Tag archieven: top 10

Door midden

Wanneer het jaar 2010 de helft is gepasseerd, hebben er diverse wijzigingen plaatsgevonden in mijn leven. Een nieuw adres, andere baas en er staat opeens een drie in het eerste cijfer van mijn leeftijd. De onaangekondigde break in het bloggen was dan ook broodnodig, en krijgt misschien zelfs een evenzo noodgedwongen vervolg. Gelukkig gaat de stroom van releases onverschrokken door. Tijd voor een overzicht van mijn tien meest gedraaide, en hoogst gewaardeerde platen van 2010. Tot nu toe dan, hè.

Ariel Pink’s Haunted Graffiti – Before Today
Laatst vroeg iemand mij wat ik het beste album van dit moment vond. Before Today van Ariel Pink’s Haunted Graffiti luidde mijn antwoord zonder twijfel. Toen ik vervolgens de vraag kreeg wat voor soort muziek dit was, reageerde ik met “bewust slechte eightiespop”. Ja, het floepte er zomaar uit. Maar als je er over nadenkt, is die omschrijving zo ongelukkig nog niet. Welke band kan schaamteloos kneuterige keyboarddeuntjes, lauwe refreinen, oerwoudgeluiden en afgekloven hardrock afwisselen en samensmelten tot een geniaal album? U weet het antwoord vast al.

Beach House – Teen Dream
Teen Dream was vorig jaar al een favoriet voor de jaarlijst 2010 (lees hier). Dat is nog niet veranderd. De toegankelijkheid van dit Beach House album zorgt ervoor dat er plezier aan beleefd wordt in wat voor omstandigheden dan ook. Maar natuurlijk bij voorkeur op de veranda van een strandhuisje.

Joanna Newsom – Have One On Me
Mijn hoge verwachtingen kwamen in de eerste instantie uit. De pracht van de harp en piano in combinatie met de eigenzinnige kinderstem van de Nevada folkie Newsom is op perfecte wijze vereeuwigd op drie schijfjes. Toch grijp ik niet zo vaak naar de box in de kast. Zou dat misschien komen omdat de meer dan twee uur durende opera een overdosis luistergenot oplevert? Feit blijft, dat wanneer Have One On Me voorbij komt, er voortdurend kippenvel aan te pas komt.

Flying Lotus – Cosmogramma
Produceren als een vorm van kunst. Amerikaan Steve Ellison gaat verder dan hiphop, dubstep en elektronica. Cosmogramma is een meesterwerk waarin diverse stijlen op ingenieuze wijze in elkaar zijn verweven, begeleid door aanstekelijke beats en goed gevonden samples. Een inspiratiebron voor de elektronische muziek van de toekomst.

Julian Lynch – Mare
De “New Wave of American Psychedelica” heeft zich definitief in mijn muziekcollectie gevestigd. Onderdeel daarvan, en misschien ook wel uitschieter, is Julian Lynch met zijn album Mare. Niet altijd akoestische folk wordt hier weinig zachtzinnig uitgesponnen tot spacy collages van bevreemdende pop die je gedachten ongetwijfeld in een andere, kleurrijke wereld doen belanden.

Four Tet – There Is Love In You
Groenland. Min vijftig graden. Wat geef je een Eskimo voor z’n verjaardag? Geen warme deken, maar There Is Love In You van Four Tet. Want wat Kieran Hebden op dit album heeft gepresteerd (behalve zijn eigen creativiteit teruggevonden te hebben) is een dancealbum neerzetten dat warmer is dan een  vierseizoenendekbed. Heerlijke zwoele klanken en subtiel clubvriendelijke beats zonder dat er ook maar een moment een vleugje mainstream valt te bespeuren. Het is te hopen dat dit album net als bij Flying Lotus een inspiratiebron gaat vormen voor velen.

Washed Out – Life of Leisure EP
De soundtrack voor de zomer sleepte mij ook door de koude winter en barre lente. De ultiem relaxende chillwave doet mijn gedachten automatisch afdwalen naar een hangmat op de Malediven. Nu de zes tracks op de steevast uitverkochte vinyl uitgave ook op cd en in Europa worden uitgebracht, is de kans groot dat Washed Out een blijvertje wordt in mijn geluidsdragers. Over dit eenmansproject van Ernest Greene typte ik al eerder een stukje, en wel hier.

Zola Jesus – Stridulum EP
Schitteren EP’s vanwege het compacte aantal nummers of bevatten ze er te weinig? Op deze vraag kunnen we eind augustus eindelijk antwoord geven, want de magistrale Stridulum EP van Zola Jesus (recensie alhier) krijgt dan een heruitgave met meer nummers, zodat er van een volwaardig album gesproken mag worden. De mislukte operazangeres Nika Roza Danilova weet met haar elektronische gothicmuziek een origineel geluid neer te zetten, met raakvlakken van neo-klassiek en industrial. Stridulum II is daarom ook al geslaagd te noemen.

