Tag archieven: elektronica

Rene Hell

De Amerikaan Jeff Witscher heeft een hoop schuilnamen. Impregnable, Secret Abuse, Marble Sky en Rene Hell zijn een greep uit zijn collectie pseudoniemen. Met die laatstgenoemde is hij de afgelopen paar jaar gestaag een reputatie aan het opbouwen. Nadat hij met Porcelain Opera op het Type label debuteerde, was hij te horen op verschillende collaboraties en bracht hij onder meer een 7” uit op KRAAK. Dat Rene Hell tijd heeft gehad om ondertussen zijn tweede – The Terminal Symphony – af te maken, mag een wonder heten. Maar afgeraffeld is het album zeker niet. Net zoals zijn collega in de elektronische muziek Tim Hecker heeft de producer een oog voor compositie, iets wat wellicht al uit de titel valt af te leiden. The Terminal Symphony luistert inderdaad als een klassieke opera, doch geheel met elektronische arrangementen. Strak georkestreerd en vol met minieme details maakt van dit album een kosmische reis langs kraut, new age, ouderwetse synthesizermuziek en lichte noise. Dansbaar is het niet, want de golvende klanken worden alleen maar opgevuld met meer bliepjes en kraakjes (geen beats dus), zonder dat die de symfonie verstoren. Je mag gerust de conclusie trekken dat klassieke en elektronische muziek elkaar steeds vaker weten te vinden, en The Terminal Symphony is daar een schoolvoorbeeld van.

Krautrock 2.0

Nee, ik zoek geen onderdelen voor een brommer. Ik zou graag het album Tank van Kreidler willen bestellen. Verkeerde adres? Wat zegt u? Nee, ik neem u niet in de maling. Moet u eens horen, Kreidler loopt al sinds het jaar 1994 rond in de Duitse elektronica! Nee, niet sinds 1950. Nogmaals, ik heb het niet over brommers. Ik haat brommers. Ik heb liever Kreidler’s negende album, dat bol staat van de verwijzingen naar oude krautrock, progressieve elektronica gemaakt met analoge instrumenten en soundtracks van Italiaanse horrorfilms uit de jaren zeventig. Vijf keer wereldkampioen in de jaren zeventig? Jan de Vries? Wie is dat nu weer? Ik betwijfel of hij bij de band is betrokken. Of houdt hij ook van een beetje vuige krautdisco à la Neu!? Niet? Dan moet het iemand anders zijn geweest die Tank van zo’n veelzijdige doch heldere productie heeft voorzien. Niet meer geproduceerd zegt u? Zit er soms iets in uw oor? Tank is begin maart uitgekomen bij Bureau B, een uitstekende plaat als u het mij vraagt.

Sanso-Xtro

Dit filmpje in inmiddels al een jaar oud, maar vat de muziek op het fonkelnieuwe album Fountain Fountain Joyous Mountain van Sanso-Xtro perfect samen. Mysterieus, betoverend, vaak donker, soms kleurrijk. De inmiddels weer naar Zuid-Australië terugverhuisde Melissa Agate heeft ruim de tijd genomen om met een opvolger te komen van haar debuutalbum Sentimentalist. Ze speelt dan ook alle instrumenten zelf: gitaar, synthesizer, harmonica, accordeon, melodica en zelfgemaakte percussie-instrumenten. Haar achtergrond als drummer wordt in dat laatste wel duidelijk met hoorbare invloeden uit de kosmische krautrock en jazz. Subtiel brengt ze haar melodieuze klanken naar voren, te allen tijde een minimalistische compositie aanhangend, doch met veel onderhuidse details. Haar hier en daar opduikende fragiele stem maakt het helemaal af. Ingenieus album, dat ook nog eens heel mooi klinkt. Fountain Fountain Joyous Mountain wordt uitgebracht op cd en vinyl bij Digitalis.