Tag archieven: punk

A pinch of psychedelic

Omdat gewone popmuziek ook maar zo gewoon is, vandaag drie keer pop met een twist. Een beetje psychedelica brengt immers kleur in het soms zo dorre, grijze muzieklandschap. Van de hoes van Alvarius B.’s nieuwste plaat, Baroque Primitiva, worden we alvast een beetje draaierig. De menselijke mandala op de voorkant beeldt onverbloemd de schoonheid van het naakte vrouwelijke lichaam uit, een goede reden om op jacht te gaan naar het vinyl. Mits je daar genoeg $ voor over hebt, want de lp was in een vloek en een scheet uitverkocht (de cd versie bevat overigens 32 pagina’s met close-ups van de albumhoes, dus niet getreurd).

Alvarius B. is dan ook niet de minste. Al in de jaren tachtig werd er gehakt gemaakt van traditionele popmuziek met Sun City Girls, toen Alvarius B. nog gewoon Alan Bishop heette. Misschien iets minder excentriek doch zeker niet minder vreemd neemt hij wederom de tropische hitparade op de hak, met de slecht verborgen humor die we van hem gewend zijn. Vaak denken we naar singer-songwriter muziek te luisteren, maar ondertussen worden we gigantisch in de maling genomen, zo voelt het luisteren naar Baroque Primitiva. De verminkte themesong van You Only Live Twice en God Only Knows van de Beach Boys “on even more heavy acid” zijn hier onder andere het bewijs van. Die doen zelfs even denken aan de verzameling getrashte lovesongs op het album Sick Love van V/Vm.

Kun je de muziek raden wanneer je alleen de bandnaam hebt gehoord? In het geval van Psychedelic Horseshit waarschijnlijk wel. Het derde volledige album Laced zag onlangs het levenslicht en deze zal het productieve tweetal ongetwijfeld definitief op de kaart zetten in de psychedelische muziek. De chaotische combinatie van paranoïde punk, flauwe noise, gefrustreerde tropicalia en bliepjesmuziek is soms simpelweg om te kotsen, maar dan wel in die vorm van kickende achtbaanmisselijkheid. Tevens uitstekend geschikt om ongewenste visite het huis uit te krijgen.

Psychedelic Horseshit – French Countryside

De meest normale release van dit drieluik is ongetwijfeld In Vogue Spirit van Wet Hair. Dit duo is één van de overblijfselen van de uiteengevallen band Raccoo-oo-oon, waarmee de psych/noise indierock wordt voortgezet. Wel steeds meer in de richting van popmuziek, blijkt uit dit derde album, uitgebracht door het altijd fijne De Stijl label. Door de verwassen krautritmes, woekerende psychedelica en kosmische synthesizers en orgels schijnen namelijk aanstekelijke melodieën en infectieuze grooves. Een productie die de Not Not Fun traditie met zich mee draagt (dubby en lo-fi) maakt van In Vogue Spirit een frisse, uitdagende en relaxte luisterervaring.

“To fall in hell or soar angelic, you’ll need a pinch of psychedelic”. (Dr. Humphry Osmond)

New Surf

Het lijkt zo makkelijk, de ontspannen sfeer van de zomervakantie, zon en strand te vangen in muziek. Maar met een vlindernetje kom je niet ver. Behalve warmte moet de muziek ook vrijheid, nonchalance en een beetje romantiek uitstralen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de bands in het voor de gelegenheid verzonnen genre new surf zich doorgaans bedienen van rommelige lo-fi punk of wave, vrolijke melodieën, soepele refreintjes en teksten opgetekend uit hitsige tienersmoeltjes.

