Jaarlijst 2013: #8

tumblr_mhyp2tZXxw1qa1x4qo1_1280

8. Urpf Lanze – Procession Of Talking Mirrors
Wouter Vanhaelemeesch liet in het begin dit jaar zijn debuutalbum op de wereld los, en nog steeds zijn we niet helemaal bekomen van de schrik. Met zijn ruwe en dissonante spel op de akoestisch gitaar en zijn gegrom jaagt hij menigeen op de kast, doch het luisteren naar Procession Of Talking Mirrors blijft fascineren, een onzichtbare aantrekkingskracht uitoefenen. Echt blues kun je het niet noemen, of je moet dat uit een bepaalde droefheid in de muziek kunnen halen. Pure folk evenmin, of de dikwijls gebruikte term “akoestische black metal”. Nee, zoals ik al in deze recensie typte, heeft Urpf Lanze een plekje ontdekt in de Belgische underground waar niemand weet van had, met een buitengewoon bijzondere techniek en een uitzonderlijk album.

Jaarlijst 2013: #9

sky-needle

9. Sky Needle – Debased Shapes
2013 was absoluut het jaar van Sky Needle. Niet alleen deden ze een succesvolle tournee door Europa (ze belandden in deze jaarlijst van beste optredens), hun tweede album Debased Shapes werd alom gewaardeerd. Ook in huize mrbungle, getuige deze eerdere recensie. Het genietingmoment van deze plaat kent gelukkig geen piek; nog steeds is luisteren naar de DIY improvisaties van dit zevenkoppige Australische collectief een bezwering van psychedelische pop waar je jezelf met moeite van los kan maken. Naast de beheersing van hun zelfgemaakte instrumenten is de koortsachtige voordracht van frontvrouw Sarah Byrne daar debet aan. Sky Needle is daarmee een band als geen ander, en Debased Shapes een plaat om niet te missen!

Jaarlijst 2013: #10

exhaustion

10. Exhaustion – Future Eaters
Dit “power trio” uit Melbourne blaast mij volledig omver met het debuutalbum Future Eaters: destructieve noiserock ‘n roll gespeeld door muzikanten die lijden aan een ernstige vorm van levensmoeheid. Een stoïcijnse baslijn en motorik ritmes lopen als een rode draad door de zeven nummers, terwijl een gitaar – opgejaagd door effecten en distortion – paniekerig doch uitgeput probeert te ontsnappen uit deze dichtgetimmerde kamer. De echoënde vocalen doen er nog een schepje bovenop wat betreft het negeren van structuur. Referenties nodig? Swell Maps, Simply Saucer, Rallizes Denudes, Australië weirdness in het algemeen. Een plaat als een vertraagde adrenaline-injectie.