Jaarlijst 2013: #2

lieven moana music from the guardhouse

2. Lieven Martens Moana – Music From The Guardhouse
Lieven Martens heeft de naam Dolphins Into The Future achter zich gelaten en begint met Music From The Guardhouse aan een nieuw hoofdstuk in zijn muzikale carrière. Dit album verrast op vele fronten: niet alleen gaat hij de compositionele neo-klassieke kant op, hij vraagt het ultieme van een toegewijde luisteraar: verder dan de muziek denken. Het concept en de woorden die gepaard gaan met de lp geven een duw in de goede richting; desalniettemin is Music From The Guardhouse veeleisend om te begrijpen. Maar als dat kwartje dan valt, openbaart zich een magnifiek schouwspel van voorbijtrekkende landschappen , botsende golven op een eiland en sensationele flora & fauna, ondersteund door een soundtrack van exotische elektronica. Een wonderlijke spirituele openbaring. Veel meer tekst uit mijn digitale pen kun je hier terug lezen.

Jaarlijst 2013: #3

PoB-08-Gunn-cover-web

3. Steve Gunn – Time Off
Als het aankomt op traditioneel (akoestisch) gitaarspel, was er dit jaar geen betere dan de in Brooklyn gevestigde Steve Gunn. Hij was in 2013 trouwens ook de meest actieve: naast dit soloalbum verscheen er een collaboratie met Mike Gangloff (zie Jaarlijst 2013: #100 – #21), een lp onder de naam Golden Gunn (een samenwerking met Hiss Golden Messenger) en nog de plaat van Desert Heat (zie Jaarlijst 2013: #20 – #16). Ten opzichte van zijn eerdere releases met drummer John Truscinski is bassist Justin Tripp erbij gekomen, wat voor een voller geluid zorgt. Minder American Primitivism zogezegd, meer country en folk. En vooral meer liedjes met kop en staart, want hoe goed de vorige – behoorlijk abstracte – releases ook waren, op Time Off profileert hij zich volledig als singer-songwriter. En dat pakt goed uit. Aanstekelijke en groovy folk rock vormen de basis, waarop – met uitzondering van de afsluiter – Steve Gunn ook zijn vocalen laat horen. De drang tot improvisatie sluimert misschien nog op de achtergrond, maar de arrangementen in de zes nummers blijven over het algemeen goed hangen. Ondanks dat moest Time Off lange tijd op mij inwerken; het luisteren bleek echter later een niet te houden verslaving te zijn geworden.

Jaarlijst 2013: #4

mike cooper white shadows

4. Mike Cooper – White Shadows In The South Seas
Van verval is bij de inmiddels zeventigjarige experimenteel gitarist Mike Cooper geen sprake. Sterker nog, zijn White Shadows On The South Seas is een briljant opvolger van zijn tropische Rayon Hula, albums geïnspireerd door de kleine eilanden in de Grote Oceaan. De laatste jaren heeft Cooper zich gespecialiseerd in de Hawaiiaanse blues met slide gitaar en dat laat hij dan ook hier duidelijk terugkomen. Deze geluidsexpeditie is echter zoveel meer dan dat: onder andere field recordings van de plaatselijke fauna, kitscherige lounge, tape loops en uitheemse ritmes komen voorbij. Het resultaat is een dromerige en boeiende reis langs moderne exotica, en weet de luisteraar ook daadwerkelijk te verplaatsen naar Polynesië of Hawaï.