Maand: januari 2012

The Doozer – Keep It Together

Aan het einde van deze maand komt het altijd geweldige Woodsist met wat de doorbraak van The Doozer gaat worden. Simon Doozer uit Cambridge wordt daarmee de eerste Britse artiest die een release krijgt bij de jongens van Woods, maar hij gaat zich er zeker thuis voelen. Keep It Together past namelijk perfect in het rijtje van eerdere releases met een sticker van dit label, die niet zelden een combinatie vormen van psychedelische folk en charmante pop.

In 2010 kregen we al een hint met het album Great Explorers, waarop dit soloproject uitstekende skills liet horen op het gebied van sixties psych en luie left field pop. In de tussentijd wist hij een hele rits aan muzikanten om zich heen te verzamelen, waardoor er maar liefst elf andere tussen de credits van dit nieuwe album staan. Het wat ruizige, analoge instrumentarium is ingeruild voor een band met gitaar, bas, piano, drums, strijkers en zelfs een tuba gekocht van het Leger des Heils. Gelukkig is er niet veel veranderd. Het lo-fi sfeertje is gebleven en de liedjes eenvoudig, wat het pop-gehalte aanzienlijk opkrikt.

Wat van The Doozer een vrij unieke artiest maakt is dat onmiskenbare Britse accent, naïef simpele teksten theatraal zingend als een stonede Jens Lekman. De laagdrempelige, shabby sfeer van zijn oudere werk wordt daarmee in stand gehouden, terwijl het vollere geluid van Keep It Together de warmte en romantiek ten goede komen. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Fold Up Chair, een onweerstaanbaar zomerse song, gemaakt om mee te neuriën.

Keep It Together verschijnt 31 januari digitaal en op vinyl, en is onder andere te bestellen in de pas vernieuwde webshop van Woodsist. En ja, dat is Simon Doozer zelf op de albumhoes.

Ilyas Ahmed – With Endless Fire

With Endless Fire is het nieuwste werk van de in Pakistan geboren, in Amerika opgegroeide Ilyas Ahmed, en zijn derde release bij Immune Recordings. Na zijn eerste cdr in 2005 heeft hij een eigen stijl weten te ontwikkelen, dat zich op een primitieve wijze uitstrekt langs folk, blues en drone.

Na het enigszins verrassend rockende en bluesy Goner album in 2009, is With Endless Fire weer een stap terug naar de weidse, hypnotiserende melodieën, waarbij de akoestische gitaar de hoofdrol krijgt toebedeeld, met als figuranten harmonium, orgel en drums. De invloed van Ahmed’s rustgevende stem op deze dromerige trip kan echter niet genegeerd worden. Vooral in kaal gestripte folknummers als Every Minute For Every Hour (For JR) en afsluiter By The Light is het effect hiervan maximaal. De prachtige balans in het geluid is opmerkelijk, aangezien With Endless Fire door Ilyas Ahmed alleen direct is opgenomen naar analoge tapes.

De melancholische stijl van dit album zal liefhebbers van Charalambides en Grouper (waarmee Ahmed onlangs nog mee samenwerkte) zeker aanspreken. With Endless Fire wordt gelimiteerd uitgebracht op vinyl en cassette; op de website van Immune Recordings is alvast Skin In Circles te beluisteren.

Floris Vanhoof

Een van de meest creatieve figuren in het hedendaagse Vlaamse kunstlandschap is ongetwijfeld Gentenaar Floris Vanhoof. Als filmmaker en muzikant weigert hij zich te concentreren op een eenduidige output, en is zijn muziek daarom slechts onderdeel van een breder, bonter geheel. De verbindende factor is het experiment, de mogelijkheden en beperkingen van de technologie aftastend, met een knipoog naar een primitieve en analoge werkwijze. Zo maakt hij onder meer films zonder camera, bouwt hij zelf elektronische instrumenten en moet men er niet van staan kijken wanneer er allerhande huis-tuin-en-keuken objecten gebruikt worden voor zijn creaties.

Naast enkele films (een paar zijn terug te vinden op archive.org) heeft Floris Vanhoof een aantal tapes, cdr’s, een lp op Ultra Eczema en een split single met Dolphins Into The Future op zijn naam staan. Zijn muziek krijgt meestal de stempel elektronica mee, vanwege de borrelende synthesizers en donkere industriële effecten. Maar de onorthodoxe wijze waarop bijvoorbeeld een Time Slime tot stand is gekomen – een doos met een cimbaal en houtsnippers van de trap gooien is net zo goed geluid – maakt van Floris Vanhoof een uniek artiest. De verder regelmatig terugkerende knipperende field recordings vormen een duidelijk raakvlak met de 16mm stroken die de weg naar zijn projector vinden. Zijn hybride optredens zijn dan ook – voor zover ik dat na twee stuks kan beoordelen – een verrassende combinatie van zowel beeld als geluid.

Het laatste wapenfeit op muzikaal gebied is een felgele cassette op het Amsterdamse Stenze Quo label, genaamd Hootcha. Althans, ik ga er voor het gemak maar even van uit dat we de juiste tape hebben ontvangen, want het psychedelische artwork geeft nul info. De veertig minuten liggen duidelijk in het verlengde wat Vanhoof op de split 7” met Dolphins Into The Future liet horen: luchtige synthklanken, met zo te horen oude sciencefiction films en new age als inspiratie. Hootcha neemt daarmee enigszins afstand van de donkere en noisy releases uit het begin van zijn discografie. Een hint voor de toekomst zal het echter allerminst zijn, want de onvoorspelbaarheid van dit fantasierijke brein is wat hem juist zo interessant maakt.