Tag archieven: live

Jaarlijst 2012: Live

1. Bill Orcutt, Incubate festival, Tilburg, 12 september 2012
Op het festival met zo’n beetje de leukste sfeer van Nederland kan je ook zomaar op een woensdag in september getuige zijn van één van de beste optredens van het jaar. Voormalig Harry Pussy-gitarist Bill Orcutt loopt vanwege een foutje met zijn koffer al vier dagen in hetzelfde kloffie rond. Dat doet hem alleen maar meer inleven in zijn rol van avant-gardistisch bluesmuzikant. Zijn ingewikkelde en onnavolgbare composities op de akoestisch gitaar, geworteld in de Amerikaanse traditie, komen daardoor nog beter uit de verf. Dat krakende en primitieve geluid hoort erbij. Ook fijn van Incubate: de show is opgenomen en hier terug te luisteren.

2. Alkerdeel, Les Ateliers Claus, Brussel, 18 mei 2012
Op dit naar eigen zeggen pre-apocalyptische feestje van Gonzo (circus) – vanwege het twintig jarig bestaan van het blad – kwam maar bar weinig publiek op af. Of we konden het niet zien, want tijdens het optreden van de Vlaamse black metal band Alkerdeel was het dermate mistig in de zaal dat je niet meer eens kon vertellen of je nog bier vasthield. Alkerdeel heeft ook geen flitsende lichtshow nodig om indruk te maken, in hun typische boerse en oldskool stijl. Ook in de langere en langzamere stukken weet de band de ogen van het publiek de goede kant uit te sturen, die wanhopig proberen wat van de schimmen op het podium te maken.

3. Girlseeker, Kraak festival, Aalst, 3 maart 2012
Het was halverwege de middag op het altijd gemoedelijke Kraak festival. Nog geen tijd voor dronkemanstoeren zou je zeggen. Op het podium, voor de onwetende toeschouwer, een aantal nerds uit Denemarken die nog veel moeten oefenen. Hun grootste hit is dan nog niet eens op  plaat verschenen. De werkelijkheid is anders. Het volgende citaat uit Stefan’s verslag geeft de idiote sfeer tijdens dit optreden uitstekend weer: “Er zijn niet veel bewust slappe new wave bands die een paar honderd zwalkende figuren trashend en fistpumpend achterlaten.”

4. Urpf Lanze, Nest, Gent, 8 december 2012
Het laatste concertbezoek van het jaar, en ondanks dat hij er zelfs niet blij mee was, een zeer indrukwekkend optreden. Denk aan de kapotte blues van Bill Orcutt (zie #1) op z’n Vlaams, doch minder melodieus en agressiever. Mocht je nog twijfelen aan dat laatste: het boze gegrom in de microfoon neemt naarmate het optreden vordert in volume toe en het woest weggooien van zijn toch al ontstemde akoestische gitaar aan het einde laat het publiek enigszins overdonderd achter. Het eerste album, Procession of Talking Mirrors, verschijnt in januari.

(foto: Peter Verdee)

5. Maan, Les Ateliers Claus, Brussel, 11 oktober 2012
Misschien niet zozeer vanwege het fenomenale optreden van dit Gentse duo, maar vanwege de frisheid waarmee ze de Vlaamse improvisatiescene veroverden, afgelopen jaar. Hun mix van gitaarjams, folkloristische instrumenten, noisy elektronica, percussie en zelfs black metal-achtige zang is al even creatief als spontaan. Het debuutalbum is een kwestie van tijd; hopelijk laat die eenzelfde indruk achter.

Jaarlijst 2011: Live

Meer dan ooit heb ik mijn heil op het gebied van livemuziek buiten de provincie moeten zoeken. Een dure grap voor iemand uit Zeeland die weigert zijn rijbewijs te gebruiken en zich te goed voelt voor shabby pensions. Meer dan ooit ook, heb ik goede optredens gezien. Een top 3.

1. Kraak Festival, Aalst, België, 5 maart 2011. Voor de oorverdovende kennismaking met France (de band); Iasos; het slagveld in de zaal na de show van Iasos; diezelfde Iasos die na het optreden uitlegt dat hij 12 jaar heeft gestudeerd op zijn visuele kunsten; diezelfde Iasos die de volgende ochtend aan het ontbijt in het hotel rustgevend zwaait; een gesprek proberen aan te knopen met Arthur Doyle; diezelfde Arthur Doyle die de volgende ochtend in het hotel weer een heel verhaal probeert te vertellen; Twinsistermoon; een lief optreden van Bridget Hayden; het publiek bij The Beautiful Band; alle artiesten kunnen meemaken; de algehele sfeer; de kapstok die pas na acht uur opduikt; Duvel; Vlaamse fritten; café De Scheepvaart; etc. Lees het preview & verslag op mrbungle.nl.

