Tag archieven: Rangda

Maart 2013

Hersendood na weer een geweldige editie van het KRAAK festival? Nee, een kleine hoeveelheid cellen houdt dapper stand. De auditieve cortex is in ieder geval nog intact, want ook deze maand is het gelukt het kaf van het koren te scheiden. Van de akoestische black metal van Urpf Lanze, via de minimalistische drones van Éliane Radigue naar de slidegitaar improvisaties van Jon Collin; op het eerste gehoor rustige muziek, doch met een intense uitwerking. Intens was ook het release schema van maart, vooral in de staart.

Om te beginnen twee heruitgaven. The Glinting Spade is een redelijk obscure folkklassieker – vol met psychedelisch minimalisme – van In Gowan Ring, de artiest ook bekend als Bobin Eirth of B’ee. Merlins Nose Records heeft ervoor gezorgd dat deze intieme en mystieke plaat uit 1999, gemaakt met zelf gemodificeerde instrumenten, voor het eerst uit komt  op vinyl. Hetzelfde doet MIE Music met Cry van Alastair Galbraith, één van de hoogtepunten uit Nieuw-Zeeland aan het begin van het vorige decennium. Avant-garde, lo-fi, folk en drone zijn de sleutelwoorden, voor zover Galbraith’s bijzondere stem geen hoofdrol opeist.

Penultimate Press en Irritable Hedgehog hebben de handen ineen geslagen om een andere parel uit de archieven op te duiken. November van Dennis Johnson is naar verluid gecomponeerd in 1959 en vormt één van de grootste inspiratiebronnen voor het hedendaagse minimalisme in de avant-garde, onder aanvoering van La Monte Young. Het meer dan vijf uren durende stuk is vorig jaar ingespeeld door pianist Andrew Lee en verschijnt nu in een mooie box met vier cd’s. Voor wat meer romantisch werk kunnen we terecht bij Important Records, die gitarist James Blackshaw en Lubomyr Melnyk (de snelste pianist ter wereld) bijeen brengt op The Watchers. In vier lange, tijdloze nummers brengen ze een geslaagd duo van akoestisch gitaar en piano, met geïmproviseerde, rustieke virtuositeit.

Verrassend was de split met The Dead C en Rangda, twee “supergroepen” uit de experimentele rock. Twee bands die weinig met elkaar van doen hebben, en de opnames lijken ook geen enkele connectie met elkaar te hebben, behalve dan dat de nummers onuitgebracht zijn. De groovende sludge rock en exotische psychrock doen dit detail snel vergeten. Rocken gaat ook Dan Melchior op zijn nieuwste album C.C.D.E Music goed af. Hij doordrenkt zijn blues met schimmige garage en experimentele noisy stukken. Een dreunend nummer als Stomping Crow gaat er in als zoete koek. Overigens niets ten nadele van de rustigere tracks, die met een lo-fi blues sfeertje regelmatig aan Ignatz doen denken.

Aangezien de vorige twee albums van Julian Lynch hoog in mijn jaarlijsten belandden, ben ik min of meer verplicht om ook iets te vinden van Lines, dat deze maand bij Underwater Peoples Records is verschenen. Op een of andere manier doet de ethno-folk mij nu opeens een stuk minder wild opveren. Niet dat hij is veranderd: mooie arrangementen, subtiele liedjes, en weirde psych  als vanouds op het album aanwezig. Lines luistert echter alsof hij de focus is verloren, of ben ik dat?

Last-minute tips: Polysick met Daydream (retro acid elektronica, maar dan goed), Hieroglyphic Being met Imaginary Soundscapes (retro acid elektronica, maar dan écht on acid), City Of Salt met Towers Open Fire (geïmproviseerde subtiele drones, Arabische klanken en jazzy folkmuziek), Punk Authority van Pete Swanson (zwaar dreunende techno-noise) of pik nog eens een puike live opname van de prog-drones van Expo ’70 op, beluisterbaar op Virtually From The Unknown.

