Tag archieven: Toad

Jaarlijst 2014: #20 – #16

16. Nicholas Szczepanik – Not Knowing
De uit Chicago afkomstige muzikant Nicholas Szczepanik vat op zijn eerbetoon aan de koningin van het minimalisme, Éliane Radigue, de evolutie in minder dan een uur samen. Het zich langzaam uitvouwende stuk Not Knowing begint als een elektronische puls, werkt naar een hemels orkestraal midden om uiteindelijk te eindigen in een pikzwart niets. Not Knowing is een oerknal in de minimalistische en ambient muziek, en weet ongrijpbare duisternis te verenigen met menselijke warmte. Een plaat waarop The Disintegration Loops samen komt met L’Île Re-Sonante, en dat zijn niet de minste vergelijkingen.

17. Kazuki Tomokawa – Vengeance Bourbon
Na ruim twintig jaar verlaat de “schreeuwende filosoof” het helaas financieel niet meer zo gezonde P.S.F. Records en vindt onderdak bij Modest Launch. Verder is Tomokawa gelukkig niet zo veel veranderd; al sinds de jaren zeventig behoort hij de beste singer-songwriters van Japan. In een zeer zwaarmoedige stijl brengt hij folkliedjes ten gehore, waarbij de akoestisch gitaar regelmatig wordt ondersteund door cello en viool. Maar het belangrijkste instrument blijft zijn rauwe en emotionele stem, volledig uniek en het kenmerk van een echte outsider. Het kan voor diegenen die de Japanse taal niet machtig zijn behoorlijk lastig zijn de meerwaarde van de teksten in te zien, maar gelukkig worden de Engelse vertalingen erbij geleverd.

18. Toad – Toad
Dit Franse trio probeert, geïnspireerd door bergtochten in Auvergne en Limousin, de volmaakte samenvoeging van folk en hedendaagse dronemuziek te creëren. Dat doen ze door het uiterste te halen uit hun veelal traditionele Occitaanse instrumenten, zoals de draailier en doedelzak. Geholpen door afwisselend een gitaar en lap steel ontstaat er op het vinyldebuut van Toad een bulderende waterval van klanken, waarin enerzijds steeds weer iets nieuws te ontdekken valt, en anderzijds de luisteraar compleet in trance wordt gebracht door de zich herhalende patronen. Zeker de B-kant lijkt zich te focussen op minimalisme, ware het niet dat er toch weer een samenspel opkomt dat aanzet tot een ouderwets volksdansfeest. En dat is opmerkelijk, gezien het feit dat het voetenwerk van de bandleden het enige is wat in de buurt komt van percussie. Live is het drietal misschien nog wel meer op dreef, getuige ook de vermelding in deze lijst.

19. Eye – Winterwork
Wat is dat toch met dat land met nog geen vijf miljoen inwoners? Er komt in ieder geval opvallend veel goede muziek uit Nieuw-Zeeland; een plaat met de vlag van dat land wekt altijd bijna direct mijn interesse. Als de omschrijving dan ook nog roept dat dit het muzikale equivalent van een schip in een zware storm is, en Bruce Russell van The Dead C geeft zijn goedkeuring in de liner notes, dan weet ik al dat ik deze lp blind kan aanschaffen. Spijt heb ik daar allerminst van: dit eigenlijk al doorgewinterde trio laat op Winterwork allesverschroeiende noiserock horen (vandaar de kwaliteitsstempel van The Dead C), maar laat ook ruimte voor ijzige drone experimenten. Het is de perfecte mix tussen improvisatie, dreigende ambient, dreunende drums en gehoorbeschadigende riffs.

20. Stefan Jaworzyn – The Annihilating Light
De voormalig gitarist van Skullflower en oprichter van het fameuze Shock label heeft zich liefst zeventien jaar afgezonderd, maar is dit jaar helemaal terug met twee nieuwe albums (zie ook nummer 30 in deze lijst) en nog eens een lp met archiefmateriaal. The Annihilating Light bevat twee lange composities met mistige ambient, noise en piepende elektronica, schijnbaar willekeurig doch ook met langgerekte patronen en zorgvuldig geplaatste lagen. Het schurende Oasis Of Filth en het boosaardig borrelende Cast Out zijn briljante ideeën die rechtstreeks vanuit het donkere, chaotische brein van Jaworzyn op vinyl lijken te zijn geperst.

