Maand: mei 2011

Andere invalshoek

Idiot Glee, in het dagelijks leven James Friley, is één van die artiesten die in de hedendaagse muziek voor een andere invalshoek kiest. Eigenlijk valt hij gewoon onder het “indiepop” genre, maar door te spelen met invloeden uit de Amerikaanse doo wop uit de jaren vijftig is hij qua originaliteit de meesten een stap voor. Het debuutalbum Paddywhack, dat eerder deze maand uitkwam, krijgt dan ook terecht goede recensies. En dat met alleen maar een oud keyboard en een loopstation.

Afgelopen zondag zag ik übernerd Idiot Glee voor de derde keer, nadat ik hem eerder al in op het Avonduren festival en in het voorprogramma van Kurt Vile mocht aanschouwen. Een verslag van dit optreden, met ook Denis Jones op het podium, is terug te lezen op de site van 3voor12/Zeeland.

En ja, zijn beste nummer is een cover, dat waarschijnlijk om copyright-redenen niet op het album terecht is gekomen.

Brabantse kapel

Eén van die dingen die het Tilburgse Incubate festival uniek maakt is het Glocal project. Door diverse artiesten kennis te laten maken met de Brabantse cultuur, omgeving en geschiedenis ontstaat een unieke vermenging van muziek (ofwel andere kunst) en authentiek provincialisme. De kracht hiervan schuilt ook in het feit dat het festival aansprekende namen uit de alternatieve muziek weet te strikken, zodat niet-Brabanders zoals ik graag een uitstapje ervoor maken.

Gisteravond bleek Google Maps een waardeloze hulpbron om de Ursulinenkapel in Tilburg te vinden. Achter een appartementenblok ligt een hofje verborgen, zodat de kleine kerk nagenoeg onzichtbaar blijft achter waar de vijfde stad van Nederland ook om bekend staat: beton. Maar eenmaal binnen waant men zich in een gemoedelijk, nietig dorpje waar iedereen elkaar kent. Het haardvuur brandt en de Vedett laat zich uitstekend smaken.

Dit jaar is Peter Broderick te gast bij Glocal. Hij bivakkeert tien dagen in het boerse landschap van Brabant, en doet hier inspiratie op voor wat ongetwijfeld mooie muziek gaat opleveren. Hij is ook de “special guest” van vanavond en zal het voorprogramma verzorgen, waarbij hij op zang wordt bijgestaan door de lieftallige Laura. De laatste paar releases van Broderick concentreerden zich vooral op de neoklassieke muziek, met de piano in de hoofdrol. Hij heeft echter ook weleens een echte singer-songwriter plaat gemaakt, Home. De aanwezige instrumenten (gitaar, viool, looppedaal) halen de sfeer van laatstgenoemde weer een beetje naar boven, en doen smachten naar een opvolger. De Amerikaan speelt maar vijf liedjes (waaronder één nieuwe), wat het stil te krijgen van de kapel tot een schijnbaar eenvoudige missie maakt.

Vorig jaar was Ben Chasny (Six Organs Of Admittance) eenzelfde rol als Broderick toebedeeld. Geïnspireerd door de kleine kapellen in Brabant nam hij een concept album op, die hij vooralsnog alleen live in de Pauluskerk liet horen. Six Organs Of Admittance-label van het eerste uur – Pavilion Records – brengt de registratie daarvan nu uit op vinyl, plus twee nummers die in zijn thuisland zijn opgenomen. Daar hoort uiteraard een volwaardige presentatie bij, op een passende locatie. De Ursulinenkapel is daarom niet alleen uniek; het haalt ook de ambiance naar voren die Ben Chasny in gedachten moet hebben gehad bij het maken van dit album, Maria Kapel.

De productieve Amerikaan begint met drie nummers van deze nieuwe plaat, die na het optreden voor het eerst verkrijgbaar is. Hij moet zich even later verontschuldigen dat hij er niet meer speelt. Maria Kapel blijkt live een technisch hoogstandje en een veelvergende uitdaging. Een gevarieerde set is het gevolg. Terwijl het daglicht steeds minder door de glas-in-loodramen dringt, zijn we getuige van een prachtig intiem concert, met de free folk die we zo graag horen. Chasny mag dan alleen zijn met zijn gitaar vanavond, hij zal zich gesteund voelen door het publiek. Dat laat zijn waardering blijken door ademloos te genieten van zijn spel, en te belonen met luid applaus. Hij haalt daarom nog een “oldie” van stal als toegift. Prachtige avond, en één van de beste optredens die ik dit jaar zag.

Filmpjes door Koen Gijsbers.

Da Capo

Soms kom je van die kleine, schattige releases tegen die je meteen in je hart wilt sluiten. Neem nu de split series van het vrij onbekende Zwitserse Three:Four records. Deze is in mei aan zijn derde editie toe, verpakt in een 10” vinyl lp met diervriendelijk artwork, waarbij repetitie een belangrijke plaats inneemt.

Op de A-zijde een artiest die bij mij eerder indruk maakte door een samenwerking aan te gaan met Jessica Bailiff: de Belgische zangeres Annelies Monseré. Dat ze ook op diverse instrumenten uit de voeten kan bewijst ze met vijf verschillende versies van hetzelfde nummer, Sand. Ze varieert met tempo, intensiteit en arrangementen. Zo duren de versies met melodica en cello nog geen minuut en bevatten ze geen zang. Dat is snel overschakelen dus naar haar ideeën met de gitaar en orgel, waarbij wel enige begeleiding is te horen. Haar zang is mysterieus, zachtjes zwevend over de instrumentatie. Dat komt het beste tot zijn recht met de piano, vind ik persoonlijk. Een fascinerend experiment met een mooi resultaat.

Een artiest waar ik simpelweg alles van aanschaf, Richard Youngs, staat aan de andere kant van het vinyl. Hij kiest voor één lang nummer van net geen tien minuten, waarop herhaling en manipulatie van geluiden centraal staat. De Brit is bekend vanwege zijn experiment, dus wat dat betreft geen verassing. Be Brave, This World draait om pulserende ritmes, ontsproten aan de gitaar, doch nauwelijks herkenbaar als zodanig. Daarboven op de zich herhalende stem van Youngs, het midden houdend tussen zingen en praten. Het zou eindeloos kunnen voortkabbelen. Dit nummer haalt gerust het niveau van zijn meer toegankelijke releases, wat menigeen relatief zal moeten interpreteren.

De Three:Four Records split series volume 3 is vanaf vandaag te bestellen via het label, en hieronder alvast te streamen.

three:four split series volume 3 by three:four records