September 2012

Ik typte in september meer dan drieduizend woorden op mrbungle.nl, over Mike Khoury & Ben Hall, Expo ’70, Orphan Fairytale, Majutsu No Niwa, Reines d’Angleterre & Èlg en Christine Abdelnour. Tussendoor ook nog even het Incubate festival bezocht. Dan mag je met recht zeggen dat de herfst stormachtig is begonnen op het gebied van muziek; de releases vlogen mij om de oren. Zoals gewoonlijk stip ik die, tot nu toe aan de aandacht ontsnapt, nog even kort aan.

Het album van de maand is zonder twijfel Fushitsusha’s Mabushii Itazura Na Inoro, het tweede deel van het drieluik dat Keiji Haino van plan is uit te brengen met drummer Ikuro Takahashi en bassist Mitsuru Nasuno. Deze plaat is verrassend rustig in vergelijking met de eerder dit jaar verschenen Hikari To Nazukeyo. De focus richt zich namelijk op Haino’s bijzondere zang en freejazz ritmes, waardoor de normaal gesproken volop aanwezige gitaarmuren voor nu even op de achtergrond opereren, met een fantastisch resultaat!

Ook legendarisch hard is de noiserock van Harry Pussy uit Miami. De dubbel lp One Plus One verzamelt het beste materiaal uit de beginperiode van de band, ruim twintig jaar geleden. Van twee dozijn aan nummers zijn er slechts tien eerder uitgebracht. Denk vooral aan destructieve punk uitgevoerd met de ideeën van een vrijgevochten improvisator; gitarist Bill Orcutt stelde de compilatie samen. Naast Orcutt is nog een andere voormalig gitarist van Harry Pussy op een solocarrière gedoken: Mark Feehan. Op MF maakt hij een mengelmoes van Americana en rauwe blues gestoeld op repeterende akkoorden en minimalisme, maar ook de noise wordt niet vergeten. Behoorlijk verfrissend.

In het verleden kon de muziek van Sir Richard Bishop (Sun City Girls) een behoorlijke klap in het gezicht zijn. Maar als hij geïnspireerd door Tibetaans boeddhisme met W. David Oliphant de samenwerking zoekt, komen daar voornamelijk langgerekte drones uit. Beyond All Defects is een duistere bedoeling, doch ook heerlijk meditatief. Zou het aan de leeftijd liggen? Want ook Rangda – het trio bestaande uit diezelfde Bishop, Ben Chasny (Six Organs Of Admittance) en improvisatiedrummer Chris Corsano – doet een stapje terug op het nieuwe album Formerly Extinct. De exotische improvisatiepsychedelica die de heren ten gehore brengen klinkt evenwel nog steeds geweldig.

Wat ik ook geweldig vind klinken is Globe Master, het tweede album van het “sci fi garage” viertal Leisure Birds. Met onder meer tijdreizen als concept wordt je als luisteraar meegenomen op een trip langs krautrock, prog en kosmische synthesizer muziek uit de jaren 70. De heerlijk psychedelisch jams worden bijna verdrongen door overdadige golven van druggy orgeltjes, galmende zang, wazige effecten en opdoemende beelden van old school science fiction films. Pas echt van de oude school is het Franse Archaïa. Hun lp zonder titel vol met weirde prog jams en duistere analoge synthesizers is uit 1976, werd genoemd in de befaamde Nurse With Wound-lijst en wordt nu opnieuw uitgebracht door Papaaver Records (met onder andere Bart de Paepe van Sloow Tapes in de gelederen).

Voor wie niet alles kan kopen bieden compilaties een uitkomst. New Music For Old Instruments is samengesteld door Jozef van Wissem, in een poging om twee verschillende werelden met elkaar te verenigen. De line-up is met onder andere Keiji Haino, Cameron Deas, C Spencer Yeh, Stephan Mathieu, Urpf Lanze en natuurlijk Van Wissem zelf in ieder geval om van te smullen. Met minimalistische folk, ambientgeluiden, Americana en Arabische aandoende klanken is deze verzamelaar ook nog eens veelzijdig. In oktober zullen enkele van de genoemde artiesten nog eens aan bod komen op mrbungle.nl.