Tag archieven: minimalisme

Mind Over Mirrors – Check Your Swing

Na het uitstekende The Voice Rolling, dat vorig jaar bij Digitalis verscheen, komt Jaime Fennelly uit Chicago nu met een swingend vervolg: Check Your Swing. Neem dat “swingend” maar met een korreltje zout, want het is geen funk dat zijn alter ego Mind Over Mirrors laat horen. Dit album heeft meer weg van een eerbetoon aan het harmonium, het instrument dat dit jaar zijn 170ste verjaardag viert en vandaag de dag een belangrijk onderdeel is van drone muziek.

Mind Over Mirrors weet twee essentiële elementen voor een goed drone album te isoleren en ten volle te benutten: monotonie en minimalisme. Aan de andere kant is Check Your Swing rijk aan details, voldoende variatie biedend om niet naast Soothing Sounds For Baby van Raymond Scott in de kast te belanden. Fennelly heeft er duidelijk voor gekozen om geen eindeloze hypnoseopwekkende ambient te maken, maar om zijn pedaalharmonium uit India te laten ondersteunen door een synthesizer, tape en elektronica.

De mistige tonen uit het aloude instrument vormen absoluut de hoofdmoot, zoveel is wel duidelijk. Openingstrack Breaking The Jam maakt het met borrelende effecten echter toch net wat pittiger. Een ander wapen van Fennelly tegen de eentonigheid is ritmiek. Door de klanken in zwaar pulserende bewegingen over de luisteraar uit te storten, lijkt de muziek van Mind Over Mirrors soms wel een vertraagde excentrieke techno. Mound Building bevat zelfs percussie, mochten we twijfelen welk trage tempo we moeten aanhouden voor een danspasje.

Eén van de hoogtepunten is Pass Into The Driftless, het middenstuk van de lp. Hier haalt hij de flikkerende ambient geluiden uit een positief pijporgel, opgenomen in AIR te Antwerpen. Het is niet alleen om het gebruik van dit instrument dat dit nummer herinneringen oproept aan Ravedeath, 1972 van Tim Hecker, uit 2011. Abstract en claustrofobisch brengt hij donkere klanken ten gehore, resonerend in de achtergrond van een hazenslaap. Ondanks dat hij het harmonium hier even links laat liggen, haalt het op geen enkele wijze de coherentie uit het album.

Dit nieuwe album van Mind Over Mirrors is onmiskenbaar een drone album, maar ook zoveel meer dan dat. Fennelly bewijst hiermee dat dit genre ook beweeglijk en avontuurlijk kan zijn, zonder dat dit ten koste gaat van de mediterende werking van de muziek. Het harmonium zal daarom ook de komende 170 jaar nog niet verdwijnen.

Check Your Swing verschijnt op vinyl bij Hands In The Dark Records, voorzien van prachtig artwork om eenzaam bij weg te dromen in de natuur.

Orphan Fairytale – Comets Come Alive

Welkom in de wonderlijke wereld van Orphan Fairytale, de muzikale toverfee uit Antwerpen. Orphan Fairytale is Eva van Deuren, die u kent van diverse releases op labels als Ultra Eczema, Release The Bats (rip), Beniffer en Taped Sounds. U kent Eva van haar cdr’s uit eigen hand, met soms zelf gefabriceerde stoffen verpakkingen. U kent Eva van Frozen Corpse, Hardline Elephants, Maskesmachine en het illustere Eekhoorn X (een geweldige tijdreis naar 80s en 90s VHS cultuur). Maar het nieuwste album van Orphan Fairytale, Comets Come Alive, kent u wellicht nog niet.

