Mei 2011

Album van de maand
Het is lastig kiezen in een maand met veel goede nieuwe releases, maar zonder echte uitschieters. En dat terwijl ik een aantal belangrijke nog eens goed in de oren moet proppen. Toch bombardeer ik met veel plezier Baroque Primitiva van Alvarius B. tot plaat van de maand mei. En dat is best vreemd voor een album dat in maart uitkwam. Alvarius B. (Alan Bishop) is zelf ook wel een beetje vreemd, zoals hier al was te lezen. De cd versie van deze psychedelische singer-songwriter muziek met exotische invloeden volgde in mei, vandaar.

Alvarius B. – You Only Live Twice

Podiumplaatsen
Jonas Reinhardt, in ieder geval, met het album Music For The Tactile Dome. Een fantastisch staaltje krautrock-for-headphones, die je geheid naar hogere sferen leidt. Mocht je daar meer over willen lezen dan kan dat hier. Wie misschien ook wel een plek op het podium verdient deze maand, is Six Organs Of Admittance met Maria Kapel. Dat is dan vooral in combinatie met het prachtige optreden in de Ursulinenkapel in Tilburg, waar Ben Chasny datzelfde album presenteerde. Dat zou wel inhouden dat Zombi’s Escape Velocity (recensie hier) buiten de beste drie platen van mei valt. Zo ook de eertijds bejubelde Psychedelic Horseshit, Wet Hair, Idiot Glee en de split 10” van Annelies Monseré en Richard Youngs.

Kosmisch & psychedelisch
Ik blijf het leuk vinden, muziek die je het idee geeft op een ruimtereis te zijn, of dan in ieder geval gewichtloos zwevend, ergens tussen hemel en aarde. Of in een iets minder vage omschrijving: psychedelische, aangenaam hallucinerende “hippiemuziek”, dat veelal zijn inspiratie zoekt in vintage instrumenten, wazige producties en/of de krautrock.

• Hobo CubesTimeless/Mindless (Abstracte synthesizermuziek, dat zich het beste classificeert als ambient zonder het rustgevende element).
• Sand CirclesMidnight Crimes (Lekker semidansbare keyboarddeuntjes, waarbij gepoogd wordt een brug te slaan tussen jaren 80 electro en Zweedse popmuziek).
• Weyes BloodThe Outside Room (Langgerekte folk drones, een verfrommelde productie en onbestemde zang; kortom, weer een pareltje van het Not Not Fun label).
• MV & EECountry Stash (Typisch Amerikaanse folk, aangekleed met vage klanken uit elektronische en Oosterse instrumenten).
• The Cosmic DeadThe Cosmic Dead (Doom from outer space; loodzware en moddervette metaldrones zorgen voor een ongemakkelijke trip van anderhalf uur).
• Beter Traag Dan Nooit compilatie (Het allerbeste en ook aller-vaagste uit de Belgische underground; twee uur lang de gekste muziek en de gekste bandnamen).

Sand Circles – Infinity Pool

Best of the rest
De metal storm van twee weken terug is weer een beetje gaan liggen in huize mrbungle. Dat maakt overigens niet dat ik die kwaadaardige albums van Shining en Liturgy niet meer kan waarderen, integendeel zelfs. Er wordt in hetzelfde huis gewoon veel geschakeld tussen verschillende muziekstijlen. Zo was er binnen de elektronische muziek ook genoeg te beleven:

• Africa Hitech93 Million Miles (Samenwerking tussen Mark Pritchard en Steve Spacek, die hiermee een zeer dansbaar album neerzetten waar pikzwarte roots centraal staan).
• Ezekiel HonigFolding In On Itself (Héél lichte ambient techno, waarbij je de beats slechts zachtjes hoort knisperen boven het vuurtje van warme klanken en field recordings).
• Jasper TXThe Black Sun Transmissions (Donkere Scandinavische drones en ambient met veelal echte instrumenten zoals cello en trombone).
• Wil BoltonMelt (Eén zacht ambient nummer van 21 minuten, gemaakt met een speelgoed keyboard en wat elektronische hulpmiddelen, en gratis te downloaden).
• Field RotationAnd Tomorrow I Will Sleep (Heerlijke slaapmuziek door middel van langzame en diepe drones, op het altijd fijne Hibernate label).
• Venetian SnaresCubist Reggae (Geen breakcore dit keer, maar verknipte reggae tracks die overspoeld worden met duistere en bevreemdende effecten).
• AustraFeel It Break (Combinatie van new wave, hippe electropop en een snufje indie, vergelijkingen oproepend van The Knife of een opgefokte Fever Ray).

Laten liggen
In elk geval drie (!) nieuwe albums van Boris. De Japanse welteverstaan, de Nederlandse Boris mag je niet eens aan denken. Ik typte trouwens ook nog het negatieve deel over Tao Of The Dead van …And You Will Know Us By The Trail Of Death bij de Subjectivisten. Mocht je die onverhoopt toch gekocht hebben, dan biedt Markplaats misschien uitkomst.

Op naar het einde van de eerste helft.

Andere invalshoek

Idiot Glee, in het dagelijks leven James Friley, is één van die artiesten die in de hedendaagse muziek voor een andere invalshoek kiest. Eigenlijk valt hij gewoon onder het “indiepop” genre, maar door te spelen met invloeden uit de Amerikaanse doo wop uit de jaren vijftig is hij qua originaliteit de meesten een stap voor. Het debuutalbum Paddywhack, dat eerder deze maand uitkwam, krijgt dan ook terecht goede recensies. En dat met alleen maar een oud keyboard en een loopstation.

Afgelopen zondag zag ik übernerd Idiot Glee voor de derde keer, nadat ik hem eerder al in op het Avonduren festival en in het voorprogramma van Kurt Vile mocht aanschouwen. Een verslag van dit optreden, met ook Denis Jones op het podium, is terug te lezen op de site van 3voor12/Zeeland.

En ja, zijn beste nummer is een cover, dat waarschijnlijk om copyright-redenen niet op het album terecht is gekomen.

Brabantse kapel

Eén van die dingen die het Tilburgse Incubate festival uniek maakt is het Glocal project. Door diverse artiesten kennis te laten maken met de Brabantse cultuur, omgeving en geschiedenis ontstaat een unieke vermenging van muziek (ofwel andere kunst) en authentiek provincialisme. De kracht hiervan schuilt ook in het feit dat het festival aansprekende namen uit de alternatieve muziek weet te strikken, zodat niet-Brabanders zoals ik graag een uitstapje ervoor maken.

Gisteravond bleek Google Maps een waardeloze hulpbron om de Ursulinenkapel in Tilburg te vinden. Achter een appartementenblok ligt een hofje verborgen, zodat de kleine kerk nagenoeg onzichtbaar blijft achter waar de vijfde stad van Nederland ook om bekend staat: beton. Maar eenmaal binnen waant men zich in een gemoedelijk, nietig dorpje waar iedereen elkaar kent. Het haardvuur brandt en de Vedett laat zich uitstekend smaken.

Dit jaar is Peter Broderick te gast bij Glocal. Hij bivakkeert tien dagen in het boerse landschap van Brabant, en doet hier inspiratie op voor wat ongetwijfeld mooie muziek gaat opleveren. Hij is ook de “special guest” van vanavond en zal het voorprogramma verzorgen, waarbij hij op zang wordt bijgestaan door de lieftallige Laura. De laatste paar releases van Broderick concentreerden zich vooral op de neoklassieke muziek, met de piano in de hoofdrol. Hij heeft echter ook weleens een echte singer-songwriter plaat gemaakt, Home. De aanwezige instrumenten (gitaar, viool, looppedaal) halen de sfeer van laatstgenoemde weer een beetje naar boven, en doen smachten naar een opvolger. De Amerikaan speelt maar vijf liedjes (waaronder één nieuwe), wat het stil te krijgen van de kapel tot een schijnbaar eenvoudige missie maakt.

Vorig jaar was Ben Chasny (Six Organs Of Admittance) eenzelfde rol als Broderick toebedeeld. Geïnspireerd door de kleine kapellen in Brabant nam hij een concept album op, die hij vooralsnog alleen live in de Pauluskerk liet horen. Six Organs Of Admittance-label van het eerste uur – Pavilion Records – brengt de registratie daarvan nu uit op vinyl, plus twee nummers die in zijn thuisland zijn opgenomen. Daar hoort uiteraard een volwaardige presentatie bij, op een passende locatie. De Ursulinenkapel is daarom niet alleen uniek; het haalt ook de ambiance naar voren die Ben Chasny in gedachten moet hebben gehad bij het maken van dit album, Maria Kapel.

De productieve Amerikaan begint met drie nummers van deze nieuwe plaat, die na het optreden voor het eerst verkrijgbaar is. Hij moet zich even later verontschuldigen dat hij er niet meer speelt. Maria Kapel blijkt live een technisch hoogstandje en een veelvergende uitdaging. Een gevarieerde set is het gevolg. Terwijl het daglicht steeds minder door de glas-in-loodramen dringt, zijn we getuige van een prachtig intiem concert, met de free folk die we zo graag horen. Chasny mag dan alleen zijn met zijn gitaar vanavond, hij zal zich gesteund voelen door het publiek. Dat laat zijn waardering blijken door ademloos te genieten van zijn spel, en te belonen met luid applaus. Hij haalt daarom nog een “oldie” van stal als toegift. Prachtige avond, en één van de beste optredens die ik dit jaar zag.

Filmpjes door Koen Gijsbers.