Zoekresultaten voor: kraak festival

Jaarlijst 2014: Live

1. Pelt, Eastern Daze Festival, Gent, 15 november 2014
Het Amerikaanse Pelt – toch al één van mijn favoriete bands van de laatste paar jaar – nog eens live zien stond hoog op mijn verlanglijstje. Op het Eastern Daze festival in Gent, waarover ik deze preview typte, werden de hoge verwachtingen meer dan waar gemaakt. Met een indrukwekkende spanningsopbouw en bij vlagen krachtige passages hield Pelt de zaal moeiteloos bij de les met hun akoestische drone-folk uit de Appalachen. Pelt werd op het podium bijgestaan door visuals van nog eens een favoriet, Floris Vanhoof. Een magistraal optreden die mij nog lang zal heugen.

2. Datashock, Incubate Festival, Tilburg, 20 september 2014
Het Duitse hippie-collectief Datashock kwam dit jaar niet alleen met een prachtig album op de proppen, ze zorgde ook nog eens voor een hoogtepunt op de Incubate-zaterdag. In de bovenzaal van Café Dudok kwam er een broeierige set langs gevuld met psychedelische drones en sfeervolle folkmuziek. Het geluid staat behoorlijk hard, zodat het publiek niet kan ontsnappen aan de bezwerende jams met gitaar, viool, elektronica en kleinere folkinstrumenten. De groep lijkt er in ieder geval zelf ook van in trance te geraken, voordat de te korte set wordt afgerond.

3. Toad, Eastern Daze Festival, Gent, 15 november 2014
Gewapend met een draailier, doedelzak en gitaar gaat dit trio op jacht naar een perfecte symbiose van moderne drone muziek en de Franse folktraditie. De Occitaanse instrumenten zorgen voor een authentiek gevoel, de herhaling van akkoorden en intensiteit van het spel zijn er de tegenhanger van. Ook zonder percussie mondde deze show uit tot een ritmisch geraas dat alom verbazing oproep gezien de instrumentatie. De trofee voor Toad werd deze avond een welverdiende meedeinende en door de hallucinerende klanken volledig bedwelmde zaal in Gent. De video van dit optreden is terug te kijken op Youtube.

4. Mainliner, UFO Club, Tokio, 6 februari 2014
Alleen al een voet binnen zetten in deze krappe doch psychedelica-ademende kelder was een hoogtepunt, maar de Japanse noiserock legende Mainliner zorgde er wel voor dat men daardoor niet werd afgeleid. Bassist en zanger Kawabe Taigen (Bo Ningen) laat op furieuze wijze toch wel verrassend melodieuze zanglijnen horen, terwijl gitarist Kawabata (Acid Mothers Temple) nog meer dan op plaat aan het jammen slaat, waarbij de snaren van de gitaar regelmatig het plafond mogen kussen. Het resultaat is een zeer krachtige en bovenal heel erg luide set die men met wijd open ogen en mond gadeslaat.

Mainliner

5. Flower-Corsano Duo, Vooruit, Gent, 16 april 2014
Chris Corsano is misschien wel de meest getalenteerde freestyle-drummer die er op dit moment rondloopt. Zijn bewegingen alleen al zijn een genot om naar te kijken, en hoe hij de dreigende drones en Oosterse melodieën afkomstig van Mick Flower’s (Vibracathedral Orchestra) shahi baaja van percussie voorziet, fascinerend. De twee spelen duidelijk vaker met elkaar, maar dat deed niets af aan het improvisatiegehalte.

