Jaarlijst 2011: #15 – #11

11. The War On Drugs – Slave Ambient
De band waar Kurt Vile ooit in speelde, is hem nu ontstegen. Slave Ambient is niet alleen verslavende Americana rock, maar met synthesizers en kraut ritmes ook in de achtergrond een experimenteel pareltje. En dan hebben we het nog niet over de heerlijk rauwe doch zalvende zang van Adam Granduciel gehad. Uiteraard passeerde dit album van The War On Drugs reeds de revue op mrbungle.nl, en wel hier.

12. Washed Out – Within And Without
Omdat Ernest Greene de enige is die in het inmiddels ook door mij doodverklaarde genre (of moet ik zeggen: hype) “chillwave” nog een fatsoenlijke plaat wist af te leveren. Op Within And Without heeft de man achter Washed Out weliswaar niets aan de formule gewijzigd, maar de liedjes zijn sterk genoeg om gemakkelijk boven de vele middelmatige acts uit te stijgen. Zo halen ook de dromerige zang en lome beats meer dan alleen maar een zomers gevoel naar boven. Mijn recensie van midden juli is hier terug te vinden.

13. Cian Nugent – Doubles
Hij mag dan wel uit Ierland komen, de muziek van Cian Nugent is duidelijk geworteld in de American Primitivism-stijl. Folky gitaargetokkel, uitgesponnen als een klassieke compositie, met subtiele variaties die de plaat nergens hetzelfde doen klinken, ondanks het feit dat Doubles bestaat uit twee lange stukken die samen 45 minuten klokken. Mede dankzij zijn hypnotiserende spel – dat mij live in een vredige halfslaap bracht op het Graag Traag festival – en de toevoeging van diverse instrumenten naast de gitaar (in Sixes & Sevens). Dit tweede album van Nugent bewijst zonder meer dat hij een gitarist is die ondanks het traditionalisme een eigen stijl weet neer te zetten; een grote belofte voor de toekomst.

14. Jozef van Wissem – The Joy That Never Ends
Het is inmiddels het tiende solo album van Jozef van Wissem in evenzoveel jaren, en gedurende die tijd is hij weinig van zijn pad afgeweken. Het is de ongebaande weg die de traditionele luit aflegt op weg naar hedendaagse experimentele muziek. Van Wissem weet ook op The Joy That Never Ends – ondanks de renaissance- en baroksfeer die het instrument oproept – de klanken prachtig in te passen in de moderne avant-garde. Door het gebruik van palindromen in zijn composities zijn de structuren echter niet zo vreemd als je zou verwachten; de vijf nummers liggen juist ontspannen in het gehoor. Van Wissem heeft dit jaar nog twee andere prachtige releases op zijn eigen label Incunabulum uitgebracht (samenwerkingen met Smegma en United Bible Studies), maar deze soloplaat is misschien wel zijn puurste en mooiste tot nu toe.

15. Köhn – Random Patterns
Jürgen de Blonde verrast ons wederom, ditmaal met een album met een oud Italiaans orgel als enige instrument. Door bepaalde patronen in de toetsencombinaties te doorbreken zorgt hij voor een even dynamisch als ingenieus geheel. De veranderingen in de bestaande klanken zijn dermate subtiel dat er als vanzelf een meditatieve luistersensatie ontstaat. Ik schreef er al eerder een recensie over; die is hier terug te lezen.

Jaarlijst 2011: #20 – #16

16. Cam Deas – Quadtych 1 & 2
Vier stukken, verdeeld over 2 lp’s, van de Engelse gitarist Cam Deas. Wanneer ik voor de zoveelste keer John Fahey en de Takoma style aanhaal, weten de meesten al in welke hoek je de muziek moet zoeken. Dat zou zijn talent tekort doen. Geïnspireerd door het improvisatiespel van Anthony Braxton en minimalisme zoekt hij de grenzen op van zijn gitaargeluid, zodat Quadtych (uitgebracht op zijn eigen label Present Time Exercises) een moeilijk album genoemd mag worden. Zijn drang naar experiment en gevoel voor pracht maken het echter ook één van de beste releases van het jaar.

17. Kurt Vile – Smoke Ring For My Halo
Het is even wennen, geen Kurt Vile in mijn top 10 dit jaar. Ik kan natuurlijk weer gaan lopen mijmeren dat hij Constant Hitmaker nooit meer gaat overtreffen, maar dat schreef ik al eerder. In diezelfde blog schreef ik ook “heldenstatus bevestigd”.

 

18. Jürgen Müller – Science Of The Sea
Of het hele verhaal achter deze plaat nu waar is of niet, Science Of The Sea van Jürgen Müller is de beste new age plaat van 2011. Een paradox misschien, maar ik houd mij warm aanbevolen voor soortgelijke muziek. Lees mijn eerdere recensie van dit album hier.

