Tag archieven: Times New Viking

Wavves – Wavvves

Je bent tweeëntwintig jaar oud, woont in San Diego, houdt je voornamelijk bezig met surfen en blowen en de golven zijn het enige waar je je druk om maakt. Wat bezielde Nathan Williams – want die naam draagt het personage dat ik bedoel – dan in godsnaam toen hij besloot een bandje te beginnen? Natuurlijk, bij iedere zichzelf niet respecterende, niksdoende en verouderde tiener hoort natuurlijk een beetje herrie maken met vrienden. Maar dat er vervolgens met een lijpe lo-fi cassetteopname op het label Fuck It Tapes alle noiseindiepop hypebands van vorig jaar worden overtroffen lag vast niet in de lijn van de verwachtingen. Nouns van No Age eindigde op nummer drie in de jaarlijst van het alom gewaardeerde Pitchforkmedia, Times New Viking werd de hemel in geprezen en Nathan Williams lacht zo hard dat de pis van zijn lul drupt…

Je bent tweeëntwintig jaar oud, woont in San Diego, leeft in een chaos en maakt je vooral niet druk om de rommel om je heen. Nathan Williams voelt zich er zelfs prettig in. Niet verwonderlijk is de muziek van de bijbehorende band Wavves ook ordeloos. Het rammelt, schuurt, stoort, kraakt en lijkt zonder ook maar enige interesse voor geluid te zijn opgenomen op een jaren ’80 bandrecorder. Wat nou lo-fi, gewoon no-fi. Niet alleen de band draagt de naam Wavves, maar ook de cassette, CD / LP (met extra nummers op Woodsist) en een song. Om de verwarring compleet te maken wordt het aanstaande album Wavvves (ja, met drie v’s) niet op het eerder aangekondigde De Stijl Records uitgebracht maar op Fat Possum, bevat het doodleuk dezelfde songtitels voor compleet andere nummers en is ook nog eens de hoes in dezelfde stijl als de voorloper van vier maanden terug.

Je bent tweeëntwintig jaar oud, woont in San Diego en je bent een liefhebber van popmuziek, maar ook van punk. Het zette Nathan Williams aan om een combinatie tussen typische Californische surfpop à la Beach Boys, destructieve slaapkamerpunk en tweedimensionale analoge noise te gaan produceren. Ik omschreef de muziek van Wavves al eerder als een “oude Beach Boys LP waar een schuurmachine overheen raast”, en dat is nog steeds een waarheid als een koe. De melodieuze zang wordt gedurende veertien nummers weinig subtiel ondergesneeuwd door gitaar en bas met een exces aan distortion. De percussie is simpel maar effectief (veel bekkens) en de gitaarakkoorden dragen diezelfde punkattitude uit. Daarnaast lijkt Nathan ook geïnspireerd door gothics, doen de songtitels Goth Girls, California Goths, Summer Goth, Beach Goth en Surf Goth vermoeden. De rauwe, vuile puurheid op Wavvves is een grote troef, zo ook de zang. Hoe Nathan op No Hope Kids (“Got no car, got no money, got nothing…”) heerlijk nonchalant whahwhawhawha zingt is typerend voor zijn manier van muziek maken evenals zalig aanstekelijk. De uitschieter So Bored is de perfecte soundtrack voor weer een dag op kantoor.

Je bent achtentwintig jaar oud, woont in Middelburg en wou dat je tweeëntwintig jaar oud was, in San Diego woonde en je vooral bezig hield met surfen, blowen, de golven en het nieuwste hypealbum van het jaar 2009 op de wereld zetten. Het is makkelijk scoren om te gaan gillen dat Wavves dé noiseindiepopband van dit jaar is. Want zo wordt er in de pers en op internet al met deze act omgegaan. Maar ontkennen kan ik het gewoon niet. Daarvoor is Wavvves te briljant, energiek en verfrissend. Zullen we deze plaat na de zomer ook nog zo omhelzen? De tijd zal het leren. Check in de tussentijd dit optreden bij Dwars (solo & verkouden, zonder drummer) of hier een recente show in Brooklyn.