Eastern Daze festival: preview

Als er een festival is waar je volgende week niet omheen kunt, dan is het wel Eastern Daze, dat 15 november plaatsvindt in Gent. In samenwerking met het kunstencentrum Vooruit presenteert het KRAAK label daar een fabelachtige line-up die een brug moet slaan tussen etnische folktradities en de hedendaagse underground. Normaal gesproken is het februari als ik weer eens in de festivalsferen duik voor een preview van het KRAAK festival, maar voor deze gelegenheid is mrbungle.nl graag een seizoen of wat te vroeg.

Het optreden van de Franse band France op het KRAAK festival in 2011 staat nog steeds in het geheugen en gehoor gegrift. Zodoende is ook ieder project van draailierspeler Yann Gourdon al bij voorbaat interessant. Onder de naam Toad heeft hij een nieuw trio gevormd met Pierre-Vincent Fortunier en Guilhem Lacroux. De drones gespeeld op traditionele Occitaanse instrumenten zullen ondanks dat Toad in het middagprogramma is geplaatst ongetwijfeld een evenzo traditionele moshpit en run naar de merchandise tafel veroorzaken.

Eveneens onderdeel van de middag op het Eastern Daze festival is de uit Lissabon afkomstige gitarist Norberto Lobo. Hij presenteert hier zijn vijfde solo album Fornalha, waarop hij prachtige experimentele akoestische psychedelica laat horen. Zijn muziek heeft een wijds bereik waarin we referenties als Steve Reich, Jim O’Rourke, John Fahey en folk, samba en bossa tegenkomen, en Lobo schroomt niet om alle invloeden te gebruiken. Dan weer zorgen gitaren bespeeld met een strijkstok voor harmonieuze drones, een moment later luisteren we naar een aardig traditioneel warm akoestische nummer. Zijn gecombineerde stijl lijkt gemaakt te zijn voor dit festival.

Aanstaande zaterdag beleven we in Gent tegelijkertijd nog eens een primeur: het geniale album Remote Hologram van het Belgische duo Razen wordt deze dag officieel uitgebracht. Dat de dubbele lp een niet te missen release is, is terug te lezen in het vorige bericht op mrbungle.nl. Live zijn ze net zo goed niet te versmaden; hun akoestische minimalisme op veelal Middeleeuwse instrumenten is op z’n minst zeer fascinerend te noemen.

Het avondprogramma wordt afgetrapt door de Amerikaanse bassist Joshua Abrams. Hij werkte eerder met legendarische figuren als Henry Grimes en Roscoe Mitchell, maar klinken zoals freejazz doet zijn muziek weinig. Abrams heeft zich de laatste tijd toegelegd op Noord- en West-Afrikaanse folkmuziek versmolten met Westerse improvisatie en Arabische muziek. De Natural Information Society, bestaande uit drummer Frank Rosaly en Lisa Alvarado op gong en harmonium, staat Abrams deze avond bij.

Vervolgens mogen we ons verheugen op een toch wel zeldzaam optreden van Pelt op het Europese vasteland. Mijn mening over de beste plaat van 2012Effigy – is nog niet veranderd en diverse solo projecten van enkele leden hebben de band bij mij alleen maar in aanzien doen stijgen. Wederom kunnen we een even prachtig als hypnotiserend samengaan tegemoet zien van traditionele fiddle, banjo, gamelan en wat meer hedendaagse improvisatie-, raga- en minimalistische dronemuziek. Alleen in de voorpret al een hoogtepunt!

Maar de terechte afsluiters van de avond zijn The Master Musicians Of Jajouka. Onder leiding van Bashir Attar brengen deze Marokkaanse Berbers en sufi-trance muzikanten eeuwenoude muziek die van vader op zoon werd doorgegeven ten gehore. Veelgebruikte instrumenten zijn de lira (een traditionele fluit), de rhaita (een soort hobo) en de tebel (een drum gemaakt van geitenhuid). William Burroughs omschreef hun muziek al eens als “4000 jaar oude rock-‘n-roll” en daar is eigenlijk geen spelt tussen te krijgen.

Bekijk nog wat video’s en bestel kaarten voor het Eastern Daze festival op de website van Vooruit.