Tag archieven: Fushitsusha

Jaarlijst 2012: #5

5. Fushitsusha – Mabushii Itazura Na Inori
Het zijn mooie tijden voor de Fushitsusha-fans. Nadat dit voorjaar de band rond Keiji Haino opeens na een lange winterslaap weer opdook met Hikari To Nazukeyo (zie #14) verscheen er niet veel later alweer een vervolg, opnieuw met drummer Ikuro Takahashi en bassist Mitsuru Nasuno. Op dit album blijft het “rock”-gedeelte verrassend op de achtergrond. De cd focust zich op de kreunende zang van Haino en allerlei vrije jazzritmes, terwijl het vuile gitaargeluid beheerst op de achtergrond opereert. Het is een nieuw geluid voor Fushitsusha waar je vanwege de bijzondere Japanse zang misschien moeilijk doorheen prikt, maar het bevestigt nog maar weer eens dat Haino met deze moeder der alle Japrockbands nog steeds innovatief kan zijn.

Jaarlijst 2012: #15 – #11

11. Chora(s)san Time-Court Mirage – Live at the Grimm Museum Volume One
Drone-legende Catherine Christer Hennix startte een tijdje geleden een samenwerking met haar ensemble en Important Records, waarvan deze concertregistratie, opgenomen in Berlijn in 2011, het eerste resultaat is. Het stuk Blues Dhikr Al-Salam is een prachtige demonstratie van pure drone muziek, gemaakt met behulp van stem, computer, tuba en trombone, waarbij veranderingen van klank en toon tot in de details streng bewaakt worden. Ernaar luisteren is jezelf losmaken van Vadertje Tijd, en je overgeven aan transcendentie. Net geen vijftig minuten voelt opeens als een uurtje of zes. En dat vind ik dan weer prachtig. Kom maar op met Volume Two.

12. Èlg – Mil Pluton
Deze plaat van Èlg is misschien wel de meest vreemde van het jaar. Mil Pluton staat bol van onbezonnen creativiteit, zowel op vocaal als op elektronisch gebied. De prettige chaos die hieruit ontstaat, is veelal onbegrijpelijk en, eerder nog, onbeschrijfelijk. Een soort musique concrète voortgestuwd door harde beats en moderne elektronica, een geluid als een in duizend stukjes uiteengevallen caleidoscoop. Daarbovenop nog de zang, die de Laurent Gérard’s reputatie van chanson-verkrachter maar weer eens versterkt. In september was Èlg de winnende partij in een wedstrijdje op mrbungle.nl, met als tegenstander de groep waar hij zelf ook lid van is: Reines d’Angleterre (zie #16).

13. Nils Rostad – Harmony Hammond
Nils Rostad is een muzikale excentriekeling met een hoofdletter “E”. In navolging van  het vreemde Ujamt tovert de Noor met Harmony Hammond een album uit zijn hoed die elke genreomschrijving tart. Net als op zijn vorige werk slaat hij op speelse wijze aan het improviseren met een al dan niet ontstemde akoestisch gitaar en allerlei elektronische effecten en frutsels die van de meeste nummers een ongebalanceerde freakshow maken. Meer weten? Lees mijn eerdere recensie hier.

14. Fushitsusha – Hikari To Nazukeyou
Wie dacht dat Keiji Haino Fushitsusha definitief ter ruste had gelegd, schrok in 2012 wild wakker. Met behulp van drummer Ikuro Takahashi en bassist Mitsuru Nasuno heeft hij de legendarische act weer nieuw leven ingeblazen. De eerste release van wat een drieluik moet worden is Hikari To Nazukeyou. Zoals we van Fushitsusha gewend zijn kunnen we dit album classificeren als oncomfortabele noiserock, de grenzen van feedback aftastend en de luisteraar door asynchrone stampende drums in verwarring brengend. Nog steeds is de extreme en zeer aparte zang van Haino zelf het belangrijkste; wat dat betreft heeft het inmiddels zestigjarige boegbeeld niets aan kracht ingeboet. Toch zijn er ook melodieuze elementen te herkennen, voordat de band in de tweede helft overstapt naar overspannen muren van gitaarfeedback. Een meer dan geslaagde comeback van dit Japanse powertrio, nog eens bevestigt door de live show in Les Ateliers Claus (Brussel) afgelopen oktober.