 

19. James Blackshaw – Holly
In mijn maandoverzicht van september roemde ik deze 12” al. Inderdaad, weer Takoma, John Fahey en andere gitaarhelden, maar ook impressionisme, romantiek en verwijzingen naar de klassieke muziek en raga-improvisaties. Holly bevat weliswaar maar twee nummers en twintig minuten muziek, James Blackshaw’s galmende fingerpicking op de 12-snarige akoestische gitaar is van grote klasse. Wanneer daar piano, blaasinstrumenten en viool (bespeeld door Charlotte Glasson) bij komt kijken ontstaat er een hemels ruimtelijk geluid om bij weg te dromen.

20. Wooden Shjips – West
Op het gebied van originaliteit en creativiteit kun je de heren van Wooden Shjips makkelijk bekritiseren. Niet op ongecompliceerde, groovende psychedelische rock. Dat fuzzy gitaargeluid, dat seventies-orgeltje, de laid-back zang. Lsd is uit, Wooden Shjips is in. Lees mijn eerdere recensie van het album hier.

Jaarlijst 2011: #100 – #21

21. Jonas Reinhardt – Music For The Tactile Dome
22. Pure X – Pleasure
23. Sun Araw – Ancient Romans
24. Matt Valentine – What I Became
25. Woods – Sun & Shade
26. Psychic Ills – Hazed Dream
27. Red Horse – Red Horse
28. Tuusanuuskat – Nääksää Nää Mun Kyyneleet
29. Tim Hecker – Ravedeath, 1972
30. Maria Minerva – Cabaret Cixous
31. Tamikrest – Toumastin
32. Amen Dunes – Through Donkey Jaw
33. Deaf Center – Owl Splinters
34. Memoryhouse – The Years

35. Iceage – New Brigade
36. Kaboom Karavan – Barra Barra
37. Biosphere – N-Plants
38. Mind Over Mirrors – The Voice Rolling
39. Orfanado – Iter
40. Up-Tight – The Night Is Yours
41. Destroyer – Kaputt
42. Chubby Wolf – Turkey Decoy
43. v.a. – Bridges
44. Savaging Spires – Savaging Spires
45. The Caretaker – An Empty Bliss Beyond This World
46. Bridget Hayden – A Siren Blares In An Indifferent Ocean
47. James Ferraro – Far Side Virtual
48. Noveller – Glacial Glow
49. Mountains – Air Museum
50. The Haxan Cloak – The Haxan Cloak
51. Michael Chapman – The Resurrection And Revenge Of The Clayton Peacock
52. White Out – Asphalt And Delay
53. Xander Harris – Urban Gothic
54. Oneohtrix Point Never – Replica
55. Circuit Des Yeux – Portrait
56. Moon Duo – Mazes
57. Hertta Lussu Ässä – Hertta Lussu Ässä
58. Ignatz – I Hate This City
59. Ash Borer – Ash Borer
60. Stephan Mathieu – A Static Place

61. Dirty Beaches – Badlands
62. Part Wild Horses Mane On Both Sides – Low Fired Clay Escape
63. Tinariwen – Tassili
64. Boy Friend – Boy Friend
65. Julianna Barwick – The Magic Place
66. Battles – Gloss Drop
67. Ducktails – III: Arcade Dynamics
68. Eleanoora Rosenholm – Hyväile Minua Pimeä Tähti
69. Rene Hell – The Terminal Symphony
70. Valerio Tricoli & Thomas Ankersmit – Forma II
71. Fennesz – Seven Stars
72. Kourgane – Corps De Chasse
73. Liturgy – Aesthethica
74. Panda Bear – Tomboy
75. Six Organs Of Admittance – Asleep On The Floodplain
76. The Skull Defekts – Peer Amid
77. Natural Snow Buildings – Waves Of The Random Sea
78. David Sylvian – Died In The Wool: Manafon Variations
79. Eliane Radigue – Transamorem – Transmortem
80. Zombi – Escape Velocity
81. Kyle Bobby Dunn – Ways Of Meaning
82. Sanso-Xtro – Fountain Fountain Joyous Mountain
83. Ganglians – Still Living
84. Gareth Davis, Jan Kleefstra & Romke Kleefstra – Tongerswel
85. Psychedelic Horseshit – Laced
86. Nicholas Szczepanik – Please Stop Loving Me
87. Juv – Juv
88. Richard Youngs – Amplifying Host
89. Niggas With Guitars – Ethnic Frenzy
90. Balam Acab – Wander / Wonder
91. Jefre Cantu-Ledesma – Conversations With Myself

92. Group Doueh – Zayna Jumma
93. Barn Owl – Shadowland
94. Date Palms – Honey Devash
95. Isidore Ducasse – Isidore Ducasse
96. Ricardo Donoso – Progress Chance
97. Christina Vantzou – No.1
98. Kreidler – Tank
99. Wet Hair – In Vogue Spirit
100. J Mascis – Several Shades Of Why