6. Sir Richard Bishop, Vooruit, Gent, 16 april 2014
7. Mike & Cara Gangloff, KRAAK Festival, Aalst, 1 maart 2014
8. Antti Tolvi, KRAAK Festival, Aalst, 1 maart 2014
9. Merzbow, Super Deluxe, Tokio, 1 februari 2014
10. Razen, Eastern Daze Festival, Gent, 15 november 2014

Heleen van Haegenborgh, Kristof Roseeuw & Jürgen De Blonde – Akerselva

Vorig jaar ging een lang gekoesterde droom in vervulling: ik bracht een paar weken van mijn vakantie door in Noorwegen. Als bijna vanzelfsprekend kom je dan ook in Oslo terecht. De door opvallende architectuur gedomineerde hoofdstad wordt in een oostelijk en westelijk deel opgesplitst door de korte rivier Akerselva, die bijzonder veel hoogteverschil kent. Hoewel de parken en paden erlangs toentertijd vooral bevolkt werden door graafmachines voor een nodige opfrisbeurt, was een wandeling langs onder andere oude fabrieken het meer dan waard. Dat vond ook de Belgische tekenaar dan wel kunstenaar Johan de Wilde, die in zeven jaar tijd een fotografisch verslag maakte van zijn tochten langs diezelfde rivier.

01_frontcover_akerselva-1

De foto’s werden in 2012 in boekvorm uitgegeven door uitgeverij Het Balanseer in Aalst, de stad die geheel toevalligerwijs ook onderwerp is van mijn vorige bericht. Het boek en de beelden leverden blijkbaar zoveel inspiratie op, dat een drietal musici zich niet meer kon bedwingen en een soundtrack maakte: Heleen van Haegenborgh (piano), Kristof Roseeuw (contrabas) en Jürgen de Blonde (elektronica). Bij die laatste naam was er een moment van herkenning, en die mij deed besluiten de lp Akerselva aan te schaffen. Gezien de verzameling muziek in huize mrbungle van De Blonde’s alter ego Köhn was ik dat ook wel min of meer aan mijn stand verplicht.

Deze lp beluisteren en zelfs recenseren zonder het boek te hebben gezien klinkt als heiligschennis, doch is het ook een compliment aan de artiesten dat de muziek zonder, haar uitwerking niet mist. De stijl is het beste te omschrijven als elektro-akoestische improvisatie, invloeden uit de freejazz, minimalisme en avant-garde combinerend. Met die schets in het achterhoofd is het niet moeilijk te bedenken dat Akerselva evenveel bijna-stiltes bevat als spannende interacties. Dat er in de muziek ruimte is voor beeldvorming en reflectie is alleen achteraf bekeken logisch, in de eerste instantie volledig natuurlijk.

De twee zijden van het vinyl dragen vier stukken, waarvan de eerste één hele kant in beslag neemt. Uiterst fragiel wordt er opgebouwd met de klanken van resonerende toetsaanslagen op de piano, totdat de contrabas en elektronische effecten van Haegenborgh een agressief middenstuk in duwen. Als geschrokken van hun eigen korte uitbarsting trekt het trio zich weer terug in een periode van bezinning, om voorzichtig aftastend zich opnieuw naar een improvisatieclimax toe te werken. Kant B is overzichtelijker, met relatief meer structuur en drie kortere nummers. Desalniettemin is er minstens zoveel tensie, variatie en mystiek als op kant A. Het kronkelige samenspel lijkt welhaast ondoorgrondelijk, totdat na een kleine drie kwartier de symbiose een vergenoegd gevoel oplevert.

Akerselva is in conclusie een prachtige lp. De wijze waarop de muzikanten present elkaar tot op zekere hoogte vrijlaten, maakt dat deze composities zich elke luisterbeurt weer in andere bochten lijken te wringen. Veranderlijk, en toch in zekere zin voorspelbaar. Zoals je ook weet welke richting een rivier op stroomt, maar dat de natuurlijke bewegingen blijven boeien.

In een oplage van tweehonderd exemplaren is Akerselva verkrijgbaar via Het Balanseer.