15. Willie “Gutbucket” Lane – Guitar Army of One
Willie Lane is een protégé van onder andere MV & EE maar kan gelukkig prima op eigen benen staan. Bewapend met een akoestisch gitaar is hij dit jaar op oorlogspad gegaan om met zijn derde soloalbum een plekje te veroveren in de jaarlijsten. Dankzij zijn originele benadering van het fingerpickin’ genre, groot gemaakt door gitaristen als John Fahey, is dat hem gelukt. Niet per se steunend op repeterende akkoorden gaat hij op ontdekkingsreis met zijn zes snaren, waardoor er behalve een ontspannen en melancholisch geluid ook psychedelica en experiment in doorklinkt. Willie Lane weet zich daardoor een geheel eigen stijl aan te meten. Guitar Army Of One werd opgenomen met een 4-track recorder, wat het authentieke geluid uit het landelijke New England ten goede komt.

September 2012

Ik typte in september meer dan drieduizend woorden op mrbungle.nl, over Mike Khoury & Ben Hall, Expo ’70, Orphan Fairytale, Majutsu No Niwa, Reines d’Angleterre & Èlg en Christine Abdelnour. Tussendoor ook nog even het Incubate festival bezocht. Dan mag je met recht zeggen dat de herfst stormachtig is begonnen op het gebied van muziek; de releases vlogen mij om de oren. Zoals gewoonlijk stip ik die, tot nu toe aan de aandacht ontsnapt, nog even kort aan.

Het album van de maand is zonder twijfel Fushitsusha’s Mabushii Itazura Na Inoro, het tweede deel van het drieluik dat Keiji Haino van plan is uit te brengen met drummer Ikuro Takahashi en bassist Mitsuru Nasuno. Deze plaat is verrassend rustig in vergelijking met de eerder dit jaar verschenen Hikari To Nazukeyo. De focus richt zich namelijk op Haino’s bijzondere zang en freejazz ritmes, waardoor de normaal gesproken volop aanwezige gitaarmuren voor nu even op de achtergrond opereren, met een fantastisch resultaat!

Ook legendarisch hard is de noiserock van Harry Pussy uit Miami. De dubbel lp One Plus One verzamelt het beste materiaal uit de beginperiode van de band, ruim twintig jaar geleden. Van twee dozijn aan nummers zijn er slechts tien eerder uitgebracht. Denk vooral aan destructieve punk uitgevoerd met de ideeën van een vrijgevochten improvisator; gitarist Bill Orcutt stelde de compilatie samen. Naast Orcutt is nog een andere voormalig gitarist van Harry Pussy op een solocarrière gedoken: Mark Feehan. Op MF maakt hij een mengelmoes van Americana en rauwe blues gestoeld op repeterende akkoorden en minimalisme, maar ook de noise wordt niet vergeten. Behoorlijk verfrissend.

In het verleden kon de muziek van Sir Richard Bishop (Sun City Girls) een behoorlijke klap in het gezicht zijn. Maar als hij geïnspireerd door Tibetaans boeddhisme met W. David Oliphant de samenwerking zoekt, komen daar voornamelijk langgerekte drones uit. Beyond All Defects is een duistere bedoeling, doch ook heerlijk meditatief. Zou het aan de leeftijd liggen? Want ook Rangda – het trio bestaande uit diezelfde Bishop, Ben Chasny (Six Organs Of Admittance) en improvisatiedrummer Chris Corsano – doet een stapje terug op het nieuwe album Formerly Extinct. De exotische improvisatiepsychedelica die de heren ten gehore brengen klinkt evenwel nog steeds geweldig.

Wat ik ook geweldig vind klinken is Globe Master, het tweede album van het “sci fi garage” viertal Leisure Birds. Met onder meer tijdreizen als concept wordt je als luisteraar meegenomen op een trip langs krautrock, prog en kosmische synthesizer muziek uit de jaren 70. De heerlijk psychedelisch jams worden bijna verdrongen door overdadige golven van druggy orgeltjes, galmende zang, wazige effecten en opdoemende beelden van old school science fiction films. Pas echt van de oude school is het Franse Archaïa. Hun lp zonder titel vol met weirde prog jams en duistere analoge synthesizers is uit 1976, werd genoemd in de befaamde Nurse With Wound-lijst en wordt nu opnieuw uitgebracht door Papaaver Records (met onder andere Bart de Paepe van Sloow Tapes in de gelederen).

Voor wie niet alles kan kopen bieden compilaties een uitkomst. New Music For Old Instruments is samengesteld door Jozef van Wissem, in een poging om twee verschillende werelden met elkaar te verenigen. De line-up is met onder andere Keiji Haino, Cameron Deas, C Spencer Yeh, Stephan Mathieu, Urpf Lanze en natuurlijk Van Wissem zelf in ieder geval om van te smullen. Met minimalistische folk, ambientgeluiden, Americana en Arabische aandoende klanken is deze verzamelaar ook nog eens veelzijdig. In oktober zullen enkele van de genoemde artiesten nog eens aan bod komen op mrbungle.nl.