Tag archieven: Tom Carter

Oktober 2012

Wijnmaand oktober was ondanks een warme week vooral een maand met veel neerslag, perfect om binnen te hangen met nieuwe muziek. Daar was geen gebrek aan. Naast de eerder besproken C S Yeh, Nathan Bowles, Xinlisupreme, Rhodri Davies en U.S. Girls kreeg ik het allemaal niet aangetypt; je houdt dus nog wat te goed in november. Maar ik sluit de maand natuurlijk niet af zonder nog wat korte opmerkingen over releases die afgelopen weken indruk op mij hebben gemaakt.

Een nieuwkomer die ik ook in de toekomst absoluut in de gaten ga houden is het Gentse duo Maan. De tape Khomeini 99 op het Smeltkop label is er eentje met een hoog spontaniteitgehalte. Door te improviseren met gitaar, bas, blokfluit, percussie, blaasinstrumenten en noisy elektronica ontstaat er een frisse mengeling van drones en improvisatiemuziek, waarbij zelfs met een black metal-achtige zang wordt geschermd.

Pikkedonker is het waar de muziek van The Cosmic Dead vandaan komt. Op de nieuwe cassette The Exalted King nemen de heren uit Glasgow je mee op een ruimtereis met groovende spacerock en monstrueuze doomdrones. Wanneer we de nieuwe plaat van Junzo Suzuki opzetten, belanden we weliswaar door een oorverdovende jam weer met beide voeten op de grond, maar een beetje duister blijft het wel. Zelfs als Suzuki overgaat op hypnotiserende bluesakkoorden. Eight-Sided Infinity is derhalve een waardig vervolg op de hier besproken Ode To A Blue Ghost, dat eerder dit jaar opnieuw uitkwam.

Acts waar we qua kwaliteit altijd op kunnen rekenen zijn Natural Snow Buildings en de hieruit ontsproten soloprojecten Isengrind en Twinsistermoon. Laatstgenoemde heeft er weer een release bij: Bogyrealm Vessels op Handmade Birds, uitgebracht in een gelimiteerde DVD box. Mehdi Ameziane wisselt weer als vanouds tussen ambient drones en psychedelische folk muziek, waarbij vooral de instrumentale stukken een prachtige indruk achterlaten. Datzelfde kan gezegd worden van Seven Pines van Daniel Bachman, alweer de derde solorelease dit jaar van deze jonge Amerikaan. Hij tekende de hoes voor Jack Rose’s postume album Luck In The Valley en daarmee kunnen we zijn muziek ook meteen in een hoekje plaatsen: virtuoze fingerpicking op de gitaar, met invloeden uit de drone en traditionele folkmuziek.

Wie tevens goed met de gitaar overweg kan is Tom Carter. De medeoprichter van Charalambides heeft onder de naam Sarin Smoke zijn derde samenwerking met Yellow SwansPete Swanson uit. Psychedelisch gitaarwerk vormt op Vent een bijzondere symbiose met ruisende noise. De opnames stammen overigens uit de tijd voordat Carter een zware longontsteking opliep, en de opbrengst gaat dan ook noodgedwongen naar het fonds dat geld bijeen brengt om zijn ziekenhuisrekeningen te kunnen betalen. Net als deze prachtige compilatie op Feathered Coyote Records.

Ter afsluiting nog een paar heruitgaven die de moeite waard zijn: Covering The Windows And Walls van Grouper verscheen deze maand opnieuw op vinyl via haar eigen label Yellow Electric. Dit album uit 2007 laat haar kenmerkende geluid met gitaarambient en fluisterende drones al goed horen. Sleep van diezelfde artieste is een fragment van haar extreem gelimiteerde en erg minimale ambient cdr release Violent Replacement, uitgebracht op 12” vinyl door het Canadese magazine Fillip. Zoals gewoonlijk is hier haastige spoed geboden, wil je niet veroordeeld zijn tot exorbitante prijzen op Discogs.com. Dat kun je ook nog weleens hebben met oude platen van Sensations’ Fix, de legendarische progrockband uit de buurt van Florence. RVNG Intl. heeft met Music Is Painting In The Air een heerlijke compilatie samengesteld met nummers uit 1974 tot 1977, opnieuw gemastered door het brein achter de psychedelische en toen zeer vooruitstrevende muziek, Franco Falsini.

Zo komen we de herfst wel door.

Jaarlijst 2011: #4

4. Charalambides – Exile
Hoewel Tom en Christina Carter in 2007 uit elkaar gingen, zijn ze als het muzikale duo Charalambides onafscheidelijk. Al twintig jaar weten ze met hun combinatie van psychedelische folk, waaierende blues, lichte drones en hallucinerende gitaarscapes menig muziekliefhebber te betoveren. Exile mag (na vijf jaar wachten) geen verassing heten, of het moet de flauwe bocht genomen naar meer toegankelijkheid zijn. Waar Charalambides anno 2011 wel mee verrast, is dat ze na al die jaren en vele releases een album uitbrengt dat misschien wel het summum van de gehele discografie is. Exile is een golf van melancholie en pracht die je vertraagd overspoelt. Niet eerder is minimalisme zo doeltreffend gebleken.

Live, op het Graag Traag Festival in Hasselt, was ik minder onder de indruk. Misschien ook omdat het te druk was, en de muziek van Charalambides bij uitstek geschikt is om alleen en in stilte te luisteren. Ik koester daarom deze dubbele lp op Kranky als een kind z’n dierbaarste speelgoed. In oktober typte ik trouwens al wat woorden over Exile, daar is ook het nummer Into The Earth te beluisteren. Hieronder het eveneens prachtige Before You Go.

charalambides ‘before you go’ by kranky

Charalambides – Exile

Ze spelen inmiddels al twintig jaar samen, Christina en Tom Carter (ooit getrouwd), bekend onder de naam Charalambides. Voor het nieuwe album hebben ze ongekend lang de tijd genomen: ruim vijf jaar. Het is het wachten waard geweest, want met Exile brengen ze het beste uit het verleden samen.

De muziek van de Charalambides is diep geworteld in de traditionele Amerikaanse folk en blues, maar de minimale arrangementen en het zich traag voortslepende geluid maakt er iets bijzonders en herkenbaars van. De ruw bespeelde akoestische gitaar krijgt dikwijls gezelschap van diepe drones, reverb en de voorzichtige zang van Christina, dat ongetwijfeld liefhebbers van psychedelica zal aanspreken.

Na een wat lichte start gaat Exile pas echt van start met het kwartier durende nummer Words Inside en het prachtige (en toegankelijke) Immovable. Het album mag dan voorzien zijn van een spaarzame instrumentatie (op slechts één nummer horen we nog wat strijkers terug van Helena Espvall and Margarida Garcia), de luisterervaring is er niet minder intens door. Naar het einde toe, met de uitgestrekte hoogtepunten Into The Earth en Wanted To Talk is er geen ontkomen meer aan: Exile is een meesterwerk. Als een indrukwekkend landschap dat langzaam aan je voorbijtrekt. Helemaal bij het luisteren van het dubbele vinyl, dat nog eens twee bonustracks bevat bovenop de maximale speelduur van een cd.

Charalambides – Into the Earth

Exile is een perfect album om te onthaasten. Daarnaast verdient het een prijs dat twintig jaar na de start van de band Charalambides nog steeds een album neerzet dat er toe doet, ondanks dat er qua stijl weinig is veranderd. Charalambides zijn net als ondergetekende (als toeschouwer) op 22 oktober te zien op het Graag Traag festival in Hasselt. Daarover later meer op mrbungle.nl.