Tag archieven: Al Doum & The Faryds

Jaarlijst 2012: #20 – #16

16. Reines d’Angleterre – Globe Et Dynastie
De Franse avant-garde vocalist accordeonist Ghédalia Tazartès wordt bij Reines d’Angleterre bijgestaan door “elektronische botanisten” Èlg en Jo Tanz. Nu was de muziek van Tazartès al niet bepaald gewoontjes, maar met twee van de meest geflipte muzikanten van Frankrijk aan zijn zijde gaat het nog een stap verder. Het spookachtige stemgeluid wordt begeleid door bizarre elektronica, noise, en ondefinieerbare effecten. Dat Globe Et Dynastie een mindfuck extraordinaire is schreef ik in september in dit tweeluik.

17. Fabulous Diamonds – Commercial Music
Commercial Music – de naam zegt het al – is misschien wel de meest commerciële release in de top 20 van mrbungle.nl. Dat wil niet zeggen dat het duo (Nisa Venerosa en Jarrod Zlatic uit Melbourne) de stijl op de voorgaande twee rake albums in de steek hebben gelaten. Hun kenmerkende pop minimalisme is misschien rijker van klank geworden, maar ook langgerekter en dromeriger. Met bijna lethargisch repeterende patronen en wegkwijnende zang lijkt de titel hier alleen maar mensen op het verkeerde been te willen zetten. Hypnotisch goed, weer.

18. Will Guthrie – Sticks, Stones & Breaking Bones
Het lijkt wel of 2012 het jaar is van de solo drummer, met fantastische albums (en optredens) van Chris Corsano, Kris Vanderstraeten en de Australische Will Guthrie. Ook laatstgenoemde bewijst dat je geen band nodig hebt om een intensief en vooral ook boeiend geluid neer te zetten. Natuurlijk, Sticks, Stones & Breaking Bones is een album waarvoor enige concentratie vereist is, wil je proeven van de sublieme techniek en gevoel voor ritme die Guthrie ons probeert over te brengen. Bij mij is dat in ieder geval gelukt, zoals al eerder te lezen was op mrbungle.nl.

19. Al Doum & The Faryds – Positive Force
Het heeft geen enkele waarde te benoemen dat de heren van Al Doum & The Faryds uit Italië komen. Op Positive Force, hun tweede album, perfectioneren ze hun internationale stijl, dat uitwaaiert over heel Europa, Afrika en Azië. En de toekan op de hoes komt dan weer alleen voor in Midden- en Zuid-Amerika. Over breed georiënteerd gesproken: denk aan psychedelica, kraut en blues in een weirde mix met freejazz en exotische klanken. Desalniettemin weten ze ook de rust en daarmee een zweverig gevoel te bewaren. Een recensie met wat meer woorden en geluiden is hier terug te lezen.

20. Ignatz – Because Time Is Too Short
Releases op cassette of op cdr worden vaak gezien als tussendoortjes, een aanloop naar een “echt” album op lp of cd. En hoewel er inderdaad nog meer in de pijplijn zit wat betreft de discografie van Ignatz, kunnen we wat de kwaliteit betreft deze tape gerust als een volwaardige uitgave zien. In ruim veertig minuten laat Bram Devens zijn karakteristieke geluid weer horen, dat ergens tussen minimalistische blues en exotische folkmuziek ligt. Nog steeds heerlijk lo-fi, aangekleed met loops van rommelige tapes en met een stemgeluid dat is vervormd tot die van een oude bluesheld in de laatste fase van z’n leven. Depressief maar enorm beklijvend laat Because Time Is Too Short wederom horen waarom Ignatz de laatste paar jaren tot mijn favoriete Vlaamse muzikanten behoort.

Al Doum & The Faryds – Positive Force

Het Milanese Al Doum & The Faryds laat er geen gras over groeien: de opener Sinai van hun tweede lp Positive Force is alsof de band tien minuten heeft gekregen om een jury te overtuigen van hun kunnen. Deze wereldwijde talentenjacht zouden ze op basis van veelzijdigheid alvast hebben gewonnen. Ze laten in deze tien minuten een mengeling van Afrikaanse ritmes, psychedelica, kraut, blues, funk, freejazz en invloeden uit India en Arabische landen horen.

In het navolgende half uur, dat slechts één keer onderbroken wordt (dat heb je nu eenmaal met vinyl), geven de Italianen een bijzonder geciviliseerd vervolg aan de wilde openingstrack. De explosieve uithalen op de saxofoon maken plaats voor rustige kosmische gitaarpsych. De dreiging uit het Midden-Oosten sluimert in de akkoorden, licht explosieve Afrikaanse ritmes blijven op veilige afstand en volume. Juist daar is de band op z’n best: nummers als het dromerige Earth, Ship Of Joy of het overduidelijk door India geïnspireerde Rahjan Creek zijn een lust voor het oor en brengen een gezonde dosis spanning met zich mee. Alleen in Lava komt de saxofoon nog even opzichtig terug.

Als hier referenties genoemd moeten worden, krijgen we een gemêleerd gezelschap voorgeschoteld: Sun Ra, Pharoah Sanders, Sunburned Hand Of The Man, Amon Düül II, Embryo en Ash Ra Tempel, bijvoorbeeld. Niet de minste vergelijkingen, maar het geeft terecht aan op welk niveau de heren opereren. Positive Force is namelijk een grote stap voorwaarts ten opzichte van het gelijknamige debuutalbum van vorig jaar. Vooral in opnamekwaliteit tillen ze hun ruimtelijke  en zweverige sound naar een hoger plan, wat van Al Doum & The Faryds één van de meest gelukte improvisatiebands van dit jaar maakt.

Positive Force wordt gezamenlijk uitgebracht door Black Sweat Records (label van de band) en Julia Dream Recordings (label van Andrew Ross, die liefhebbers wellicht kennen van de Volcanic Tongue shop). Vijftig vroege vogels hebben natuurlijk de gelimiteerde art-edition op bloedrood vinyl. De andere 250 moeten het doen met normaal zwart vinyl, maar dat maakt dit geweldige album niet minder kleurrijk!