Maart 2013

Hersendood na weer een geweldige editie van het KRAAK festival? Nee, een kleine hoeveelheid cellen houdt dapper stand. De auditieve cortex is in ieder geval nog intact, want ook deze maand is het gelukt het kaf van het koren te scheiden. Van de akoestische black metal van Urpf Lanze, via de minimalistische drones van Éliane Radigue naar de slidegitaar improvisaties van Jon Collin; op het eerste gehoor rustige muziek, doch met een intense uitwerking. Intens was ook het release schema van maart, vooral in de staart.

Om te beginnen twee heruitgaven. The Glinting Spade is een redelijk obscure folkklassieker – vol met psychedelisch minimalisme – van In Gowan Ring, de artiest ook bekend als Bobin Eirth of B’ee. Merlins Nose Records heeft ervoor gezorgd dat deze intieme en mystieke plaat uit 1999, gemaakt met zelf gemodificeerde instrumenten, voor het eerst uit komt  op vinyl. Hetzelfde doet MIE Music met Cry van Alastair Galbraith, één van de hoogtepunten uit Nieuw-Zeeland aan het begin van het vorige decennium. Avant-garde, lo-fi, folk en drone zijn de sleutelwoorden, voor zover Galbraith’s bijzondere stem geen hoofdrol opeist.

Penultimate Press en Irritable Hedgehog hebben de handen ineen geslagen om een andere parel uit de archieven op te duiken. November van Dennis Johnson is naar verluid gecomponeerd in 1959 en vormt één van de grootste inspiratiebronnen voor het hedendaagse minimalisme in de avant-garde, onder aanvoering van La Monte Young. Het meer dan vijf uren durende stuk is vorig jaar ingespeeld door pianist Andrew Lee en verschijnt nu in een mooie box met vier cd’s. Voor wat meer romantisch werk kunnen we terecht bij Important Records, die gitarist James Blackshaw en Lubomyr Melnyk (de snelste pianist ter wereld) bijeen brengt op The Watchers. In vier lange, tijdloze nummers brengen ze een geslaagd duo van akoestisch gitaar en piano, met geïmproviseerde, rustieke virtuositeit.

Verrassend was de split met The Dead C en Rangda, twee “supergroepen” uit de experimentele rock. Twee bands die weinig met elkaar van doen hebben, en de opnames lijken ook geen enkele connectie met elkaar te hebben, behalve dan dat de nummers onuitgebracht zijn. De groovende sludge rock en exotische psychrock doen dit detail snel vergeten. Rocken gaat ook Dan Melchior op zijn nieuwste album C.C.D.E Music goed af. Hij doordrenkt zijn blues met schimmige garage en experimentele noisy stukken. Een dreunend nummer als Stomping Crow gaat er in als zoete koek. Overigens niets ten nadele van de rustigere tracks, die met een lo-fi blues sfeertje regelmatig aan Ignatz doen denken.

Aangezien de vorige twee albums van Julian Lynch hoog in mijn jaarlijsten belandden, ben ik min of meer verplicht om ook iets te vinden van Lines, dat deze maand bij Underwater Peoples Records is verschenen. Op een of andere manier doet de ethno-folk mij nu opeens een stuk minder wild opveren. Niet dat hij is veranderd: mooie arrangementen, subtiele liedjes, en weirde psych  als vanouds op het album aanwezig. Lines luistert echter alsof hij de focus is verloren, of ben ik dat?

Last-minute tips: Polysick met Daydream (retro acid elektronica, maar dan goed), Hieroglyphic Being met Imaginary Soundscapes (retro acid elektronica, maar dan écht on acid), City Of Salt met Towers Open Fire (geïmproviseerde subtiele drones, Arabische klanken en jazzy folkmuziek), Punk Authority van Pete Swanson (zwaar dreunende techno-noise) of pik nog eens een puike live opname van de prog-drones van Expo ’70 op, beluisterbaar op Virtually From The Unknown.

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *