Zoekresultaten voor:

De erfenis van Oom Jo

De Middelburgse winkel Van Leerzem aan het Molenwater kan ik niet genoeg prijzen. Natuurlijk ook omdat ze wijn verkopen, maar er werken aardige mensen met veel verstand van hun product en ze zijn niet te beroerd om tijd voor je vrij te maken. Helaas voor de trouwe klanten heeft eigenaar en “slijter van het jaar 2000” Jo van Leerzem zijn zaak verkocht aan het begin van dit jaar. Het is even wennen aan de nieuwe eigenaar, maar gelukkig houdt hij enkele tradities in stand.

Elke maand wordt er door middel van een proeverij de nieuwe aanwinsten in hun collectie gepresenteerd, maar afgelopen zaterdag was het wel speciaal te noemen. Ongeveer 50 verschillende wijnen werden uitgestald voor de voorjaarsproeverij 2008. Dit aantal en het vermoedelijke aantal enthousiastelingen deed Van Leerzem dit maal uitwijken naar het Zeeuws Archief.

Het Zeeuws Archief is het historisch kenniscentrum voor de provincie Zeeland en voor de gemeentes Middelburg en Veere. Het bezit volgens intimi een grote collectie archieven, verzamelingen, foto’s, kaarten, etc. die verband houden met Zeeland. In 2000 werd dit ook toegankelijk voor het publiek in een op het eerste oog hypermodern pand dat toch op kunstige wijze aan het Van de Perrehuis is gekoppeld. Dit laatste achttiende-eeuws stadspaleis in het centrum van Middelburg, gebouwd op de kelders van een commanderij van de Duitse Orde, fungeert als kantoor. Het gebouw bezit ook een café en buitenterras, en dit werd deze maal gebruikt voor een wijnproeverij van allure.

Uiteraard werd er zorgvuldig genoteerd welke wijnen er de moeite waard waren en welke niet. Het verslag hiervan is hier in pdf te downloaden.

Ode aan diarree

Zeven keer per dag naar het watercloset om je kringspier te laten baden in een golf van semi-verteerd voedsel. Sommige mensen voelen enige schaamte wanneer ze over het eindproduct van een lekkere maaltijd moeten praten. Toch zou dit de gewoonste zaak van de wereld moeten zijn. De meest gehouden dieren in Nederland, kippen en varkens, vreten zelfs hun eigen uitwerpselen op. En aangezien een overgroot gedeelte van de mensheid op zwijnen lijkt, moet het toch geen probleem zijn om een vorm van waardering uit te dragen voor zoiets als een beetje faeces.

Hoezeer sommige personages ook kunnen genieten van een goede partij op de wc, een buikloop oftewel diarree is vermoedelijk voor niemand een pretje. Behalve het feit dat het gepaard gaat met misselijkheid en een opgezette en pijnlijke pens, beginnen ze op het werk na drie keer toiletbezoek in één uur mij steeds verbaasder aan te kijken. Door de inspanning is m’n overhemd inmiddels doorweekt. Wikipedia vertelt dat men vaak slapjes en verzwakt voelt door een te groot voedsel- en vochtverlies. “Ook voelt men zich vaak emotioneel minder goed”. Nu zijn de half-dove stemmen in m’n hoofd nooit echt vrolijk, maar tijdens een periode van diarree hoor je ze helemaal klagen. Zeker wanneer er een flinke slijmklodder in je reethaar blijft hangen en een harde klont vormt zodat je alleen nog lekker op een zacht kussen zit. Over de diverse functies van reethaar zal overigens later nog een opstel volgen.

Het personeel bij Edet draait een grotere productie. Vooral de vochtige doekjes zijn populair. Als m’n anus een gezicht zou hebben, dan zou hij een grote glimlach opzetten als hij die zachte met geurige bloemen geïmpregneerde waterige lap op zich ziet afkomen. Ook al ben ik hetero, vind ik dat zelfs dat soort lichaamsdelen soms eens verwend moeten worden. Maar het lachen zal hem snel vergaan. Ondanks het feit dat de erwtensoep er gemakkelijk lijkt uit te glijden, is het hard werken voor het achterste van de romp . Het rectum, reeds regelmatig bezongen in grindcore orkestjes, maakt meer overuren dan de gemiddelde manager en lijkt er alles aan te doen om te voorkomen dat de broek plotseling volloopt. Op zich een prettig idee. Op het moment dat het er wel uit moet, laat de endeldarm het evenwel afweten. In ben er van overtuigd dat persen iets is wat is uitgevonden voor zwangere vrouwen. Defecatie is een erg mooi woord, mits het werkt. Op het moment dat het dan eindelijk naar buiten komt, is het alsof de anus een gedaanteverwisseling ondergaat en opeens het uiteinde van Mount Saint Helens tijdens een uitbarsting probeert voor te stellen. Proctalgia Fugax In Extremus…

Het drijfvermogen van de uitwerpselen schijnt veel te zeggen over je gezondheid en ingenomen voedsel. Zinken betekent veel vezels, drijven betekent dat een veeltal mineralen zijn opgenomen. Over zweven kan ik desalniettemin niets vinden. Datgene wat zich heeft gescheiden van mijn lichaam, lijkt wel het hoofd van Jort Kelder te vormen, maar die vond ik toch altijd al een kakker. De geluiden die erbij zijn vrijgekomen, kunnen met gemak gesampled worden voor een tekenfilm waarin een huis instort. Bij Philips hebben ze tegenwoordig Ambilight, maar bewaar de aanschaf nog even tot de televisie ook geuren gaat afgeven. Het ruikt niet meer eens naar stront, maar naar een beschimmelde citroen. De kleur is niet meer wat het geweest is. De afgedankte rode bloedlichaampjes die de karakteristieke kleur maken, lijken op dit moment carnaval te vieren, getuige het groen-paarse palet dat in de pot is neergedaald. Echter, constipatie is ook niet alles. Daarom een ode aan diarree.