Kurt Vile – Square Shells EP
Moet ik het nog een keer uitleggen? Ik grijp gewoon iedere kans om Kurt Vile de hemel in te prijzen, ook al paradeert hij als de nieuwe blueskoning met gerecyclede riffs en een ongezond lo-fi sound. Square Shells is wederom een voorbeeld van zijn nonchalante houding, die andermaal een grote achteroverleunende trip bewerkstelligt. Er is geen man die psychedelisch getokkel zo voortreffelijk weet uit te dragen. “Too cool to die”, inderdaad.

Trentemøller – Into The Great White Yonder
Een danceproducer die iets als wat voor shoegaze moet doorgaan gaat integreren in zijn muziek. Wat moet ik daarvan denken? Het is misschien ook nog te vroeg voor conclusies, omdat Into The Great White Yonder nog maar net uit is. De luisterbeurten die ik deze plaat tot nu gegund heb, vertellen mij echter dat dit een meeslepend, duister en intrigerend album is geworden. Wars van conventies en doodleuk van gebaande paden afwijkend. Een goed cijfer vooralsnog voor de Deen.

2009 gedeeld door 2

Soms is het nodig om dingen op een rijtje te zetten. Een opgeruimd bureau werkt ook prettiger. Zo werkt dat ook bij muziek. Een jaar kan soms verdomd lang duren en zodra het eindejaarslijstjes-tijd is, ben je de albums die in de winter uitkwamen alweer bijna vergeten. Dit jaar doen we het anders: we delen het jaar door tweeën. Een korte samenvatting van de beste albums van 2009 tot nu toe:

1. Köhn – We Need More Space In The Cosmos
Allemachtig wat een trip. Ik heb sinds de jaren zeventig – toen ik nog geboren moest worden – niet meer zo gezweefd. Een eerbetoon aan Jean Michel Jarre, Klaus Schulze en Steve Hillage. Gewichtloos drijf ik door kleurrijke intergalactische nevels. Fuck, wat is dat? Verdomme, de Endeavor. We Need More Space In The Cosmos. [link]

2. Animal Collective – Merriweather Post Pavilion
Een kaartje voor de afgetrapte dierentuin in Antwerpen kost meer dan een exemplaar van dit album. En daar haalt een mens een meer gevarieerde beestenboel in huis en bovendien een veelvoud van twintig minuten plezier. Hoe psychedelische indiepop toch dansbare nummers kan opleveren. [recensie]

3. Grizzly Bear – Veckatimest
Het is psychedelica wat de klok slaat in de top drie. Briljante indiepop met een glaasje experimentele medicijnen. Waanzinnige vocalen, zwijmelende melodieën, songstructuren balancerend op de balk over het ravijn tussen de Top 40- en The Wire Magazineberg. Hoe bevreemdende indiepop toch iedereen kan plezieren. [link]

4. Sunset Rubdown – Dragonslayer
Intense indierock die je op het puntje van de stoel houdt, al was het de laatste concluderende alinea van een fantasy reeks – die zestien boeken beslaat – over de heldhaftige Dragonslayer. Zinderingwekkend, mythologisch, origineel en constant spannend. Conan The Barbarian kan wel inpakken. [recensie]

5. Au Revoir Simone – Still Night, Still Light
Met de nacht heeft dit album weinig te maken. Huppelend tussen de vlinders op een zonnige heide, ergens in bosrijk Nederland, de natuur kruipend over het blote lichaam. Blijdschap, melancholie, blijdschap dat de melancholie weer plaats heeft gemaakt voor blijdschap. Je blijft je vermaken met Still Night, Still Light. Alsof er vierentwintig uur lang een bouwlamp je geest verlicht. [recensie]

6. Antony & The Johnsons – The Crying Light
Alweer iets met licht. Nu wél donker. Het huilt zelfs. Het is Antony. Natuurlijk ben je droevig als je er zo uitziet. Maar die stem… Compleet uniek. Het raakt je diep, heel diep in het belangrijkste orgaan. Het orgaan dat alle liefde en verdriet verwerkt. Soms breekt het, soms smelt het van warmte weer aan elkaar. Soms weet het even niet meer wat het moet zeggen. [recensie]

7. Wilco – Wilco (The Album)
Wilco. Klinkt als een ouwelullenband. Is het ook. Maar wel de beste. Wilco tilt countryrock naar niveau waarmee het genre weer hip wordt. Ik ben nog aan het denken welke band dit eerder presteerde. Experimenten zijn niet meer nodig, de professor kan zijn uitvinden verder verfijnen. [recensie]

8. Great Lake Swimmers – Lost Channels
Hoe belegen de plaat soms mag klinken, Lost Channels is wat mij betreft de komende vijftig jaar soundtrack van promotiefilmpjes voor Canada. En bovendien het op één na beste exportproduct. Nummer één staat op nummer vier. Had ik in Canada niet nog een tante? [recensie hier en hier]