Jaarlijst 2013: Live

1. The Dead C, Les Ateliers Claus, Brussel, 18 april 2013
In het kader van het Sonic Protest Festival kwam het Nieuw-Zeelandse noise rock trio The Dead C – als ik het goed heb zelfs voor het eerst – naar België. Natuurlijk zijn de verwachtingen hooggespannen wanneer één van je favoriete bands eindelijk live mag aanschouwen. De manier waarop ze dit waar maakten, had ik van te voren niet durven dromen. De drie pioniers Bruce Russell, Michael Morley en Robbie Yeats bliezen het publiek van hun sokken met een geïmproviseerde rockshow die zijn weerga niet kent. Wisselend tussen loodzware soundscapes en explosieve chaos lieten ze in Brussel exact horen waarom ze inmiddels een legendarische status met zich meedragen.

2. Sky Needle, Incubate Festival, Tilburg, 18 september 2013
Op de woensdagavond in de Paradox gebeuren er tijdens het Incubate Festival geweldige dingen. Vorig jaar was dat Bill Orcutt, dit jaar zorgde Sky Needle voor een hoogtepunt. De zeven-koppige Australische band bespeelden vol overgave hun zelfgemaakte “unstruments”, nummers van onder andere hun tweede briljante plaat Debased Shapes onherkenbaar achterlatend. De ogen zijn daarbij vooral op Sarah Byrne gericht, die al bezeten schreeuwend de band langs hun improvisatiedrang loodst. Dat later ook stemkunstenaar Ghédalia Tazartès Sky Needle kwam vergezellen op het podium was een grote bonus bovenop een toch al indrukwekkende show.

3. Maan, Incubate Festival, Tilburg, 22 september 2013
Vorig jaar noemde ik Maan ook al in deze rubriek, toen op nummer vijf vanwege de frisheid en onbevangenheid van hun optreden in Brussel. Dat ze nadat hun debuutalbum verscheen alleen maar beter zijn geworden, moge duidelijk zijn. Ik mocht ze dit jaar nog eens twee keer aanschouwen; het optreden in de platenwinkel Sounds is mij nog het best bijgebleven. Stoïcijns werkte het duo zich door een boze Throbbing Gristle-achtige set heen, waarbij naar het einde toe nonchalant met de handen in de lucht herhaaldelijk “hey” wordt geroepen. Zonder het publiek ook maar een seconde een blik te hebben gegund, lopen ze na een kwartier de zaak weer uit. Een geweldig statement.

maan

4. La Ligne Claire, KRAAK Festival, Aalst, 2 maart 2013
La Ligne Claire uit Parijs klinkt op plaat vooral als rommelige, tegendraadse post-punk, maar op het KRAAK festival lieten ze horen te zijn gegroeid sinds Chéri (2011). We horen meeslepende, zelfs dromerige melodieuze klanken die doen denken aan Fabulous Diamonds. De enigszins monotone vocalen en baslijn deden qua minimalisme ook nog een duit in het zakje. Je kunt ze misschien ook wel een gebrek aan techniek toebijten, maar wat als dat gewoon lekker klinkt? Het beloofd in ieder geval veel voor een eventuele nieuwe plaat (waar blijft die?).

5. Dragged Into Sunlight, Incubate Festival, Tilburg, 20 september 2013
Terwijl grote namen als Mayhem en Immortal op de Black Metal Friday van Incubate met groots opgezette shows het genre ontstegen, kreeg het Engelse Dragged Into Sunlight na afloop wel het stempel “true” opgeplakt. De band werd daarin wellicht geholpen door het met mist gevulde bovenkamertje van de 013, waar het geluid dertig keer zo hard aankomt, en het tijdstip, toen iedereen als murw gebeukt was en onder invloed van een biertje meer. Desalniettemin was de verpletterende doch ook minimalistische black metal show – uitgevoerd als een nauwgezet ritueel – indrukwekkend genoeg om als beste van de dag door te gaan, en dus zelfs op vier na de beste van het jaar.

6. Ghédalia Tazartès, Incubate Festival, 18 september 2013
7. Richard Dawson, Kraak Festival, Aalst, 2 maart 2013
8. Urpf Lanze, Incubate Festival, Tilburg, 21 september 2013
9. Mayhem, Incubate Festival, Tilburg, 20 september 2013
10. Ignatz, Wastelands Festival, Gent, 10 augustus 2013