regelmaat een nieuwe stapel neerzet, soms ook met verrassende namen die niet eerder onder deze vlag verschenen. Kort geleden mocht ik Vagabond van Golden Cup en Dune Church van Central Living in mijn collectie verwelkomen, twee platen die ik graag in de schijnwerpers zet.

Golden Cup was oorspronkelijk een duo, gevormd door Luca Massolin (hij runt het 8mm label) en Maurizio Abate. Op de opvolger van het geweldige Sogno Elettrico zijn daar Mathieu Tilly en Jeremie Sauvage bijgekomen, die we nog kennen van de Franse droneband France, dat eerder muziek uitbracht op 8mm. Het maakt de psychedelische jams meteen een stuk levendiger. De openingstrack alleen al is een kwartier durende trip die langzaam opzwelt, met percussie gespeeld door een drummer in complete trance, en een elektrische gitaar en mandoline die samen indrukwekkende hypnotiserende drones neerzetten. Op de andere zijde gaat het er iets rustiger aan toe; een fluit en subtiele elektronica zijn nu de sfeerbepalers, voordat het afsluitende nummer een krachtige draaikolk vormt van zweverige, exotische psychedelica.

Een nieuwe naam aan het front is Central Living, doch zullen de twee leden wel wat belletjes doen rinkelen. Manuel Padding kennen we van het SilverGhosts label, het Haagse Helbaard en zijn DIY elektronica die doorgaans onder het alias City Hands ten gehore wordt gebracht. Steve Gunn zou eigenlijk helemaal geen introductie behoeven, maar om wat geheugens op te frissen: de recente plaat (recensie hier) met John Truscinski zet de American Primitivism-adept op de hoogste trede van hedendaagse gitaristen. Een even verrassende als veelbelovende combinatie dus.

Dune Church, het debuutalbum van Central Living, bestaat uit twee lange nummers, waarop Steve Gunn het voortouw neemt met zijn expressieve gitaarspel. Zijn getokkel is vrij abstract, herinneringen oproepend aan de band waarin hij eerder actief was, GHQ. Dat geeft Manuel Padding de ruimte om het geluid verder aan te kleden met langzaam vervormende lagen elektronica. Soms heeft dit psychedelische effecten op de achtergrond tot gevolg, op andere momenten zijn de zware drones juist hetgeen waar de gitaar op leunt. Nergens zitten de twee elkaar in de weg echter, zodat je – zoals verwacht – van een geslaagde samenwerking mag spreken.

Deze twee releases zijn dus allerminst een uitzondering op die genoemde kwaliteit dat Blackest Rainbow doorgaans biedt. Waar Blackest Rainbow echter ook om bekend staat, zijn de gelimiteerde oplagen, dus wees er snel bij! Overigens worden de lp’s voor het eerst ook geleverd met downloadcodes. Uitermate prettig voor de mobiele luisteraar.

3x Morc Records

Wie terug gaat in de archieven van mrbungle.nl zal ruim een jaar geleden een bericht terugvinden over een zeker Vlaams trio, dat op een uitgave van Morc Records verscheen. De reden waarom ik vervolgens het niet meer over dit uiterst sympathieke Belgische label heb gehad heeft alles te maken met de tijd die verstreek voordat er nieuwe releases verschenen. Maar nu is het meteen drie keer raak.

Misschien wel de meest bekende van de drie artiesten is Boduf Songs, mede dankzij een aantal prachtige albums op Kranky. Matthew Sweet maakt ondanks zijn naam geen zoetsappige muziek. Zijn teruggetrokken folk is eerder zwaar depressief, met spaarzaam getokkel en langzame zang, eenzaamheid ademend. Het 10” vinyl Internal Memo is daarop geen uitzondering. We horen zes slepende maar zeker wel ritmische songs, die zeker in combinatie met de teksten wederom weten door te dringen tot het zwartste stukje van de ziel. Het is alleen zo goed, dat je er onmogelijk depressief van kan worden.

Nest van Annelies Monseré is in diverse opzichten vergelijkbaar. De uitgave verschijnt eveneens op 10” vinyl en is prachtig verpakt. De Vlaamse bedient zich daarnaast met trage en droevige zang en uitgeklede doch warme arrangementen. Vaak is er slechts één instrument te horen die haar begeleid, en meer heeft ze ook niet nodig om prachtige harmonieën te creëren. Het is een minimalistisch kunststukje die ik misschien nog wel hoger plaats als de eerder op mrbungle.nl beschreven split met Richard Youngs. Overigens horen we op het de eerste twee nummers nog Edgar Wappenhalter terug op bas en vocalen.

Detachment van Karina ESP, de Schot Chris Gowers voor intimi, is de enige van de drie die op cd verschijnt. Het is ook de enige die vocalen achterwege laat, en zich concentreert op abstracte (gitaar)ambient. Niemand zou mij kunnen overtuigen dat dit originele muziek is; aan de andere kant hoeft ook niemand mij andere muziek aan te raden om uit het raam te staren, gewoon thuis of op reis. Het is heerlijk rustgevende en dromerige muziek dat op de achtergrond voortkabbelt, en tegelijkertijd voldoende prikkelt om je bewust te zijn van de muziek. Dat is wat ik zoek in ambient muziek, en Karina ESP serveert het.

Wie op zoek is naar prachtige minimalistische muziek hoeft niet verder te zoeken. Bovenstaande releases zijn verkrijgbaar via Morc Records, of digitaal via Bandcamp. En als je ze alledrie in één keer besteld, krijg je nog korting ook.