Luisteren naar Comets Come Alive is een stap zetten in een eigenzinnig sprookjesverhaal, inclusief magische paddestoelen en tropisch gekleurde slangen, als we de hoes moeten geloven (gemaakt door Michèle Matyn). De soundtrack hierbij is al even dromerig en aandoenlijk. Met speelgoedinstrumenten, diverse objecten en een keyboard mikt Orphan Fairytale op eenvoud en kinderlijke spontaniteit, maar het resultaat is meer dan een slaapliedje. Ze toont een bewonderenswaardige creativiteit door minimalisme, new age, psychedelica en repeterende klanken te laten versmelten.

Deze dartelende jeugdigheid kan echter niet helemaal verbloemen dat Orphan Fairytale ook een sinister en verontrustend gedaante heeft, zoals ook zoveel sprookjes een duistere kant kennen. De Disney en/of tekenfilm hallucinaties die de muziek dikwijls oproept, worden vergezeld door beelden van schimmige, spookachtige verschijningen. De muziekdoos in het begin van het langste nummer, Meteor Shower, is daar een mooi voorbeeld van. Maar ook verderop zweeft Comets Come Alive tussen een keuze tussen goed en kwaad, en neemt en passant het beste van die twee werelden mee.

Meer nog dan haar vorige releases laat Eva van Deuren echte ritmes achterwege, en laat ze de luisteraar drijven op een kalme zee de tijd voorbij. Het album is ondanks dat helaas geen oneindig verhaal. De vertelling eindigt nogal abrupt, aan het einde van Blossoming Wings. Maar de betovering is wel van langere duur, zodat de plaat als vanzelf opnieuw wordt opgestart. Het is de onweerstaanbare drang om in die wonderlijke wereld van Orphan Fairytale te blijven.

Comets Come Alive is nu uit bij Blackest Rainbow Records.

Foto door Ulrike Biets / Gonzo (circus).

Köhn – Random Patterns

Jürgen de Blonde – beter bekend als Köhn – verraste in 2009 vriend en vijand met zijn geweldige We Need More Space In The Cosmos. Hij ging aan de slag met vintage synthesizers, haalde zijn inspiratie uit de kosmische muziek dan wel de Berlijnse (kraut)school, en creëerde een retrofuturistisch meesterwerk dat menig luisteraar in gewichtloze toestand bracht. Maar wie dacht dat Köhn hiermee een definitieve stijlkeuze had gemaakt, komt bedrogen uit.

Op Random Patterns, soloalbum nummer vijf alweer, breekt Köhn met enige traditie en stort zich ditmaal op minimalisme en een oud Italiaans elektronisch orgel (de Armon P200s). Het uitgangspunt is een simpel toetsenpatroon, dat langzaam vervormd, en zo nauwelijks merkbaar overvloeit in weer een nieuw patroon. Met onder meer Steve Reich als inspiratie laat hij de subtiele transformaties in de toetsencombinaties over aan het toeval, willekeurige ingevingen of gewoon het gevoel. Het is de meest pure manier van componeren, live opgenomen, en gunt ons daardoor een blik in de ziel van de maker.

De minimale orgelklanken zijn opgedeeld in vier nummers, welke in de titel elk weer een anagram vormen van Random Patterns. De langste daarvan is Armon Dates Ptrn, dat met ruim twintig minuten de gehele A-kant van het vinyl bedekt. In dat tijdsbestek luisteren de variaties op het patroon als een illusie, die voor een ontspannen en meditatieve luisterervaring zorgt. De kortere stukken zijn hierin wat directer, maar door weer wat andere effecten aan de tonen toe te voegen voelen deze minstens zo warm en relaxed aan. Een mooi voorbeeld hiervan is Mantra Portends, dat in combinatie met de door de Vlaming zelfgemaakte video met het brein van de kijker / luisteraar lijkt te spelen.

Köhn laat met Random Patterns zien dat hij een muzikant is die zichzelf steeds opnieuw weet uit te vinden. Het is een knap en gedurfd concept waarin hij zich meer blootgeeft dan ooit. Vergeet ik nog bijna te vermelden dat het ook gewoon mooi klinkt. Random Patterns is uitgebracht op het Belgische KRAAK label.