De band waar ik in de lente van 2009 al over schreefWavves – komt op het juiste moment met zijn derde plaat. Deze draagt de naam King Of The Beach. Zonder ook maar één noot gehoord te hebben kun je voorbarige conclusies trekken over de sfeer die hier uitgedragen gaat worden. Strakke punkriffs met een laagje ruis zorgen voor een springerig gevoel en de alsmaar terugkerende simpele zanglijnen van Nathan Williams doet de rest. De plaat is echter geen herhaaloefening van de voorgaande twee (genaamd Wavves en Wavvves). De productie is meer gestroomlijnd, voor zover dat kan bij rommelpunk, het geluid helderder en minder gruizig. Het levert een ideale zomerhit op, Post Acid:

Ook op de cover van Best Coast’s debuutalbum Crazy For You staat een kat afgebeeld. Het is Snacks, het lievelingshuisdier van Bethany Cosentino (misschien bekend van Pocahaunted). De charismatische frontvrouw doet de temperaturen als vanzelf stijgen met haar lieflijke zang. Zo Californisch als het zijn kan wordt hier de romantiek bezongen van de langzaam aan zich voorbijtrekkende hete dagen en zwoele nachten op de stranden grenzend aan de Grote Oceaan. Neem het nostalgische geluid van de band Girls, dat vorig jaar de alternatieve hitlijsten bestormde, maar dan zonder de neerslachtigheid. De geniale single When I’m With You is de bonustrack van het album dat eind juli in de winkels moet liggen.

Maar er is meer. Zo kunnen we Dum Dum Girls, Beach Fossils en de van de oostkust afkomstige Vivian Girls en Real Estate gemakkelijk aan het rijtje toevoegen. Ook leuk is Blackout Summer van Christmas Island, een album voor een spetterende dag in het zand. Het pad van Best Coast verder volgend, komen we op hetzelfde Mexican Summer platenlabel Pearl Harbor tegen, twee hoogblonde jongedames uit – waar anders – Californië. De muziek wordt nu wat dromeriger, volmaakt geschikt voor lange lome avonden aan de cocktailbar op het strand. Op het vergelijkbare en ongetwijfeld uitstekende debuutalbum van Tamaryn moeten we wachten tot september, wellicht nog net op tijd voor een warme nazomer.

En ondanks de nieuwe muziek kan ik het niet helpen dat ik iedere zomer weer terugpak naar Locals Only van de Surf Punks.

Slim Cessna’s Auto Club

Als ik op dit moment één countryband zou moeten aanbevelen, dan is het wel Slim Cessna’s Auto Club uit Denver, Colorado. Hoewel, country? Slim Cessna en zijn band zijn een ware carrousel van muziekstijlen, waarbij punk, gothic, folk, americana, rockabilly, surf, gospel en het eerder genoemde country in voorbij komen. Volgens cultfiguur en eigenaar van het platenlabel waarop het zestal huist, Jello Biafra, is Slim Cessna’s Auto Club “the country band that plays the bar at the end of the world.”

Eind maart zag een nieuwe plaat het daglicht, Buried Behind The Barn. Het woord “nieuw” lijkt in de eerste instantie een verkooptruc, aangezien dit album nummers bevat die ruim tien jaar uit zijn en slechts zijn verschenen op obscure cdr’s en in andere versies op oudere releases. Totdat je de muziek hoort. Ik dacht dat het vorige album Cipher niet te overtreffen zou zijn, maar deze tracks zijn misschien nog wel sterker. Ieder van de acht is enorm aanstekelijk, zit technisch knap in elkaar en geeft een klap energie, vooral afgespeeld op hard volume.

Maar het kan nog beter. Live is de band niet minder dan magistraal. Met de producer van Woven Hand’s aankomende plaat op pedal steel en keyboard, wordt de dubbele zang verder strak begeleid met banjo’s, een dubbele gitaar en een begaafd drummer. De symboliek met veel beweging bezongen door Slim en zijn compagnon Munly maakt van een liveoptreden een onvergetelijke ervaring. Of je nu wordt gezegend door Slim of naar de hel verbannen door Munly, je blijft in verbazing en geluk achter. Dat kunstje deed Slim Cessna’s Auto Club vorig jaar al in Middelburg, maar afgelopen vrijdag deden ze dat nog een dunnetjes over. Lees hier mijn tweede verslag voor 3voor12/Zeeland en ga morgen dat album aanschaffen.