2. Lustmord, Incubate festival, Tilburg, 18 september 2011. Brian Williams trad voor het eerst op in Nederland, sinds zijn carrière in 1980 begon. Het was het wachten waard. De pikzwarte ambient kwam – verrassend genoeg – uitstekend tot zijn recht in de grote zaal van de 013. Mede dankzij het volume en de loodzware set; zelfs de muren leken mee te bewegen. De indrukwekkende visuals deden de apocalyptische sfeer (mede veroorzaakt door stoelen neer te zetten) tot een ongekend hoogtepunt stijgen. We zullen waarschijnlijk nooit te weten komen of Williams gewoon stond te patiencen achter zijn laptop, maar goed, we kwamen toch voor de muziek. Dank u, Incubate.

3. John Maus, Le Guess Who festival, Utrecht, 27 november 2011. Dé held van 2011 in Nederland; daar moest ondergetekende natuurlijk bij zijn. Ondanks heel wat tegenwerkingen (de afstanden tussen de verschillende locaties in Kutrecht, het deurbeleid van de Ekko, hipsters van wie je niet uit de plaat mag gaan) toch een memorabel optreden. John Maus weet namelijk als geen ander zijn tomeloze energie over te brengen op het publiek, ook al is zijn zweterige uiterlijk na slechts twee nummers meer te danken aan het water dat hij over zich heen gooit dan aan zijn wilde performance. Dat hij meezingt met een zelf gestart cassettebandje maakt hierin niks uit. Luister hieronder de liveset eerder dit jaar bij Incubated.

Honorable mention: de aanwezigheid van Girlseeker op het Incubate festival. Voor de “ik ben in een ander universum aanbeland”-blik in hun ogen. Lees hier de preview op mrbungle.nl.

KRAAK @IncubateTilburg

Toch maar even een snelle vooruitblik op Incubate, dat volgende week maandag in Tilburg losbarst, en misschien wel het leukste festival in Nederland genoemd mag worden. Die dag ga ik uiteraard The War On Drugs (recensie van het laatste album hier) bekijken, maar er is in die hele week zoveel meer te beleven dat ik mij voor dit stukje tekst op de zaterdag zal concentreren.

Op die bewuste 17 september zal het Belgische KRAAK de line-up van NS16 complex cureren. Afgezien van Gerard Herman (hier mijn mening over zijn debuutplaat Fêta Justice) allesbehalve een promoshow voor het label, eerder een boeiende en onverwachte selectie van onontdekte en onvoorspelbare artiesten.

Ook van Gerard Herman weet niemand wat we kunnen gaan verwachten. Het zou zomaar eens kunnen ontaarden in een enorme bak noise, lekker zo vlak voor etenstijd. Of in zelfverzonnen geluiden, al dan niet gemaakt met behulp van zijn fietswiel. Hoe dan ook zijn we dan als het goed is al opgewarmd door Terracota Gate. Weinig is bekend van dit soloproject, maar volgens de website moeten we rekenen op een combinatie van casiosamples, ambient en eighties filmmuziek, afgespeeld alsof we in een slow motion delirium zijn aanbeland. Spannend!

The Joyous Cosmology is next, een veelzijdig & langharig collectief from outer space (ofwel Antwerpen) dat de term “freaken” graag hoog houdt wanneer er instrumenten in het spel zijn. Door de drums, synthesizers, saxofoon, gitaar en divers ander speelgoed de vrije loop te laten tilt men de improvisatie naar een hoger niveau, evenals de geest van de toeschouwer.

Diezelfde toeschouwer heeft een half uur om neer te dalen voordat Girlseeker aan de set begint. De coolste band uit Kopenhagen van dit moment is opgericht met maar één doel: tjiks scoren. Na een mislukte poging een Alan Vega-coverband te zijn, concentreert Girlseeker zich nu op gitaarpop ondersteunt door debiele riedeltjes op keyboards en monotone zang, alsof alle nerds uit Havo3 een bandje zijn begonnen. De drummer hebben ze volgens een interview in Ruis Magazine de groep uitgegooid “omdat hij constant kwaad was”, dus dames: Girlseeker is een vrolijke band! Inderdaad, als we de mierzoete 7” Love Fuel op Insula Music opzetten, verschijnt er als vanzelf een glimlach op onze gezichten.

Een warm klimaat, dat is na deze zomer zonder meer welkom. Vanaf een uur of acht gaat het er heet aan toe in de NS16, wanneer Seth Kasselman (L.A.) zijn project Warm Climate opstart, voor het eerst live in Europa. Warm Climate mixt psychedelica, drones, dub, pop, jazz en zelfs glamrock tot een broeierige cocktail van improvisatiemuziek, waarin de bijzondere stem en het spel op de klarinet afkomstig van de frontman niet zelden een hoofdrol opeist.

De afsluiting van Kraak in Residence is behoorlijk cineastisch, met de vertoning van een film van de jonge Japanner Makino Takashi. Maar ook Floris Vanhoof – met minstens zo’n exotisch geboorteland – kan overweg met film, zo zagen we al op het KRAAK festival eerder dit jaar. De Gentenaar is met zijn freestyle gebouwde synthesizers en hergebruikte instrumenten al net zo onvoorspelbaar als de eerder genoemde artiesten. Iets met “be there or be square” dan maar?