Tag archieven: Six Organs Of Admittance

Brabantse kapel

Eén van die dingen die het Tilburgse Incubate festival uniek maakt is het Glocal project. Door diverse artiesten kennis te laten maken met de Brabantse cultuur, omgeving en geschiedenis ontstaat een unieke vermenging van muziek (ofwel andere kunst) en authentiek provincialisme. De kracht hiervan schuilt ook in het feit dat het festival aansprekende namen uit de alternatieve muziek weet te strikken, zodat niet-Brabanders zoals ik graag een uitstapje ervoor maken.

Gisteravond bleek Google Maps een waardeloze hulpbron om de Ursulinenkapel in Tilburg te vinden. Achter een appartementenblok ligt een hofje verborgen, zodat de kleine kerk nagenoeg onzichtbaar blijft achter waar de vijfde stad van Nederland ook om bekend staat: beton. Maar eenmaal binnen waant men zich in een gemoedelijk, nietig dorpje waar iedereen elkaar kent. Het haardvuur brandt en de Vedett laat zich uitstekend smaken.

Dit jaar is Peter Broderick te gast bij Glocal. Hij bivakkeert tien dagen in het boerse landschap van Brabant, en doet hier inspiratie op voor wat ongetwijfeld mooie muziek gaat opleveren. Hij is ook de “special guest” van vanavond en zal het voorprogramma verzorgen, waarbij hij op zang wordt bijgestaan door de lieftallige Laura. De laatste paar releases van Broderick concentreerden zich vooral op de neoklassieke muziek, met de piano in de hoofdrol. Hij heeft echter ook weleens een echte singer-songwriter plaat gemaakt, Home. De aanwezige instrumenten (gitaar, viool, looppedaal) halen de sfeer van laatstgenoemde weer een beetje naar boven, en doen smachten naar een opvolger. De Amerikaan speelt maar vijf liedjes (waaronder één nieuwe), wat het stil te krijgen van de kapel tot een schijnbaar eenvoudige missie maakt.

Vorig jaar was Ben Chasny (Six Organs Of Admittance) eenzelfde rol als Broderick toebedeeld. Geïnspireerd door de kleine kapellen in Brabant nam hij een concept album op, die hij vooralsnog alleen live in de Pauluskerk liet horen. Six Organs Of Admittance-label van het eerste uur – Pavilion Records – brengt de registratie daarvan nu uit op vinyl, plus twee nummers die in zijn thuisland zijn opgenomen. Daar hoort uiteraard een volwaardige presentatie bij, op een passende locatie. De Ursulinenkapel is daarom niet alleen uniek; het haalt ook de ambiance naar voren die Ben Chasny in gedachten moet hebben gehad bij het maken van dit album, Maria Kapel.

De productieve Amerikaan begint met drie nummers van deze nieuwe plaat, die na het optreden voor het eerst verkrijgbaar is. Hij moet zich even later verontschuldigen dat hij er niet meer speelt. Maria Kapel blijkt live een technisch hoogstandje en een veelvergende uitdaging. Een gevarieerde set is het gevolg. Terwijl het daglicht steeds minder door de glas-in-loodramen dringt, zijn we getuige van een prachtig intiem concert, met de free folk die we zo graag horen. Chasny mag dan alleen zijn met zijn gitaar vanavond, hij zal zich gesteund voelen door het publiek. Dat laat zijn waardering blijken door ademloos te genieten van zijn spel, en te belonen met luid applaus. Hij haalt daarom nog een “oldie” van stal als toegift. Prachtige avond, en één van de beste optredens die ik dit jaar zag.

Filmpjes door Koen Gijsbers.

Februari 2011

Een korte maand met veel goede nieuwe muziek. Ik noemde al Deaf Center, Tim Hecker, Middle Brother, Julianna Barwick, The Skull Defekts en Sanso-Xtro. Er was meer. Zo was een nieuwe plaat van Six Organs Of Admittance ondanks de al zeer uitgebreide discografie erg welkom. Bandbrein Ben Chasny gebruikt op Asleep On The Floodplain voornamelijk akoestische instrumenten, met hier en daar uitspattingen van drones en psychedelica. Gefreak met folkmuziek; het levert een prachtig album op. In het folkgenre wil ik ook nog even The Cave Singers noemen met No Witch. In combinatie met country, blues en seventiesrock zetten ze een redelijk traditioneel geluid neer dat weg luistert als menig klassieker. Een prima derde van de jongens uit Seattle.

De lente is in zicht, dus kunnen we ons ook opmaken voor wat zomerse muziek. Rainbow Arabia deed het wat dat betreft uitstekend met Boys And Diamonds. Een heerlijk frisse combinatie van Arabische invoeden, Afrikaans tromgeroffel en electro / synthipop. Alsof Fever Ray op wereldreis is geweest en goed bruin is geworden. Luister hieronder naar de eerste single, het romantische Without You.

Iets relaxter gaat het er aan toe op 936, het tweede album van het met elkaar getrouwde duo Peaking Lights. Hier is het dub wat de klok slaat, met de bijbehorende baslijnen die zich genadeloos een weg banen door muren en plafonds. Met orgeltjes, zweverige zang en wat simpele, tropisch aandoende gitaarakkoorden ben je zo weg in je hangmat. Album van de maand.

Wel nieuw, niet in de smaak gevallen is onder meer The People’s Key van Bright Eyes. Op het misschien wel laatste album onder deze naam klinkt Conor Oberst tekstueel volwassen, maar muzikaal ongeïnspireerd. Het is teveel een doorsnee van Bright Eyes door de jaren heen, zonder uitschieters. Terwijl je weet dat hij beter kan met zijn singer songwriter muziek. Toro Y Moi, grondlegger van het chillwave genre, heeft er juist voor gekozen om het over een andere boeg te gooien. Het psychedelische, rommelige lo-fi gebeuren van de debuutplaat maakt plaats voor enigszins gelikte funk- en discotracks op Underneath The Pine. De eigen stijl die hij had ligt daarmee in de prullenbak. De muziekscene werd inderdaad ook nog verrast met een nieuwe Radiohead. Meer beats, en daarom alleen al interessanter dan In Rainbows. Verder maakte The King Of Limbs tot nu toe weinig indruk.

En dan hadden we natuurlijk nog het “Festival of Instrusive Quality”, kortweg FabrIQ. Na het succes van vorig jaar reden genoeg om het in 2011 weer te proberen. Dit ondanks dat “mijn ding” in het aangekondigde programma – The War On Drugs – reeds ruim van te voren had afgezegd. Maar FabrIQ is geen festival van grote namen. FabriQ draait vooral om intimiteit, gezelligheid en verbondenheid. In die zin blonk Den Bosch ook dit jaar weer uit. Het was leuk om te zien hoe er in de kleine zaal van de Verkadefabriek een soort Brabantse Avonduren ontstond, inclusief kunst en muisstille optredens van artiesten als Jay Minor met Saint Helena Dove en Sea Of Bees. In diezelfde ruimte miste ik helaas Benoît Pioulard omdat ik mij stond te vergapen aan het hoogtepunt in de grote zaal, en het algehele festival: Nils Frahm.