Tag archieven: psychedelica

Jaarlijst 2011: #5

5. Julian Lynch – Terra
Julian Lynch – een doctor in de ethnomusicologie – heeft met zijn derde album Terra wederom een heerlijk relaxed en kleurrijk album neergezet. Met een mix van folk, pop, jazz, americana, psychedelica, ambient en Oosterse klanken kun je gerust stellen dat hij in het bezit is van een unieke sound. Nergens is het een volgepropt rommeltje echter; de tien songs zijn goed uitgedacht en gebalanceerd. Wat Terra ook sterk maakt is de ultiem ontspannen sfeer die het luisteren ervan oproept. Heerlijke zondagsmuziek dus (ook voor door de week). Terra kwam eind april uit bij Underwater Peoples Records, en toen schreef ik er dit over.

In 2010 schopte Julian Lynch met het Mare album het tot nummer zes, dit jaar met Terra dus een trede hoger. Dat zegt terecht dat Julian Lynch progressie boekt, zijn sound verfijnt, en hopelijk een glorieuze toekomst tegemoet gaat.

Orfanado – Iter

Veel zullen er niet bekend zijn met Orfanado. Van wat het debuut van dit Italiaanse duo genoemd mag worden – de eenzijdige 12” Sete – zijn slechts 112 exemplaren van in omloop. Nu er van het heuse album Iter 188 meer zijn gemaakt (de cd versie meegeteld), kunnen we stellen dat de populariteit van Orfanado met bijna 170% is gestegen. En terecht, want Iter is een prachtplaat vol psychedelische exotica.

Alessandro De Zan en Riccardo Mazza hebben in het verleden gestrooid met obscure en ronduit weirde acts zoals In Zaire, G.I. Joe, Lettera 22, A Flower Kollapsed en Lago Morto. Met Orfanado als samenwerking weten ze al het goede op één plek te concentreren. Iter combineert folk en blues (weer die Fahey) met proggy psychedelica gespeeld met akoestisch gitaar, sitar, mondharp, klokkenspel en primitieve percussie. Het resultaat: een frisse Midden-Oostenwind door de soms wat suffe wereld van de folkmuziek.

Iter telt elf nummers en de nadruk ligt hierbij op esoterische soundscapes, waar duistere rituelen op de loer liggen. Toch zijn er ook een aantal passages die een relatief vrolijke en energieke insteek hebben (Avorio bijvoorbeeld). Hoogtepunt is echter het titelnummer, waarin de mysterieuze, bewerkte vocalen een glorieuze hoofdrol opeisen bovenop de toch al stompende percussie en het wilde gerag op de snaarinstrumenten.

Orfanado – Iter

Voor diegenen die de oren spitsen wanneer namen als de eerder genoemde John Fahey, Jack Rose, Lula Cortès en Sun City Girls voorbij komen, en die niet wars zijn van een beetje experiment en/of niet-Westerse, vooral Indiase klanken. Iter verschijnt bij Holiday Records op vinyl en bij Sound of Cobra op cd.

Psychic Ills – Hazed Dream

Het Sacred Bones label timmert de laatste maanden behoorlijk aan de weg. Zelf vind ik de nieuwe Zola Jesus nogal tegenvallen, maar van een kleine doorbraak naar een groter publiek is hier toch wel sprake. Iets daarvoor bracht het label uit New York Through Donkey Jaw van Amen Dunes uit, een heerlijke plaat vol zweverige, folky psychedelica. In datzelfde genre kan het allemaal nog wat waziger & geestverruimend, zo bewijst Hazed Dream van Psychic Ills. Inderdaad, op Sacred Bones Records.

De titel impliceert in dit geval veel. Hazed Dream klinkt dromerig en mistig, als een langgerekte soundtrack voor Easy Rider. Zeker het element van nonchalant rockende Americana muziek roept beelden op aan stoffige en verlaten Highways. Spacy orgeltjes en droning synths zorgen voor nog meer paddo effecten. Toch is dit album een stuk minder slaperig dan het ambientale debuut Dins en opvolger Early Violence, wellicht een resultaat van de split met bandlid Jimy Sei Tang. De band, vandaag de dag bestaande uit Elizabeth Hart (bas), Brian Tamborello (drum) en Tres Warren (gitaar, zang en synthesizer), kiest duidelijk voor een songgerichte aanpak. Nummers als Mind Daze, Mexican Wedding en Ring Finger zijn dan ook catchy genoeg om niet bij in slaap te vallen.

Psychic Ills – Mind Daze by sacredbones

Het langzaam voorbij kabbelende Hazed Dream is uitstekend geschikt om algehele luiheid te beoefenen: consistent, relaxed, en zonder opsmuk live op plaat gezet. In feite hoef je de volle 41 minuten maar één keer jezelf uit de hangpositie te halen: om het vinyl om te draaien.