Tag archieven: Washed Out

Jaarlijst 2011: #15 – #11

11. The War On Drugs – Slave Ambient
De band waar Kurt Vile ooit in speelde, is hem nu ontstegen. Slave Ambient is niet alleen verslavende Americana rock, maar met synthesizers en kraut ritmes ook in de achtergrond een experimenteel pareltje. En dan hebben we het nog niet over de heerlijk rauwe doch zalvende zang van Adam Granduciel gehad. Uiteraard passeerde dit album van The War On Drugs reeds de revue op mrbungle.nl, en wel hier.

12. Washed Out – Within And Without
Omdat Ernest Greene de enige is die in het inmiddels ook door mij doodverklaarde genre (of moet ik zeggen: hype) “chillwave” nog een fatsoenlijke plaat wist af te leveren. Op Within And Without heeft de man achter Washed Out weliswaar niets aan de formule gewijzigd, maar de liedjes zijn sterk genoeg om gemakkelijk boven de vele middelmatige acts uit te stijgen. Zo halen ook de dromerige zang en lome beats meer dan alleen maar een zomers gevoel naar boven. Mijn recensie van midden juli is hier terug te vinden.

13. Cian Nugent – Doubles
Hij mag dan wel uit Ierland komen, de muziek van Cian Nugent is duidelijk geworteld in de American Primitivism-stijl. Folky gitaargetokkel, uitgesponnen als een klassieke compositie, met subtiele variaties die de plaat nergens hetzelfde doen klinken, ondanks het feit dat Doubles bestaat uit twee lange stukken die samen 45 minuten klokken. Mede dankzij zijn hypnotiserende spel – dat mij live in een vredige halfslaap bracht op het Graag Traag festival – en de toevoeging van diverse instrumenten naast de gitaar (in Sixes & Sevens). Dit tweede album van Nugent bewijst zonder meer dat hij een gitarist is die ondanks het traditionalisme een eigen stijl weet neer te zetten; een grote belofte voor de toekomst.

14. Jozef van Wissem – The Joy That Never Ends
Het is inmiddels het tiende solo album van Jozef van Wissem in evenzoveel jaren, en gedurende die tijd is hij weinig van zijn pad afgeweken. Het is de ongebaande weg die de traditionele luit aflegt op weg naar hedendaagse experimentele muziek. Van Wissem weet ook op The Joy That Never Ends – ondanks de renaissance- en baroksfeer die het instrument oproept – de klanken prachtig in te passen in de moderne avant-garde. Door het gebruik van palindromen in zijn composities zijn de structuren echter niet zo vreemd als je zou verwachten; de vijf nummers liggen juist ontspannen in het gehoor. Van Wissem heeft dit jaar nog twee andere prachtige releases op zijn eigen label Incunabulum uitgebracht (samenwerkingen met Smegma en United Bible Studies), maar deze soloplaat is misschien wel zijn puurste en mooiste tot nu toe.

15. Köhn – Random Patterns
Jürgen de Blonde verrast ons wederom, ditmaal met een album met een oud Italiaans orgel als enige instrument. Door bepaalde patronen in de toetsencombinaties te doorbreken zorgt hij voor een even dynamisch als ingenieus geheel. De veranderingen in de bestaande klanken zijn dermate subtiel dat er als vanzelf een meditatieve luistersensatie ontstaat. Ik schreef er al eerder een recensie over; die is hier terug te lezen.

Washed Out – Within And Without

Laten we in deze recensie de woorden “chillwave” en “zomer” eens achterwege laten. Die heb ik al te vaak gebruikt om de muziek van Washed Out te beschrijven. Ze zijn bovendien nogal voor de hand liggend, en misschien zelfs oneerbiedig tegenover het eerste echte debuutalbum van Ernest Greene. Het genoemde genre is namelijk allang ondergesneeuwd door ongetalenteerde wannabees en de muziek beperkt zich heus niet alleen tot zonnige perioden, getuige het kletsnatte lagedrukgebied dat afgelopen week over Nederland trok.

Washed Out – Amor Fati

Washed Out werkt met een simpele formule: warme synthesizers en orgeltjes, vertraagde discobeats en zwoele vocalen (allen © jaren tachtig). Door die drie elementen enkele keren tijdens een nummer te laten samenkomen ontstaat er meerdere malen een euforische climax, dat als een bloementjesdeken zachtjes op je neerdaalt. Simpel, doch effectief. Within And Without gaat op dat gebied voortvarend van start met de eerder op internet verschenen nummer Eyes Be Closed en Echoes (heerlijk ritme!). Ook Amor Fati behoort diezelfde buitencategorie.

Daarna zwakt het album wat af, wordt het een beetje soft en ligt de nadruk teveel op melancholie. Die belletjes in Far Away zijn leuk, maar verliest met strijkers de sterke punten van Washed Out uit het oog. Before onthoudt zich eveneens van het gewenste moment suprême. Even denk ik dat een volledig album Ernest Greene teveel is. Had hij zich niet beter op kleinere releases kunnen focussen? En bij een kleiner label kunnen tekenen, in plaats van bij het relatief grote Sub Pop? Naarmate het aantal luisterbeurten gestaag stijgt, slik ik deze kritiek weer in. Er is namelijk geen enkele plaat die mij telkens zo ontspannen achterover doet leunen.

Gelukkig is Within And Without geen herhaaloefening geworden. De meesterlijke ep die hierin aan voorafging, Life Of Leisure, was slechts gelimiteerd verkrijgbaar (de edities die je kunt vasthouden, althans) en even bekroop mij de vervelende gedachte alleen bekenden tegen te komen. Dat is alleen het geval bij het meeslepende You And I, dat eerder in het Adult Swim Singles Program 2010 verscheen. Caroline Polachek van Chairlift zingt hier mee. Het mag zich meteen één van de grootste hits van het album noemen. Het wordt nog gevolgd door het rustige en onopvallende titelnummer, en de relatief kale afsluiter A Dedication, waarin een droevige piano de hoofdrol speelt.

Ondanks wat mindere nummers heeft Within And Without het in zich om – net als Life Of Leisure vorig jaar – de meest gedraaide plaat van het jaar te worden in huize mrbungle. Waarvoor hulde.

Eyes Be Closed

Over de relevantie en het nog steeds “hip” zijn van chillwave kun je lang of kort discussiëren. Toro Y Moi, één van de grondleggers van het genre zei die roots al op het tweede album vaarwel en maakte een ordinaire discoplaat. Wat ervoor zorgde dat ik zijn derde album zeker links laat liggen. De andere grondlegger – Washed Out – maakte kort geleden bekend te hebben getekend bij het relatief grote Sub Pop label, en zijn eerste echte volledige album uit te brengen op 12 juli. Vrezen voor het ergste?

Gelukkig, de eerste track van Within And Without die op internet verschijnt, Eyes Be Closed, klinkt precies zoals ik wil dat Washed Out klinkt. Goedkope keyboards, dromerige zang, zoet als honing, een sterk gevoel voor muziek uit de jaren tachtig. Ondanks dat er met Ben Allen (onder andere Animal Collective, Deerhunter) een professionele producer is bijgehaald is het geluid nog net zo lekker lo-fi als op de cassette High Times en de ep Life Of Leisure. Die laatste eindigde vorig jaar nog op de tweede positie in mijn jaarlijst, dus dat beloofd wat.

Washed Out – Eyes Be Closed