Tag archieven: video

The Flaming Lips & Lightning Bolt

Ik vind The Flaming Lips een leuke band. Ik vind Lightning Bolt een nog leukere band. Dus toen Wayne Coyne van eerstgenoemde aankondigde dat de twee gingen samenwerken, kneep ik eens even goed in mijn arm. Is het echt waar? Jawel, diezelfde Coyne toonde op twitter de hoes die de 12” zou moeten omsluiten. Waar en wanneer die fysieke editie is te krijgen is nog niet bekend, maar alle vier de nummers zijn al wel op het internet te streamen, en er is zelfs al een videoclip van I Want To Get High But I Don’t Want Brain Damage opgedoken.

Na wat meer toegankelijke albums in de eerste helft van het vorige decennium, hebben The Flaming Lips de gekte vandaag de dag weer helemaal terug gevonden. Een compleet Dark Side Of The Moon cover album, samenwerkingen met onder andere Neon Indian en Prefuse 73, muziek op usb sticks verpakt in een gummischedel en in een foetus van gelatine, een twaalfdelige symfonie voor mobiele telefoons, et cetera. Voor 2011 hebben ze beloofd iedere maand iets nieuws te laten horen; vooralsnog zijn ze goed op weg. Op de A-zijde van deze 12”, The Flaming Lips With Lightning Bolt, laat de band hun toch wel kenmerkende psychedelische rock de vrij loop, een avontuurlijker geluid creërend, balancerend op het randje van gek en geniaal.

De noiserock van het duo Lightning Bolt staat doorgaans garant voor een prettige gehoorbeschadiging. Op de B-kant (Lightning Bolt With The Flaming Lips) laten ze inderdaad de oren flink wapperen, de gitaren als een handvol gruis tegen de pars petrosa gedrukt. NASA’s Final Acid Bath klinkt inderdaad als een boze afscheidsbrief, waar The Flaming Lips dan nog een drupje melancholie willen laten doorklinken. Het destructieve geluid van Lightning Bolt voert gelukkig wel de boventoon, het ene psychedelische patroon onbesuisd in de andere laten overlopend.

Dit zal zeker niet het laatste wapenfeit van The Flaming Lips zijn dit jaar. Ik hoop dat dit ook zal gelden voor Lightning Bolt. Voor nu vermaak ik mij prima met deze vier explosies van ongeremde zotheid.

Woodkid – Iron

Toegegeven, de EP Iron van Woodkid is verre van bijzonder te noemen. Van de zes nummers zijn er drie wat flauwe singer-songwriter liedjes, een beetje leunend op pianodeuntjes. Verder wordt de titeltrack nog twee keer vrij inspiratieloos geremixt door de Mystery Jets en Gucci Vump. Maar het orkestrale, bombastische Iron laat in combinatie met de heroïsche videoclip een overweldigende indruk achter. De man achter Woodkid, Yoann Lemoine, is dan ook beter bekend als de man achter de camera. Zo deed hij clips voor Kate Perry, Moby, Yelle en Taylor Swift en regisseerde hij een commercial voor thee. De beelden zijn de afgelopen dagen al uitgebreid verspreid op het internet, maar ik kon het toch niet laten. De EP is verkrijgbaar bij iTunes via Green United Music.

La La Blues

Na drie albums wordt het misschien wel eens tijd dat Pokey Lafarge en zijn band de grote oversteek vanuit St. Louis gaan wagen en Europa kennis laten maken met hun swingende en überaanstekelijke muziek. En verdomd, het gaat nog gebeuren ook! Op 11 juni 2011 speelt de band zelfs om de hoek, in De Piek in Vlissingen. De mix van country, folk, bluegrass en blues zal erin gaan als koek. Nog eentje dan maar?