9. Alela Diane – To Be Still
In afwachting van een nieuwe plaat van Joanna Newsom zet ik haar voormalige dorpsgenoot maar op nummertje acht. Vals spelen? Nee hoor, Alela kan zich prima meten met de top van de vrouwelijke folkscene. Amerikaans tijdloos en bovendien betoverend mooi. [recensie]

10. Deerhunter – Rainwater Cassette Exchange
Vijftien minuten muziek, kan iemand daarvan leven? Ja hoor, dit is er eentje voor de repeat knop. We starten de top tien met iets psychedelisch (favoriete woord van 2009 tot nu toe) en we eindigen ermee. Toch ook rockt deze band behoorlijk. Soms moet je niet alleen naar dierengeluiden luisteren, maar ze juist neerschieten. [link]

11. Veel bands
Qua “honourable mentions” ken ik er nog wel een paar. Ook die nog moeten uitkomen. In willekeurige volgorde: Kurt Vile, Boxcutter, Deer Tick, Bowerbirds, Magnolia Electric Co., Dan Deacon, The Decemberists, Andrew Bird, Wavves, Ganglians, The Whitest Boy Alive, Camera Obscura, Fever Ray, Elfin Saddle, Sharon van Etten

In december zou het er allemaal heel anders kunnen uitzien.

Jaarlijst 2008: #1

Ondanks alle waanzinnige folk en country uitgebracht dit jaar, overwint er – voor het eerst sinds 2004 – weer een elektronisch album. Mijn muzieksmaak heeft zich sinds dat jaar nog steeds weten te ontwikkelen. Gelukkig maar, want stilstand is achteruitgang, wat mij betreft. Dat betekent niet dat je geen oude muziek mag goedvinden, of je jeugd moet verloochenen. Mijn klassiekers uit de black metal begin jaren 90 koester ik nog steeds, hoewel ze de Cd-speler weinig meer weten te vinden. Maar het is gek genoeg ook de metal geweest die mij in contact bracht met elektronische muziek. Experimentele noise, ambient, dark wave en power electronics was tenslotte ook iets voor outcasts, een logische stap voorwaarts uit de soms puberale metalscene.

Ik hoorde Endless Summer denk ik voor het eerst in 2002. Toen vond ik het net als het overgrote deel van de wereldbevolking niet meer dan een beetje ruis. Niet veel later werd mijn muziekvoorstelling flink uitgebreid en wist ik de zorgvuldig in elkaar stekende lagen van op de laptop gemanipuleerde geluiden te waarderen. Het navolgende, monumentale Venice eindigde op 1 in mijn jaarlijst in 2004, en beschouw ik nog steeds – ook al is de eeuw nog kort – als de beste plaat van het millennium tot nu toe. Hoe schijnbaar willekeurige computergeluidjes zoveel gevoel en emotie kunnen voortbrengen, is verbazingwekkend te noemen.

Christian Fennesz heeft zijn Touch nog niet verloren. Ook Black Sea is een perfect voorbeeld van hoe moderne elektronica ook (relatief) toegankelijk kan zijn. Dat relatief had ik makkelijk buiten de haakjes kunnen laten. Want écht toegankelijk is het niet. Het rommelt met zware artificiële tonen, noisy en ruisende achtergronden en minimale composities die soms alleen met koptelefoon te horen zijn. Ik merk echter in de popmuziek dat er steeds meer van dit soort elektronica wordt gebruikt. Samples en zogenaamde “field recordings” waren eerst alleen voorbehouden aan hiphop producers en artiesten opererend in de obscuriteit. Neem eens een kritische kijk op de hedendaagse hitlijsten (haal de Nederlandse volkszangers eruit) en je zult zien dan dit steeds meer algemeen wordt geaccepteerd.

Fennesz zal nooit in de commerciële top 40’s belanden, maar voor mijn gevoel is hij de wereld ver vooruit. Ondanks dat ik allesbehalve een ziener ben, durf ik te voorspellen dat Fennesz nog veel artiesten in de toekomst gaat beïnvloeden. Buitenom dat maakt hij prachtige muziek. Ik heb ‘m al vaker op deze site in de spotlight gezet, en toen wist ik eigenlijk al dat Black Sea een #1 positie verdiende. Luisteren of achter de feiten aanlopen.

#01. Fennesz – Black Sea (Touch)
#02. Deer Tick – War Elephant (Partisan)
#03. Fleet Foxes – Fleet Foxes (Sub Pop / Bella Union)
#04. Jacob Golden – Revenge Songs (Echo)
#05. The Tallest Man On Earth – Shallow Grave (Gravitation)
#06. Kiss The Anus Of A Black Cat – The Nebulous Dreams (Conspiracy)
#07. Bowerbirds – Hymns For A Dark Horse (Dead Oceans)
#08. Bon Iver – For Emma, Forever Ago (Jagjaguar)
#09. Mrs Jynx – The Standoffish Cat (Planet Mu)
#10. Frightened Rabbit – The Midnight Organ Fight (FatCat Records)