Tag archieven: Jaarlijst 2013

Jaarlijst 2013: #4

mike cooper white shadows

4. Mike Cooper – White Shadows In The South Seas
Van verval is bij de inmiddels zeventigjarige experimenteel gitarist Mike Cooper geen sprake. Sterker nog, zijn White Shadows On The South Seas is een briljant opvolger van zijn tropische Rayon Hula, albums geïnspireerd door de kleine eilanden in de Grote Oceaan. De laatste jaren heeft Cooper zich gespecialiseerd in de Hawaiiaanse blues met slide gitaar en dat laat hij dan ook hier duidelijk terugkomen. Deze geluidsexpeditie is echter zoveel meer dan dat: onder andere field recordings van de plaatselijke fauna, kitscherige lounge, tape loops en uitheemse ritmes komen voorbij. Het resultaat is een dromerige en boeiende reis langs moderne exotica, en weet de luisteraar ook daadwerkelijk te verplaatsen naar Polynesië of Hawaï.

Jaarlijst 2013: #5

Antti_Tolvi-Pianoketo

5. Antti Tolvi – Pianoketo
De uit Finland afkomstige Antti Tolvi schakelt op Pianoketo – zoals de naam al aangeeft – over van blaasinstrumenten naar de piano van zijn oma. De microfoons bevestigde hij aan zijn oren, zodat de bewegingen van het hoofd het geluid mede beïnvloeden. Verder bespeelde hij het instrument als zijn vorige, een saxofoon: met slechts elf noten, die in elkaar blijven overvloeien. Pianoketo is een continue improvisatiespel zonder effecten dat liefst tachtig minuten duurt, maar het resultaat is verbluffend. Als een slaapliedje zonder einde, rustgevend en tijdloos, doch voldoende prikkelend om je wakker te houden. Prachtig!

Jaarlijst 2013: #6

ideafirecompany

6. Idea Fire Company – Postcards
Stiekem een heruitgave op vinyl van een cassette uit 2011, van origine uitgegeven in een editie van 93 exemplaren. Het duo Karla Borecky en Scott Foust – al ruim kwart eeuw actief – heeft het materiaal echter opnieuw bewerkt, ingespeeld en opgenomen, dus een plekje in deze lijst is gerechtvaardigd. Hoewel ik de originele tape niet heb kunnen beluisteren, kan ik hier alleen maar spreken van een verrijking van wat ik eerder heb gehoord in hun minimalistische sound. Postcards bestaat uit negen denkbeeldige, impressionistische portretten van steden waar ze nooit zijn geweest, vertaald in instrumentale melancholieke musique concrète met synthesizer, piano, harp, gitaar en trombone. Spelend met stiltes en repetitie zorgen ze voor een gefocust geluid – een stuk minder ritmisch dan sommige vorige releases – dat niet minder dan fantastisch klinkt.