Tag archieven: Ocean Parkway

Jaarlijst 2012: #10

10. Gunn-Truscinski Duo – Ocean Parkway
Albums die je in het begin van het jaar hebt grijsgedraaid, hebben tegen het uiteinde nogal eens de neiging om in de grote massa te verdwijnen. Dat laat ik niet gebeuren met Ocean Parkway van het Gunn-Trusconski Duo. In maart van dit jaar was de lp niet van de platenspeler te krijgen en wordt vandaag de dag nog steeds regelmatig uit de kast gepakt. Geen wonder: Het beste van American Primitivism, blues, ragas, improvisatie en expressief percussiewerk worden op dit tweede album van gitarist Steve Gunn en drummer John Truscinski verzameld. Wat dat betreft heb ik weinig toe te voegen aan mijn recensie uit het voorjaar.

1e helft 2012

Wat zijn de beste platen tot nu toe, is wat ik mij ieder moment van de dag afvraag. Iedere keer komt er weer iets anders uit, wat een teken kan zijn van beginnende dementie. Of is er gewoon geen simpel antwoord mogelijk? De spoeling in 2012 is dun wat betreft écht fantastische platen (een resultaat van mijn kritisch gehoor) en er zijn geen albums die er echt uitspringen. Of misschien dan toch deze:

Floris Vanhoof – Cycles Of Confusion
Twee prikkelende composities met analoge synthesizers en home-made instrumenten, aangevuld met geluidseffecten afkomstig van voorwerpen die je nooit zou verwachten. Wederom een bewijs dat Floris Vanhoof één van de meest creatieve figuren in de Vlaamse muziek is. Een uitgebreide recensie is hier terug te lezen.

Gunn-Truscinski Duo – Ocean Parkway
“Het beste van American Primitivism, blues, ragas, improvisatie en expressief percussiewerk worden op dit tweede album van het duo Steve Gunn en John Truscinski verzameld.” Dat typte ik in maart al, en mijn mening is wat dat betreft niet gewijzigd.

Sun Araw, M. Geddes Gengras & The Congos – FRKWYS Vol.9
Een unieke combinatie tussen jong en oud, dat met elkaar samenwerkt alsof ze nooit iets anders hebben gedaan: de FRKWYS serie van het label RVNG International bereikt met deel negen een voorlopig hoogtepunt. Het historische dub geluid van The Congos vermengd met de moderne lo-fi elektronica van Sun Araw en M. Geddes Gengras levert een sound op dat nergens mee te vergelijken is. Teruglezen doe je hier.

Sylvester Anfang II – Untitled (Latitudes)
Ongebreideld jammen, dat is wat er op dit titelloze album van het Vlaams collectief Sylvester Anfang II gebeurt; precies ook, waar deze band voor staat. Niettemin, ontstaat hieruit een psychedelisch drone/folk/kraut/rock-feestje om je vingers bij af te likken. En dan bedoel ik niet alleen Jam 5, als genoemd in mijn eerdere recensie, maar héél de plaat.

Gunn-Truscinski Duo – Ocean Parkway

In plaats van rustig aan te kloppen trap ik vandaag gelijk de deur in: Ocean Parkway is mijn favoriete album van dit moment. Het beste van American Primitivism, blues, ragas, improvisatie en expressief percussiewerk worden op dit tweede album van het duo Steve Gunn en John Truscinski verzameld. Zo, bent u meteen klaar met lezen.

Steve Gunn zou gekwalificeerd kunnen worden als een gitarist die het typische geluid van John Fahey najaagt, maar dat zou hem te kort doen. Hij kan zich qua fingerpicking meten met de oude meester, doch weet hij invloeden uit Indiase improvisaties, exotische folkmuziek, psychedelica en minimale composities toe te voegen. Daarmee heeft hij met zijn soloalbums, als ook met het dronetrio GHQ, een geheel eigen virtuoze stijl gecreëerd.

Gunn werkt inmiddels al meer dan zeven jaar samen met percussionist John Truscinski. Hij bespeelde de drums eerder in X.O.4 en Slaughterhouse Percussion en was tevens present op één van de laatste albums van het eerder genoemde GHQ, Everywhere At Once. Zijn manier van spelen leunt nog meer op improvisatie en uitwaaierend minimalisme: denk Chris Corsano, freejazz, India, Ethiopië, gamelan en abstract geritsel. Truscinski is echter niet iemand die zich op de achtergrond houdt. Wanneer hij dat nodig acht transformeert hij in een energieke bluesdrummer die met zijn stompende spel een nummer voortstuwt.

Met Ocean Parkway vervolgt het Gunn-Truscinski Duo de lijn die het heeft ingezet met het geweldige Sand City uit 2010. Ik kocht dat album na een overtuigend optreden op het Graag Traag festival vorig jaar, en is een geliefde gast op de draaitafel gebleken. De opvolger gaat daar nog eens ruim overheen.

Al meteen vanaf het begin zet de elektrische gitaar in op blues, waarna de twee het spel gestaag uitbouwen met ingenieuze polymetrische passages. In sommige gevallen gebeurt dat op langzaam hypnotiserende wijze (Ocean Parkway, Banh Mi Ringtones) maar het duo vergeet zeker niet te rocken (Country Fair Getaway). Afsluiter Minetta River is qua gevoel misschien nog wel het nummer dat het meest op traditionele blues lijkt: een huilende gitaar ondersteund door wanhopige variaties op de trommels. Later vervormen de drums naar een meeslepend jazzy geluid, zowaar een swing uit de hoed toverend. Het demonstreert hoe gemakkelijk Gunn en Truscinski op elkaar inspelen en schakelen tussen verschillende stijlen.

Gunn-Truscinski Duo – Don’t Lean On Door

Ik begon deze recensie met een conclusie; de liefhebbers verwijs ik graag door naar de eerste alinea. Ocean Parkway is recent verschenen op 140-grams vinyl bij Three Lobed Recordings in een editie van 777 handgenummerde exemplaren, en als download op Bandcamp.